Ödüllü kısa sinemalarıyla tanınan direktör Yasemin Demirci’nin son sineması “Gece Kuşağı”, birinci kere 58. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde seyirciyle buluştu. Senaryosunu Demirci’nin yazdığı, yapımcılığını Nevra Koçoğlu ve Cansu Menlikli’nin üstlendiği sinema, İstanbul sokaklarında bir cumartesi gecesi içkiyi fazla kaçıran Özge ve Tarık’ın meskene dönmek üzere çıktıkları seyahati Özge’nin gözünden anlatıyor. Sinemanın oyuncu takımında Cihat Süvarioğlu, Başak Kara, Erkan Uyanıksoy ve Nezaket Erden yer alıyor.
Direktör Yasemin Demirci ile “Gece Kuşağı”nı konuştuk.
Yasemin Demirci, 1992 yılında doğdu. Prag Sinema Okulu’nda Sinema eğitimi aldı. 2015’te mezun olduktan daha sonra Kingston University of London’da Sinema Studies okumaya gitti ve okulu dereceyle bitirdi. 2015’ten bu yana Venedik’ten Ankara’ya biroldukça şenliği dolaşan kısa sinemalar çekti.
Her sinemanın farklı bir yaratım süreci oluyor. Gece Kuşağı’nın fikir olarak ortaya çıkış sürecini özetlemek gerekirse anlatabilir misiniz?
Şöyle bir durup etrafıma bakmamla başladı bu süreç. Etrafımdaki gerginliği, tedirginliği, içimdeki düşünceyi anlamlandırma gayretine girdim ve en büyük sebeplerinden birinin cinsiyetim üzerinden baskılanmak olduğunu fark ettim. örneğin gece vakti bir yere yürüyerek gitmeye çalışırken ardımdan yürüyen kişi beni huzursuz ediyor, inançta hissedemiyorum. Ancak vakit içinde ardımdaki kişinin de misal bir tedirginlik yaşadığını ve bu gerginliği bireylerin birbirlerine artarak bulaştırdığını gözlemledim. Bu yalnızca benim cinsiyetimi etkileyen bir durum olmaktan çıktı o anda. Bize atfedilen cinsiyet rolleri üzerinden hepimiz bir baskı altındayız aslında. Bu farkındalık beni bir kıssa anlatma arayışına soktu, bu durumu tartışmaya açmak istedim. bu biçimdece Gece Kuşağı’nın senaryosu yavaş yavaş gelişmeye başladı.
Gece Jenerasyonu oyunculuklar ve diyalogların doğallığı ile öne çıkıyor. Senaryo yazımı, oyuncu seçimi ve idaresinde nelere dikkat ettiniz? Nasıl hazırlandınız?
Ele aldığım husus fazlaca hassas olduğu için bilhassa doğallığa senaryoda epeyce değer verdim. Oyuncularımı da bu dikkatle aradım. Hem Cihat hem Başak tıpkı vakitte Erkan’la anlatmak istediğim kıssa üzerine yaptığımız konuşmalar, provalarımızdaki doğal performansları beni hayli etkiledi. Kurduğumuz samimiyet de bu hazırlık sürecini ve çekimlerimizi bizim için hayli kolaylaştırdı.
SOĞUK BİR İSTANBUL GECESİ…
Sinemanın atmosferi ve hava kuralları da sineması epey besliyor. Bu şartları sağlamak ve bu şartlarda çalışmak sizin için nasıldı?
Ben bu öyküyü her vakit soğuk bir İstanbul gecesinde anlatmayı hayal ettim. Ancak bu kadar soğuk günlere denk geleceğimizi varsayım edememiştik. Hava koşulları katiyetle sinemamızdaki tedirginliği ve karakterlerimin üstündeki baskıyı arttırıyor. Bu manada tam hayal ettiğim gerçekleşti. Lakin doğal ki şartlar fazlaca zorluydu. Setteki sıkıntı çalışma şartlarının da üzerine çıkan ve bu kurallara karşın bizimle birlikte olan grubumuza fırsat bulmuşken bir daha teşekkür ederim.
Yer, sinemanızda özneye dönüşüyor. Bir direktör olarak yer kullanmasını nasıl yorumluyorsunuz? Dar alanda kıssa anlatmanın avantajları ve zorlukları nelerdir?
Dar alan benim için öykümü vurgulayan bir etken ve karakterlerimi daha da baskı altına alan bir tercihti. Ben sıkışma hissini görsel ve mekansal olarak da beslemek istedim. Dar alanda kıssa transferinin avantajları, anlatısal fakat zorlukları da daha epeyce teknik üzerinden olur diye düşünüyorum. En büyük dezavantajı da görsel kısıtlanma diyebilirim lakin bunu da düzgün bir göz ve müşahedeyle avantaja dönüştürmek mümkün.
Yurt haricinde hayatış ve eğitim almış biri olarak sinemanız için ‘Türkiye hikayesi’ diyebilir misiniz yoksa kozmik bir istikameti var mı?
Açıkçası ben toplumsal cinsiyet rollerinin üzerimizdeki baskısının toplumdan topluma fazlaca da değiştiğine inanmıyorum. Tahminen biraz daha yumuşuyor tahminen biraz daha sertleşiyor lakin temel sorun birebir. Bayan olmak da erkek olmak da baskıları farklı boyutlarda bir yük olarak üzerimize yapışıyor. Coğrafya fark etmiyor. Bu yüzden bu tansiyonun kozmik olduğunu söyleyebilirim.
Pekala son olarak, yeni projeler var mı gündemde, şu an ne üzerine çalışıyorsunuz?
Şu anda birinci uzun metrajımın senaryo sürecindeyim. Daha yolun başındayız ancak epeyce heyecanlıyım, umarım seyirci karşısına çıkmak fazlaca uzun sürmez.
Direktör Yasemin Demirci ile “Gece Kuşağı”nı konuştuk.
Yasemin Demirci, 1992 yılında doğdu. Prag Sinema Okulu’nda Sinema eğitimi aldı. 2015’te mezun olduktan daha sonra Kingston University of London’da Sinema Studies okumaya gitti ve okulu dereceyle bitirdi. 2015’ten bu yana Venedik’ten Ankara’ya biroldukça şenliği dolaşan kısa sinemalar çekti.
Her sinemanın farklı bir yaratım süreci oluyor. Gece Kuşağı’nın fikir olarak ortaya çıkış sürecini özetlemek gerekirse anlatabilir misiniz?
Şöyle bir durup etrafıma bakmamla başladı bu süreç. Etrafımdaki gerginliği, tedirginliği, içimdeki düşünceyi anlamlandırma gayretine girdim ve en büyük sebeplerinden birinin cinsiyetim üzerinden baskılanmak olduğunu fark ettim. örneğin gece vakti bir yere yürüyerek gitmeye çalışırken ardımdan yürüyen kişi beni huzursuz ediyor, inançta hissedemiyorum. Ancak vakit içinde ardımdaki kişinin de misal bir tedirginlik yaşadığını ve bu gerginliği bireylerin birbirlerine artarak bulaştırdığını gözlemledim. Bu yalnızca benim cinsiyetimi etkileyen bir durum olmaktan çıktı o anda. Bize atfedilen cinsiyet rolleri üzerinden hepimiz bir baskı altındayız aslında. Bu farkındalık beni bir kıssa anlatma arayışına soktu, bu durumu tartışmaya açmak istedim. bu biçimdece Gece Kuşağı’nın senaryosu yavaş yavaş gelişmeye başladı.
Gece Jenerasyonu oyunculuklar ve diyalogların doğallığı ile öne çıkıyor. Senaryo yazımı, oyuncu seçimi ve idaresinde nelere dikkat ettiniz? Nasıl hazırlandınız?
Ele aldığım husus fazlaca hassas olduğu için bilhassa doğallığa senaryoda epeyce değer verdim. Oyuncularımı da bu dikkatle aradım. Hem Cihat hem Başak tıpkı vakitte Erkan’la anlatmak istediğim kıssa üzerine yaptığımız konuşmalar, provalarımızdaki doğal performansları beni hayli etkiledi. Kurduğumuz samimiyet de bu hazırlık sürecini ve çekimlerimizi bizim için hayli kolaylaştırdı.
SOĞUK BİR İSTANBUL GECESİ…
Sinemanın atmosferi ve hava kuralları da sineması epey besliyor. Bu şartları sağlamak ve bu şartlarda çalışmak sizin için nasıldı?
Ben bu öyküyü her vakit soğuk bir İstanbul gecesinde anlatmayı hayal ettim. Ancak bu kadar soğuk günlere denk geleceğimizi varsayım edememiştik. Hava koşulları katiyetle sinemamızdaki tedirginliği ve karakterlerimin üstündeki baskıyı arttırıyor. Bu manada tam hayal ettiğim gerçekleşti. Lakin doğal ki şartlar fazlaca zorluydu. Setteki sıkıntı çalışma şartlarının da üzerine çıkan ve bu kurallara karşın bizimle birlikte olan grubumuza fırsat bulmuşken bir daha teşekkür ederim.
Yer, sinemanızda özneye dönüşüyor. Bir direktör olarak yer kullanmasını nasıl yorumluyorsunuz? Dar alanda kıssa anlatmanın avantajları ve zorlukları nelerdir?
Dar alan benim için öykümü vurgulayan bir etken ve karakterlerimi daha da baskı altına alan bir tercihti. Ben sıkışma hissini görsel ve mekansal olarak da beslemek istedim. Dar alanda kıssa transferinin avantajları, anlatısal fakat zorlukları da daha epeyce teknik üzerinden olur diye düşünüyorum. En büyük dezavantajı da görsel kısıtlanma diyebilirim lakin bunu da düzgün bir göz ve müşahedeyle avantaja dönüştürmek mümkün.
Yurt haricinde hayatış ve eğitim almış biri olarak sinemanız için ‘Türkiye hikayesi’ diyebilir misiniz yoksa kozmik bir istikameti var mı?
Açıkçası ben toplumsal cinsiyet rollerinin üzerimizdeki baskısının toplumdan topluma fazlaca da değiştiğine inanmıyorum. Tahminen biraz daha yumuşuyor tahminen biraz daha sertleşiyor lakin temel sorun birebir. Bayan olmak da erkek olmak da baskıları farklı boyutlarda bir yük olarak üzerimize yapışıyor. Coğrafya fark etmiyor. Bu yüzden bu tansiyonun kozmik olduğunu söyleyebilirim.
Pekala son olarak, yeni projeler var mı gündemde, şu an ne üzerine çalışıyorsunuz?
Şu anda birinci uzun metrajımın senaryo sürecindeyim. Daha yolun başındayız ancak epeyce heyecanlıyım, umarım seyirci karşısına çıkmak fazlaca uzun sürmez.