CHP ve GÜZEL Parti’nin kurucusu olduğu Millet İttifakı’nın teşebbüsüyle 6 muhalefet partisi, 28 Şubat 2022 tarihinde ‘güçlendirilmiş parlamenter sistem’e ait mutabakat metnini, başkanların ve davetlilerin katıldığı merasimle kamuoyuna açıklanmıştı.
Çalışmanın maksatlarını içeren metin belirtildiktan daha sonra, CHP, GÜZEL Parti, Demokrasi ve Atılım Partisi Partisi (DEVA), Saadet Partisi (SP), Demokrat Parti (DP) ve Gelecek Partisi başkanları tarafınca imza altına alındı.
Geçen sene ekim ayında ortak bir komite kurarak, “güçlendirilmiş parlamenter sistem” çalışması başlatan 6 parti, yılbaşında çalışmayı tamamlamıştı. Metin tamamlandı ve kamuoyuna belirtildi. Lakin mutabakat metninde ‘laiklik’ ve ‘Atatürk’ vurgusunun yapılmaması dikkat çekti ve tenkit konusu oldu.
Gazetemiz müelliflerinden Ali Sirmen, bugünkü yazısında “Laiklik şayet olmazsa demokrasi de olmaz” başlıklı bir yazı yazarak mutabakat metnine dair hayal kırıklığı ve hüzün ortasında olduğunu söz etti.
AKP’nin laik cumhuriyetin kurum, kural ve kavramlarını modül kesim etmeye ahdettiğini, laikliğe saldırdığını lisana getiren Sirmen, “Şimdi özde laik iradeye muhtaçlığımız var. Lakin ne yazık ki bu biçimde bir iradenin izlerine rastlamak mümkün olmuyor. Lakin ne yazık ki bu biçimde bir iradenin izlerine rastlamak mümkün olmuyor” dedi.
Sirmen’in yazısı şöyleki:
“Doğrusu bunları söylemek istemezdim. Başlangıçta, epeyce kişi üzere beni de umutlandıran altı partinin bir ortaya gelerek güçlendirilmiş parlamenter sistem ile demokrasiye geçme gaye beraberliğinin açıklanması üzerine yarınlarımız açısından daha umut aşılayıcı şeyler yazmak isterdim; bugünleri o iştah ile bekliyordum.
Lakin ne yazık ki olamadı.
Altı partinin ortak çalışmaları konusunda yanlışsız bir niyet edinebilmek için merakla beklenen metne evvel laiklik açısından bakmakta fayda var. Zira
Türkiye’yi geleceği ve varlığını tehdit eden büyük sosyo ekonomik, politik, toplumsal çöküntünün derin çukuruna atan, her hareketi ve telaffuzuyla aydınlanmacı laik Cumhuriyetin kurum, kural ve kavramlarını modül kesim etmeye ahdettiğini her insanın gözüne sokan AKP, bu yıkımı, bilhassa demokrasinin onsuz olmazı laikliğe saldırarak oluşturmuştur.
*
Demokrasiye yönelmeye çalışan, laik, aydınlanmacı Cumhuriyetin bütün kurum, kural ve kavramlarının yerle bir edilmesi gayretini daha iktidarının birinci gününde başlatan AKP, İhvancı siyasal İslamın özlediği dayatmacı, obskürantist, tek adam rejiminin yaşama geçirilmesi savaşında, rejimin ve devletin köşe başlarını ele geçirme teşebbüslerinde, 3 Mart 1924’te, irticanın, dini kendi emellerine hizmet etmek üzere saptırarak kullanımını engellemek gayesiyle kurulmuş olan Diyanet’i, bilumum tarikat ve cemaatleri, bir daha 31 Mart 1924’te çıkarılan Tevhidi Tedrisat Yasası ile laik yapısı vurgulanmış olup daha sonra gelen sağ iktidarlar tarafınca irtica yuvası haline sokulmuş olan Ulusal Eğitim’i kullanmıştır.
Ulusal Eğitim ve de öbür bakanlıklarda AKP’nin iktidar devrinde cirit atan tarikat ve cemaatler, laiklik ve Cumhuriyet aksiliğini Atatürk düşmanlığıyla birleştirerek açıkça sergilemekten çekinmeyen ve bugün artık “laik Cumhuriyetin!” fetva makamı haline gelmiş bulunan Diyanet’e de hükümran olmuş ve Ulusal Eğitim, Diyanet ve tarikat-cemaat üçgeni, tümüyle kontrol altına alınan bağımsızlığı kalmamış kelamda yargının da sayesinde kol kola demokrasiyi ve onun onsuz olmazı laik Cumhuriyeti gömme yolunda dev adımlarla ilerlemeye başlamışlardır.
Bu gidişi aksine çevirmeden, demokrasiye geçiş mümkün değildir.
Türkiye tamirat değil, bir bir daha yapılanma zorunluluğuyla karşı karşıyadır. Bu bir daha yapılanmanın gerçekleşmesi de laiklik iradesinin en aşağı, yıkımın antilaik azmi kadar büyük bulunmasına bağlıdır.
Laikliği müdafaa iradesinin, AKP periyodunda, köşeye sıkışınca, ısıtılıp ortaya çıkarılan kelamda irade değil, özde, gerçek bir irade olması gerekir.
Yoksa laikliği kelamda koruyan irade ile nereye varılacağını, AKP’nin laiklik tersi aksiyonların odağı bulunmasına, bu kuruluşun Hazine yardımını kesmek üzere yaptırımlarla karşı koyan Anayasa Mahkemesi’nin komik sonucu bize göstermiştir.
Kelamda laik irade Türkiye’yi bugünlere getirmiştir.
Artık özde laik iradeye gereksinimimiz var. Fakat ne yazık ki bu biçimde bir iradenin izlerine rastlamak mümkün olmuyor.
*
Laiklik konusunun netameli olduğunu, siyasal İslamın daima tartışmayı bu noktaya çekerek olayları saptırma emeliyle hareket ettiğini biliyoruz. Lakin buna karşı deva, laikliğinden utanan mahcup demokratlar olarak kem küm etme değil, kavramın inanç özgürlüğüne, dine karşı olmadığını ve yoksulluğu daima artıran yolsuzlukların da dermanının bir daha burada aranması gerektiğini açıkça anlatmaktır.
Şayet bu gerçek, bütün yaşadıklarımızdan daha sonra hâlâ da kavranmadıysa, 6 değil, 36 parti bir ortaya gelse demokrasi konusunda en ufak bir umut bile saflıktan da öte bir bekleyiş olur.
Gelecek seçimlerde, Millet İttifakı’nın cumhurbaşkanı adayının kim olacağı da olayın bu istikameti karşısında değerini yitirir.
Üzgünüm!”
Çalışmanın maksatlarını içeren metin belirtildiktan daha sonra, CHP, GÜZEL Parti, Demokrasi ve Atılım Partisi Partisi (DEVA), Saadet Partisi (SP), Demokrat Parti (DP) ve Gelecek Partisi başkanları tarafınca imza altına alındı.
Geçen sene ekim ayında ortak bir komite kurarak, “güçlendirilmiş parlamenter sistem” çalışması başlatan 6 parti, yılbaşında çalışmayı tamamlamıştı. Metin tamamlandı ve kamuoyuna belirtildi. Lakin mutabakat metninde ‘laiklik’ ve ‘Atatürk’ vurgusunun yapılmaması dikkat çekti ve tenkit konusu oldu.
Gazetemiz müelliflerinden Ali Sirmen, bugünkü yazısında “Laiklik şayet olmazsa demokrasi de olmaz” başlıklı bir yazı yazarak mutabakat metnine dair hayal kırıklığı ve hüzün ortasında olduğunu söz etti.
AKP’nin laik cumhuriyetin kurum, kural ve kavramlarını modül kesim etmeye ahdettiğini, laikliğe saldırdığını lisana getiren Sirmen, “Şimdi özde laik iradeye muhtaçlığımız var. Lakin ne yazık ki bu biçimde bir iradenin izlerine rastlamak mümkün olmuyor. Lakin ne yazık ki bu biçimde bir iradenin izlerine rastlamak mümkün olmuyor” dedi.
Sirmen’in yazısı şöyleki:
“Doğrusu bunları söylemek istemezdim. Başlangıçta, epeyce kişi üzere beni de umutlandıran altı partinin bir ortaya gelerek güçlendirilmiş parlamenter sistem ile demokrasiye geçme gaye beraberliğinin açıklanması üzerine yarınlarımız açısından daha umut aşılayıcı şeyler yazmak isterdim; bugünleri o iştah ile bekliyordum.
Lakin ne yazık ki olamadı.
Altı partinin ortak çalışmaları konusunda yanlışsız bir niyet edinebilmek için merakla beklenen metne evvel laiklik açısından bakmakta fayda var. Zira
Türkiye’yi geleceği ve varlığını tehdit eden büyük sosyo ekonomik, politik, toplumsal çöküntünün derin çukuruna atan, her hareketi ve telaffuzuyla aydınlanmacı laik Cumhuriyetin kurum, kural ve kavramlarını modül kesim etmeye ahdettiğini her insanın gözüne sokan AKP, bu yıkımı, bilhassa demokrasinin onsuz olmazı laikliğe saldırarak oluşturmuştur.
*
Demokrasiye yönelmeye çalışan, laik, aydınlanmacı Cumhuriyetin bütün kurum, kural ve kavramlarının yerle bir edilmesi gayretini daha iktidarının birinci gününde başlatan AKP, İhvancı siyasal İslamın özlediği dayatmacı, obskürantist, tek adam rejiminin yaşama geçirilmesi savaşında, rejimin ve devletin köşe başlarını ele geçirme teşebbüslerinde, 3 Mart 1924’te, irticanın, dini kendi emellerine hizmet etmek üzere saptırarak kullanımını engellemek gayesiyle kurulmuş olan Diyanet’i, bilumum tarikat ve cemaatleri, bir daha 31 Mart 1924’te çıkarılan Tevhidi Tedrisat Yasası ile laik yapısı vurgulanmış olup daha sonra gelen sağ iktidarlar tarafınca irtica yuvası haline sokulmuş olan Ulusal Eğitim’i kullanmıştır.
Ulusal Eğitim ve de öbür bakanlıklarda AKP’nin iktidar devrinde cirit atan tarikat ve cemaatler, laiklik ve Cumhuriyet aksiliğini Atatürk düşmanlığıyla birleştirerek açıkça sergilemekten çekinmeyen ve bugün artık “laik Cumhuriyetin!” fetva makamı haline gelmiş bulunan Diyanet’e de hükümran olmuş ve Ulusal Eğitim, Diyanet ve tarikat-cemaat üçgeni, tümüyle kontrol altına alınan bağımsızlığı kalmamış kelamda yargının da sayesinde kol kola demokrasiyi ve onun onsuz olmazı laik Cumhuriyeti gömme yolunda dev adımlarla ilerlemeye başlamışlardır.
Bu gidişi aksine çevirmeden, demokrasiye geçiş mümkün değildir.
Türkiye tamirat değil, bir bir daha yapılanma zorunluluğuyla karşı karşıyadır. Bu bir daha yapılanmanın gerçekleşmesi de laiklik iradesinin en aşağı, yıkımın antilaik azmi kadar büyük bulunmasına bağlıdır.
Laikliği müdafaa iradesinin, AKP periyodunda, köşeye sıkışınca, ısıtılıp ortaya çıkarılan kelamda irade değil, özde, gerçek bir irade olması gerekir.
Yoksa laikliği kelamda koruyan irade ile nereye varılacağını, AKP’nin laiklik tersi aksiyonların odağı bulunmasına, bu kuruluşun Hazine yardımını kesmek üzere yaptırımlarla karşı koyan Anayasa Mahkemesi’nin komik sonucu bize göstermiştir.
Kelamda laik irade Türkiye’yi bugünlere getirmiştir.
Artık özde laik iradeye gereksinimimiz var. Fakat ne yazık ki bu biçimde bir iradenin izlerine rastlamak mümkün olmuyor.
*
Laiklik konusunun netameli olduğunu, siyasal İslamın daima tartışmayı bu noktaya çekerek olayları saptırma emeliyle hareket ettiğini biliyoruz. Lakin buna karşı deva, laikliğinden utanan mahcup demokratlar olarak kem küm etme değil, kavramın inanç özgürlüğüne, dine karşı olmadığını ve yoksulluğu daima artıran yolsuzlukların da dermanının bir daha burada aranması gerektiğini açıkça anlatmaktır.
Şayet bu gerçek, bütün yaşadıklarımızdan daha sonra hâlâ da kavranmadıysa, 6 değil, 36 parti bir ortaya gelse demokrasi konusunda en ufak bir umut bile saflıktan da öte bir bekleyiş olur.
Gelecek seçimlerde, Millet İttifakı’nın cumhurbaşkanı adayının kim olacağı da olayın bu istikameti karşısında değerini yitirir.
Üzgünüm!”