Anayasa Mahkemesi, bir hemşirenin, iş yerinde amiri pozisyonundaki hekimin ruhsal tacizine maruz kaldığına yönelik kişisel müracaatında “kişinin maddi ve manevi varlığını müdafaa hakkı”nın ihlal edildiğine karar verdi.
Bugünkü Resmi Gazete’de yer alan karara nazaran, İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü Müdürlüğü Anesteziyoloji ve Reaminasyon Ana Bilim Kolunda sorumlu hemşire olarak nazaranv yapan müracaatçı, amiri pozisyonundaki tabibin kendisine “sen bir şey bilmiyorsun, seninle çalışmak istemiyorum. Seni buradan göndereceğim” üzere kelamlar sarf ettiğini, bunu daima hale getirdiğini ileri sürerek üniversite idaresine ve İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına şikayette bulundu.
Başsavcılığın nazaranvsizlik sonucu vermesi daha sonrası üniversite tarafınca yapılan soruşturma kararı olaya ait rapor hazırlandı. Raporda, tabibin tenkit sonlarını aşan, aşağılayıcı kelamlar kullandığı, bu tip davranışların süreklilik arz etmesi halinde ruhsal tacizden kelam edilebileceği açıklandı. Süreklilik arz etmese dahi kelam konusu sözlerin kişilik haklarına karşıtlık içerdiği belirtilen raporda, hekim hakkındaki sonucu isimli makamların vermesinin uygun olduğu kaydedildi.
Hemşire hakkında düzenlenen tıbbi belgeleme ve bilimsel kıymetlendirme raporunda da hemşireye, “somatik yakınmalı major depresif bozukluk tanısı” konuldu.
Bunun üzerine müracaatçının ruhsal tacize uğradığını ileri sürerek kendisine 10 bin lira manevi tazminat ödenmesi istemli açtığı dava, İstanbul 7. Yönetim Mahkemesi’nce reddedildi. Mahkemenin sonucunda, kelam konusu savlara ait yönetim ve isimli üniteler tarafınca yürütülecek soruşturmalar kararı ziyana uğranıldığının tespit edilmesi halinde tazminata hükmedilebileceği bildirildi.
sonucun nihaileşmesinin akabinde müracaatçı, Anayasa Mahkemesine ruhsal taciz niçiniyle maddi ve manevi varlığını müdafaa ve geliştirme hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek ferdî müracaat yaptı.
Başvuruyu inceleyen Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 17. hususunda garanti altına alınan kişinin maddi ve manevi varlığını müdafaa hakkının ihlal edildiğine hükmetti. Ayrıyeten, mevzuya ait bir daha yargılama yapılmak üzere karar meselain ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı.
KARARIN MÜNASEBETİNDEN
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, müracaatçının çeşitli vakit içinderda yönetim ile başsavcılığa şikayetlerini ilettiği, düzenlenen tıbbi belgeleme ve bilimsel kıymetlendirme raporu ile idari rapor doğrultusunda da sürecin süreklilik arz ettiğinin belirlendiği söz edildi.
Yaşanan olayların müracaatçının hayatına tesiri bakımından “çekilmez bir yük ve yoğunluk derecesine ulaştığı” aktarılan kararda, hekimin bahse mevzu davranışlarının yinelanmaması için tedbirler alınması konusunda idarece gereken ihtimamın gösterilmediği aktarıldı.
“Kamusal makamlar, ruhsal taciz oluşturan durumları tespitle yetinmemeli, bu çeşit davranışların oluşmaması ya da telafi edilmesi emeliyle tesirli tedbirleri süratle almalıdır” tabirlerinin yer aldığı kararda, üniversite yönetimi tarafınca sonuçlanmış bir disiplin soruşturmasının yürütülmediği bildirildi.
Üniversite tarafınca yapılan soruşturma kararı hazırlanan raporda, tacizin olmadığı istikametinde kati bir değerlendirmenin bulunmadığı, yönetim mahkemesinin ise bu rapordan hareketle üniversitenin kusurunun bulunmadığını kabul ederek müracaatçıya isimli yargıda tazminat davası açma yolu gösterdiği tabir edilen kararda, yönetim mahkemesine açılan davanın kişinin maddi ve manevi varlığının korunması ve geliştirilmesi hakkı bağlamında giderim sağlayacak yol olduğu tespitinde bulunuldu.
Mahkemenin sonucunın kâfi münasebetler içermediği aktarılan Anayasa Mahkemesinin sonucunda, şunlar kaydedildi:
“Sonuç olarak, somut olayda kamusal makamlar tarafınca tesirli tedbirler alınmaması ve yürütülen yargılamalar kararında derece mahkemelerince ulaşılan sonuçların ilgili ve kâfi münasebetlerle açıklanmaması niçinleriyle kişinin maddi ve manevi varlığını muhafaza ve geliştirme hakkı kapsamında kamusal makamlarca üstlenilmesi gereken müspet yükümlülüklerin yerine getirilmediği kanaatine varılmıştır. Anayasa Mahkemesi, açıklanan münasebetlerle kişinin maddi ve manevi varlığını muhafaza hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir.”
Bugünkü Resmi Gazete’de yer alan karara nazaran, İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü Müdürlüğü Anesteziyoloji ve Reaminasyon Ana Bilim Kolunda sorumlu hemşire olarak nazaranv yapan müracaatçı, amiri pozisyonundaki tabibin kendisine “sen bir şey bilmiyorsun, seninle çalışmak istemiyorum. Seni buradan göndereceğim” üzere kelamlar sarf ettiğini, bunu daima hale getirdiğini ileri sürerek üniversite idaresine ve İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına şikayette bulundu.
Başsavcılığın nazaranvsizlik sonucu vermesi daha sonrası üniversite tarafınca yapılan soruşturma kararı olaya ait rapor hazırlandı. Raporda, tabibin tenkit sonlarını aşan, aşağılayıcı kelamlar kullandığı, bu tip davranışların süreklilik arz etmesi halinde ruhsal tacizden kelam edilebileceği açıklandı. Süreklilik arz etmese dahi kelam konusu sözlerin kişilik haklarına karşıtlık içerdiği belirtilen raporda, hekim hakkındaki sonucu isimli makamların vermesinin uygun olduğu kaydedildi.
Hemşire hakkında düzenlenen tıbbi belgeleme ve bilimsel kıymetlendirme raporunda da hemşireye, “somatik yakınmalı major depresif bozukluk tanısı” konuldu.
Bunun üzerine müracaatçının ruhsal tacize uğradığını ileri sürerek kendisine 10 bin lira manevi tazminat ödenmesi istemli açtığı dava, İstanbul 7. Yönetim Mahkemesi’nce reddedildi. Mahkemenin sonucunda, kelam konusu savlara ait yönetim ve isimli üniteler tarafınca yürütülecek soruşturmalar kararı ziyana uğranıldığının tespit edilmesi halinde tazminata hükmedilebileceği bildirildi.
sonucun nihaileşmesinin akabinde müracaatçı, Anayasa Mahkemesine ruhsal taciz niçiniyle maddi ve manevi varlığını müdafaa ve geliştirme hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek ferdî müracaat yaptı.
Başvuruyu inceleyen Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 17. hususunda garanti altına alınan kişinin maddi ve manevi varlığını müdafaa hakkının ihlal edildiğine hükmetti. Ayrıyeten, mevzuya ait bir daha yargılama yapılmak üzere karar meselain ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı.
KARARIN MÜNASEBETİNDEN
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, müracaatçının çeşitli vakit içinderda yönetim ile başsavcılığa şikayetlerini ilettiği, düzenlenen tıbbi belgeleme ve bilimsel kıymetlendirme raporu ile idari rapor doğrultusunda da sürecin süreklilik arz ettiğinin belirlendiği söz edildi.
Yaşanan olayların müracaatçının hayatına tesiri bakımından “çekilmez bir yük ve yoğunluk derecesine ulaştığı” aktarılan kararda, hekimin bahse mevzu davranışlarının yinelanmaması için tedbirler alınması konusunda idarece gereken ihtimamın gösterilmediği aktarıldı.
“Kamusal makamlar, ruhsal taciz oluşturan durumları tespitle yetinmemeli, bu çeşit davranışların oluşmaması ya da telafi edilmesi emeliyle tesirli tedbirleri süratle almalıdır” tabirlerinin yer aldığı kararda, üniversite yönetimi tarafınca sonuçlanmış bir disiplin soruşturmasının yürütülmediği bildirildi.
Üniversite tarafınca yapılan soruşturma kararı hazırlanan raporda, tacizin olmadığı istikametinde kati bir değerlendirmenin bulunmadığı, yönetim mahkemesinin ise bu rapordan hareketle üniversitenin kusurunun bulunmadığını kabul ederek müracaatçıya isimli yargıda tazminat davası açma yolu gösterdiği tabir edilen kararda, yönetim mahkemesine açılan davanın kişinin maddi ve manevi varlığının korunması ve geliştirilmesi hakkı bağlamında giderim sağlayacak yol olduğu tespitinde bulunuldu.
Mahkemenin sonucunın kâfi münasebetler içermediği aktarılan Anayasa Mahkemesinin sonucunda, şunlar kaydedildi:
“Sonuç olarak, somut olayda kamusal makamlar tarafınca tesirli tedbirler alınmaması ve yürütülen yargılamalar kararında derece mahkemelerince ulaşılan sonuçların ilgili ve kâfi münasebetlerle açıklanmaması niçinleriyle kişinin maddi ve manevi varlığını muhafaza ve geliştirme hakkı kapsamında kamusal makamlarca üstlenilmesi gereken müspet yükümlülüklerin yerine getirilmediği kanaatine varılmıştır. Anayasa Mahkemesi, açıklanan münasebetlerle kişinin maddi ve manevi varlığını muhafaza hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir.”