Gazetemiz muharriri Barış Tekroğlu, “İşsiz celladın mezar taşı” başlıklı dikkat çeken bir yazı kaleme aldı.
Terkoğlu bugünkü yazısında, 28 Şubat davasındaki tutanakları ve tanıklıkları hatırlatarak 80 yaşın üzerinde tutuklu bulunan emekli generallerin yaşadıklarını anlattı.
Terkoğlu, periyodun adalet bakanı Şevket Kazan’ın periyodun başbakanı Necmettin Erbakan’ın 28 Şubat’tan 4 ay daha sonra istifa etmesiyle ilgili olarak, “Refah Gerçeği” isimli kitabında “Erbakan’ın istifası rastgele bir baskı ve dayatma kararı değil, büsbütün iki parti içinde evvelinde imzalanan bir protokol gereğiydi. (…) Bu istifa, üç ay ortasında seçime gidilmesi kuralını ihtiva ediyordu. Bu istifa, ortağımız DYP’deki çözülmeyi önlemek üzere, bir vefa hissine da dayanıyordu. Bu istifa, ‘Erbakan, başbakan olursa bakılırsavi bırakmaz’ diye bas bas bağıranlara, uygarca ve asil bir karşılık oluyordu” tabirlerine yer verdiğini hatırlattı.
Terkoğlu’nun yazısı şu biçimde:
Tarih sıkıntı ile yazılıyordu. Cellatlar işsiz kalmıştı. Zira vefat için artık kalem ve kâğıt yetiyordu. O denli yaptılar. Bir evrak açtılar. yıllar önceyi yargıladılar. Kendilerinin günahlarını silmeleri yetmedi, 14 kişinin omzuna bir bölümü yüklediler. Karar resmen idamdı, “müebbet” dediler. 80’leri aşmış generallerin evvel rütbelerini söktüler, daha sonra hücreye kapattılar. Yetmedi, otobüste görseniz yer vereceğiniz yaşlı kumandanlara, birkaç gün evvel, “hapishanede kalabilir” raporu aldırdılar.
Yargıladıkları 406 sayılı MGK toplantısı 28 Şubat 1997’de yapıldı. 13 Mart 1997’de Bakanlar Kurulu’nda onaylandı. 18 Haziran 1997’de, Başbakan Necmettin Erbakan, DYP ile yaptığı koalisyon protokolü gereği istifa etti. Bakıyorum, açılması için Erbakan’ın vefatının beklendiği davayı konuşurken “28 Şubat darbesi” diyorlar.
Yanlış okudum sandım. Arşivleri, tutanakları, tanıklıkları karıştırdım. “Emin misiniz” dedim.
CUMHURBAŞKANI, ‘DARBE YOK’ DEDİ
Periyodun Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, yani MGK’nin ve devletin 1 numarası, 7 Kasım 2011’de TBMM Darbeleri Araştırma Komisyonu’na konuşmuştu. Kurul lideri sordu: “Affedersiniz ‘postmodern darbe’ tanımlamasına katılır mısınız?”
Demirel cevap verdi:
“(…) Muhakkak katılmam. Zira ‘darbe’ diyorsun, nereyi darp etmiş bu? Nereyi? Meclis’i. Meclis duruyor. O denli duruyor ki sonrasındasında seçime gitme imkânı oluyor. Nereyi darp etmiş? Hükümeti. Hükümet de duruyor. Nereyi darp etmiş? Anayasa… O da duruyor. Ben şunu söyleyeyim: O Meclis’in kalabilmesinde, o anayasanın kalabilmesinde ve o hükümetin kalabilmesinde benim rolüm var.”
Cumhurbaşkanı’nın partisiz olduğu, nitekim devleti temsil ettiği günlerin Cumhurbaşkanı’nın kelamları bu.
Demek devlete bakılırsa ortada darbe yok!
AKP iktidarının desteklediği Fethullahçı savcı ve yargıçların, 28 Şubat davasını açmak için, Erbakan’ın vefatını beklediğini tekraren anlattım. Zira Erbakan bu davalara karşıydı.
28 Şubat davasının 89. celsesine, başbakan yardımcısı ve doğal olarak MGK üyesi olan eski DYP başkanı Tansu Çiller katıldı.
Avukat Ümit Kara sordu: “MGK toplantısına katılan Genelkurmay Lideri yahut kuvvet kumandanlarından sonucunıza tesir edecek direkt cebir, şiddet, tehdit gördünüz mü?”
Tansu Çiller, “ne münasebet” diye özetlenecek bir reaksiyon gösterdi: “Kimin haddine! Bir bürokrat, bir başbakana kimin haddine şiddet gösterecek! Siz bunu nasıl soruyorsunuz! Devam edelim.”
Ümit Kara devam etti:
“Birebir sorum Bakanlar Heyeti sonucu için de geçerli?”
Çiller ona da karşılık verdi:
“Ne diyorsunuz? Yani MGK kararlarında bir şiddet gördüm mü, kimin haddine! Bunun sürecinde gidip de bizim Bakanlar Konseyimize gelecekler de şiddet mi gösterecekler!”
ERBAKAN TERLEDİ Mİ, TERLEMEDİ Mİ?
Sır değil, Çiller’in askerlerle ilgili rahatsızlığı vardı. Çiller, bunu şu biçimde söz etti:
“(…) Beden lisanıyla vakit zaman; başbakan gelirken ayağa kalkmamaktan başlayarak koltukta kaykılmalar, el hareketleri, müstehzi gülüşler, Cumhurbaşkanına verilen bakışlar, el hareketleriyle işte bu mudur üzere duruşlar, yüzlerdeki alaycı sözler, Başbakan’ın vakit zaman üzülerek tabir ediyorum boncuk boncuk terleyişleri…”
Tahminen, buradan darbe değil ancak nezaketsizlik çıkar, diyebilirsiniz. Çiller bunları söylemiş oldu ancak kendi partisinden Ulusal Savunma Bakanı, doğal olarak MGK üyesi de olan Turhan Tayan, tıpkı fikirde değildi. 76. celse tutanağından aktarayım:
“Bu bahislerin görüşülmesi sırasında, çok uygar, çok beşeri, çok saygın, aşağı üst 9.5 – 10 saat müzakere cereyan etmiştir. Bu müzakereler sırasında, Cumhuriyet hükümetinin üyeleri olarak, bendeniz rastgele bir ima yolu dahi olsa, rastgele bir tenkit, tenkit, tehdit rastgele bir davranışla karşılaşmış değilim.”
Tıpkı celsede, Çiller’in kelamını ettiği “terleme konusu”, avukat Hüsnü Tuna tarafınca Tayan’a soruldu. Tayan, bu tuhaf olaya şöyleki cevap verdi:
“Benim, sayın merhum Başbakan’ın terlediğini yahut zahmete düşerek terinin arttığına dair bir müşahedem kelam konusu değil. Ben burada oturuyorum, beş sıra ötede sayın Başbakan oturuyor. Başbakanımızı terletecek, onu ıstıraba sokacak güzel olmayan bir ortam kelam konusu değil. Onun terlemesini, rahmetlinin terlemesini gerektirecek rastgele bir durum gözlemlemedim.”
Çiller’in basın müşaviri Mehmet Bican da 79. celse şahit olup Çiller’in MGK sırasında dışarı çıktığında, ortalarında geçen konuşmayı şu biçimde aktardı:
“ ‘Nasıl oluyor efendim, içerideki toplantı’ dedim. ‘Çok uygun gidiyor Sayın Bican’ dedi. ‘görüşmede bizim niyetlerimizin haricinde hiç bir şey tartışılmıyor. Yalnızca ve yalnızca bizim parti tüzüğümüzde, bizim programımızda, bizim prensiplerimizde ne var ise onları konuşuyoruz ve sonuçlandırdık’ dedi .”
ULUSAL GÖRÜŞ DE BİREBİR FİKİRDE
Erbakan öldü, pekala Erbakan’ın dava arkadaşları? Daha evvel, devrin adalet bakanı Şevket Kazan’ın duruşmaya gelip sanıklardan şikâyetçi olmadığını söylemiştim.
Kazan’a, 75. celsede, mahkeme lideri, şu soruyu sordu:
“Şevket Beyefendi, direkt bu yargılanan sanıklarla ilgili, rastgele bir, size yönelik, hükümetin istifası konusunda, tehdit içeren kelam yahut davranış yahut dolaylı yoldan size geldi mi? Yani muhatap olma durumunuz oldu mu?”
Kazan net bir karşılık verdi: “Hayır, maruzatım bundan ibaret!”
Mahkemede şaşmak değil. Şevket Kazan’ın yıllar evvel yazdığı “Refah Gerçeği” isimli kitabının 3. cildinin 502. sayfasında, hükümetin nazaranvi, 28 Şubat’tan dört ay daha sonra, haziran ayında bırakması şu biçimde anlatılıyordu:
“Erbakan’ın istifası rastgele bir baskı ve dayatma kararı değil, büsbütün iki parti içinde evvelde imzalanan bir protokol gereğiydi. (…) Bu istifa, üç ay ortasında seçime gidilmesi koşulunu ihtiva ediyordu. Bu istifa, ortağımız DYP’deki çözülmeyi önlemek üzere, bir vefa hissine da dayanıyordu. Bu istifa, ‘Erbakan, başbakan olursa bakılırsavi bırakmaz’ diye bas bas bağıranlara, uygarca ve asil bir karşılık oluyordu.”
Bakanlar, milletvekilleri duruşmaya gelip misal beyanlarda bulundular. Örnek olsun, daha sonradan AKP’nin kurucu takımları ortasında yer alan, eski DYP milletvekili Köksal Toptan’ın beyanı, 84. duruşmanın tutanakları içinde duruyor:
“O tarihlerde, Yanlışsız Yol Partisi üzerinde, veyahut bizim üzerimizde, 28 Şubat sürecinde olduğu argüman edilen, telkin-baskı hiç yoktu, hiç olmamıştı.”
28 ŞUBAT’IN SUSKUNLARI
Kendisine “darbe” yapıldığı söylenenlerin beyanlarına karşın, AKP takviyeli Fethullahçıların başlatmış olduğu davada, mahkeme “darbe var” dedi. Yargıtay fahiş uydurmalarla ona uydu. İsimli Tıp, “kendisine verilen vazifesi” yaptı. Emekli generaller, 80’li yaşlarında, betondan mezarlığa yollandı.
Unutmadan…
Günah listesini çıkarmak istesek, epeyce uzağa gitmemize gerek yok. Bir vakit içinder FETÖ kumpaslarına uğrayıp da bugün “bana dokunmayan savcı”yı oynayarak susanları mı analım? Yoksa 28 Şubat davasının, aslında yaşı kemale ermiş 14 askeri değil, dinin siyasallaşmasından beslenmeyen herkesi gaye aldığını anlatacak tek bir yayın organının bile olmamasını mı?
İstanbul’un bir doruğunda, üzerinde hiç bir şey yazmayan mezar taşları görürsünüz. İşte onlar, bir bölümün cellatlarının ebedi yatağıdır. Toprağı farklı, başından su içen kuşu bile farklı. Elleri mevt dağıtırken alkışlananlarla, kimse yan yana yatmak istememiştir. Duasız mezarlık bedduasız da olsun diye boş bırakılmıştır taşları. halbuki biraz ileride, canını aldıklarının mezarlarında, onlara da gelip geçene de ders vardır:
“her neysen, ben de oydum; her neysem, sen de o olacaksın!”
Terkoğlu bugünkü yazısında, 28 Şubat davasındaki tutanakları ve tanıklıkları hatırlatarak 80 yaşın üzerinde tutuklu bulunan emekli generallerin yaşadıklarını anlattı.
Terkoğlu, periyodun adalet bakanı Şevket Kazan’ın periyodun başbakanı Necmettin Erbakan’ın 28 Şubat’tan 4 ay daha sonra istifa etmesiyle ilgili olarak, “Refah Gerçeği” isimli kitabında “Erbakan’ın istifası rastgele bir baskı ve dayatma kararı değil, büsbütün iki parti içinde evvelinde imzalanan bir protokol gereğiydi. (…) Bu istifa, üç ay ortasında seçime gidilmesi kuralını ihtiva ediyordu. Bu istifa, ortağımız DYP’deki çözülmeyi önlemek üzere, bir vefa hissine da dayanıyordu. Bu istifa, ‘Erbakan, başbakan olursa bakılırsavi bırakmaz’ diye bas bas bağıranlara, uygarca ve asil bir karşılık oluyordu” tabirlerine yer verdiğini hatırlattı.
Terkoğlu’nun yazısı şu biçimde:
Tarih sıkıntı ile yazılıyordu. Cellatlar işsiz kalmıştı. Zira vefat için artık kalem ve kâğıt yetiyordu. O denli yaptılar. Bir evrak açtılar. yıllar önceyi yargıladılar. Kendilerinin günahlarını silmeleri yetmedi, 14 kişinin omzuna bir bölümü yüklediler. Karar resmen idamdı, “müebbet” dediler. 80’leri aşmış generallerin evvel rütbelerini söktüler, daha sonra hücreye kapattılar. Yetmedi, otobüste görseniz yer vereceğiniz yaşlı kumandanlara, birkaç gün evvel, “hapishanede kalabilir” raporu aldırdılar.
Yargıladıkları 406 sayılı MGK toplantısı 28 Şubat 1997’de yapıldı. 13 Mart 1997’de Bakanlar Kurulu’nda onaylandı. 18 Haziran 1997’de, Başbakan Necmettin Erbakan, DYP ile yaptığı koalisyon protokolü gereği istifa etti. Bakıyorum, açılması için Erbakan’ın vefatının beklendiği davayı konuşurken “28 Şubat darbesi” diyorlar.
Yanlış okudum sandım. Arşivleri, tutanakları, tanıklıkları karıştırdım. “Emin misiniz” dedim.
CUMHURBAŞKANI, ‘DARBE YOK’ DEDİ
Periyodun Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, yani MGK’nin ve devletin 1 numarası, 7 Kasım 2011’de TBMM Darbeleri Araştırma Komisyonu’na konuşmuştu. Kurul lideri sordu: “Affedersiniz ‘postmodern darbe’ tanımlamasına katılır mısınız?”
Demirel cevap verdi:
“(…) Muhakkak katılmam. Zira ‘darbe’ diyorsun, nereyi darp etmiş bu? Nereyi? Meclis’i. Meclis duruyor. O denli duruyor ki sonrasındasında seçime gitme imkânı oluyor. Nereyi darp etmiş? Hükümeti. Hükümet de duruyor. Nereyi darp etmiş? Anayasa… O da duruyor. Ben şunu söyleyeyim: O Meclis’in kalabilmesinde, o anayasanın kalabilmesinde ve o hükümetin kalabilmesinde benim rolüm var.”
Cumhurbaşkanı’nın partisiz olduğu, nitekim devleti temsil ettiği günlerin Cumhurbaşkanı’nın kelamları bu.
Demek devlete bakılırsa ortada darbe yok!
AKP iktidarının desteklediği Fethullahçı savcı ve yargıçların, 28 Şubat davasını açmak için, Erbakan’ın vefatını beklediğini tekraren anlattım. Zira Erbakan bu davalara karşıydı.
28 Şubat davasının 89. celsesine, başbakan yardımcısı ve doğal olarak MGK üyesi olan eski DYP başkanı Tansu Çiller katıldı.
Avukat Ümit Kara sordu: “MGK toplantısına katılan Genelkurmay Lideri yahut kuvvet kumandanlarından sonucunıza tesir edecek direkt cebir, şiddet, tehdit gördünüz mü?”
Tansu Çiller, “ne münasebet” diye özetlenecek bir reaksiyon gösterdi: “Kimin haddine! Bir bürokrat, bir başbakana kimin haddine şiddet gösterecek! Siz bunu nasıl soruyorsunuz! Devam edelim.”
Ümit Kara devam etti:
“Birebir sorum Bakanlar Heyeti sonucu için de geçerli?”
Çiller ona da karşılık verdi:
“Ne diyorsunuz? Yani MGK kararlarında bir şiddet gördüm mü, kimin haddine! Bunun sürecinde gidip de bizim Bakanlar Konseyimize gelecekler de şiddet mi gösterecekler!”
ERBAKAN TERLEDİ Mİ, TERLEMEDİ Mİ?
Sır değil, Çiller’in askerlerle ilgili rahatsızlığı vardı. Çiller, bunu şu biçimde söz etti:
“(…) Beden lisanıyla vakit zaman; başbakan gelirken ayağa kalkmamaktan başlayarak koltukta kaykılmalar, el hareketleri, müstehzi gülüşler, Cumhurbaşkanına verilen bakışlar, el hareketleriyle işte bu mudur üzere duruşlar, yüzlerdeki alaycı sözler, Başbakan’ın vakit zaman üzülerek tabir ediyorum boncuk boncuk terleyişleri…”
Tahminen, buradan darbe değil ancak nezaketsizlik çıkar, diyebilirsiniz. Çiller bunları söylemiş oldu ancak kendi partisinden Ulusal Savunma Bakanı, doğal olarak MGK üyesi de olan Turhan Tayan, tıpkı fikirde değildi. 76. celse tutanağından aktarayım:
“Bu bahislerin görüşülmesi sırasında, çok uygar, çok beşeri, çok saygın, aşağı üst 9.5 – 10 saat müzakere cereyan etmiştir. Bu müzakereler sırasında, Cumhuriyet hükümetinin üyeleri olarak, bendeniz rastgele bir ima yolu dahi olsa, rastgele bir tenkit, tenkit, tehdit rastgele bir davranışla karşılaşmış değilim.”
Tıpkı celsede, Çiller’in kelamını ettiği “terleme konusu”, avukat Hüsnü Tuna tarafınca Tayan’a soruldu. Tayan, bu tuhaf olaya şöyleki cevap verdi:
“Benim, sayın merhum Başbakan’ın terlediğini yahut zahmete düşerek terinin arttığına dair bir müşahedem kelam konusu değil. Ben burada oturuyorum, beş sıra ötede sayın Başbakan oturuyor. Başbakanımızı terletecek, onu ıstıraba sokacak güzel olmayan bir ortam kelam konusu değil. Onun terlemesini, rahmetlinin terlemesini gerektirecek rastgele bir durum gözlemlemedim.”
Çiller’in basın müşaviri Mehmet Bican da 79. celse şahit olup Çiller’in MGK sırasında dışarı çıktığında, ortalarında geçen konuşmayı şu biçimde aktardı:
“ ‘Nasıl oluyor efendim, içerideki toplantı’ dedim. ‘Çok uygun gidiyor Sayın Bican’ dedi. ‘görüşmede bizim niyetlerimizin haricinde hiç bir şey tartışılmıyor. Yalnızca ve yalnızca bizim parti tüzüğümüzde, bizim programımızda, bizim prensiplerimizde ne var ise onları konuşuyoruz ve sonuçlandırdık’ dedi .”
ULUSAL GÖRÜŞ DE BİREBİR FİKİRDE
Erbakan öldü, pekala Erbakan’ın dava arkadaşları? Daha evvel, devrin adalet bakanı Şevket Kazan’ın duruşmaya gelip sanıklardan şikâyetçi olmadığını söylemiştim.
Kazan’a, 75. celsede, mahkeme lideri, şu soruyu sordu:
“Şevket Beyefendi, direkt bu yargılanan sanıklarla ilgili, rastgele bir, size yönelik, hükümetin istifası konusunda, tehdit içeren kelam yahut davranış yahut dolaylı yoldan size geldi mi? Yani muhatap olma durumunuz oldu mu?”
Kazan net bir karşılık verdi: “Hayır, maruzatım bundan ibaret!”
Mahkemede şaşmak değil. Şevket Kazan’ın yıllar evvel yazdığı “Refah Gerçeği” isimli kitabının 3. cildinin 502. sayfasında, hükümetin nazaranvi, 28 Şubat’tan dört ay daha sonra, haziran ayında bırakması şu biçimde anlatılıyordu:
“Erbakan’ın istifası rastgele bir baskı ve dayatma kararı değil, büsbütün iki parti içinde evvelde imzalanan bir protokol gereğiydi. (…) Bu istifa, üç ay ortasında seçime gidilmesi koşulunu ihtiva ediyordu. Bu istifa, ortağımız DYP’deki çözülmeyi önlemek üzere, bir vefa hissine da dayanıyordu. Bu istifa, ‘Erbakan, başbakan olursa bakılırsavi bırakmaz’ diye bas bas bağıranlara, uygarca ve asil bir karşılık oluyordu.”
Bakanlar, milletvekilleri duruşmaya gelip misal beyanlarda bulundular. Örnek olsun, daha sonradan AKP’nin kurucu takımları ortasında yer alan, eski DYP milletvekili Köksal Toptan’ın beyanı, 84. duruşmanın tutanakları içinde duruyor:
“O tarihlerde, Yanlışsız Yol Partisi üzerinde, veyahut bizim üzerimizde, 28 Şubat sürecinde olduğu argüman edilen, telkin-baskı hiç yoktu, hiç olmamıştı.”
28 ŞUBAT’IN SUSKUNLARI
Kendisine “darbe” yapıldığı söylenenlerin beyanlarına karşın, AKP takviyeli Fethullahçıların başlatmış olduğu davada, mahkeme “darbe var” dedi. Yargıtay fahiş uydurmalarla ona uydu. İsimli Tıp, “kendisine verilen vazifesi” yaptı. Emekli generaller, 80’li yaşlarında, betondan mezarlığa yollandı.
Unutmadan…
Günah listesini çıkarmak istesek, epeyce uzağa gitmemize gerek yok. Bir vakit içinder FETÖ kumpaslarına uğrayıp da bugün “bana dokunmayan savcı”yı oynayarak susanları mı analım? Yoksa 28 Şubat davasının, aslında yaşı kemale ermiş 14 askeri değil, dinin siyasallaşmasından beslenmeyen herkesi gaye aldığını anlatacak tek bir yayın organının bile olmamasını mı?
İstanbul’un bir doruğunda, üzerinde hiç bir şey yazmayan mezar taşları görürsünüz. İşte onlar, bir bölümün cellatlarının ebedi yatağıdır. Toprağı farklı, başından su içen kuşu bile farklı. Elleri mevt dağıtırken alkışlananlarla, kimse yan yana yatmak istememiştir. Duasız mezarlık bedduasız da olsun diye boş bırakılmıştır taşları. halbuki biraz ileride, canını aldıklarının mezarlarında, onlara da gelip geçene de ders vardır:
“her neysen, ben de oydum; her neysem, sen de o olacaksın!”