“Etin cinsel siyaseti bununla birlikte adamların et yemeye muhtaçlığı olduğu, hakkı olduğu ve et yemenin yiğitlikle alakalı bir erkek aktivitesi olduğu sanısıdır.”
Etin Cinsel Siyaseti, Feminist – Vejeteryan Eleştirel Kuram, Carol J. Adams.
Senaryosunu Lauryn Kahn’ın yazdığı, Mimi Cave’in birinci direktörlük denemesi olan “Fresh” geçtiğimiz haftalarda dijital yayın plaftormu Hulu’da izleyicilerle buluştu. IMDb’de endişe, tansiyon ve güldürü tiplerinde sınıflandırılan sinema, prömiyerini bağımsız sinemanın en kıymetli şenliklerinden biri olan Sundance Sinema Festivali’nde yaptı.
Sinema, flört uygulamaları üzerinden birileriyle tanışmak isteyen Noa’nın buluşmasından evvel yaşadığı bıkkınlık ile başlıyor. Buluşma anı gelip çatıyor, dünyanın en saçma bahisleri konuşuluyor ve her iki taraf da anlaşamayacaklarında karar kılıyor. Çağdaş dünya lisanıyla söyleyeceksek her iki kullanıcı da birbirini sola kaydırıyor… (Reddedilen erkek ‘ben esasen seni beğenmemiştim’ repliğine başvurarak yapıyor bunu olağan.)
Uygulamalardan ve buluşmalardan artık bir umudu kalmayan Noa, marketin manav reyonunda kendisine esprilerle ‘sataşan’ Steve ile tanışıyor. Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi tabibi olan Steve ile flörtleşmelerin ve romantik buluşmaların sonunda hafta sonu uzaklara tatile gitmeye karar veriyorlar. Lakin klişe o ya o gün trafik yoğunluğu mazeretiyle yola çıkamayıp Steve’in konutuna gidiyorlar. Dağ başında, kuş uçmaz kervan geçmez, telefonların çekmediği bir mesken burası da alışılmış ki.
.
ROMANTİK SİNEMADAN TANSİYONA YUMUŞAK GEÇİŞ
Biraz müzik, biraz kokteyl ve geçen 30 dakikalık girişin akabinde Noa’nın bayılmasıyla romantik bir sinemadan yumuşak bir geçişle tansiyon sinemasının içine giriyoruz sonunda. Bir bakıyoruz dört duvar, penceresiz bir oda, Noa’nın kolu zincilerle bağlı. Steve, kendisini öldüreceğini düşünen Noa’ya onu öldürmeyeceğini, en azından ‘bir müddet’ öldürmeyeceğini söylüyor.
Daha evvel plastik cerrahı olduğunu minik latifelerle söyleyen Steve nitekim de konutunda ‘minik’ operasyonlar yapıyor. Noa’nın haricinde iki bayanın daha tutulduğu konut ‘modern’ bir mezhaba aslında. Steve, bu bayanları verilen siparişlere bakılırsa kesim parça keserek insan eti yemeyi seven -ve çok zengin- müşterilerine özel paketlerde ve bayanların özel eşyalarıyla satıyor. Birbirlerini bakılırsameyen bayanlar havalandırmadan konuşarak birbirleriyle irtibata geçiyor. Kimi orada kalmaktan vaktin manasını yitirirken, kimi ise hayatın manasını yitiriyor.
.
E haliyle soracaksınız, bu bayanları kimse aramıyor mu diye. Hayır zira hekimimiz, ailesi ve kimsesi olmayan bayanları kendine kurban olarak seçiyor. Lakin Noa’nın yakın arkadaşı Mollie, Noa’ya ulaşamayınca çeşitli biçimlerde yola koyuluyor.
Başkarakterimiz Noa, öbür ‘kurban’larla bağlantıya geçtikçe Steve’in kendisine daha farklı bir açıdan yaklaştığını fark ediyor. bu biçimdece tahminen Steve’in istediği biçimde hareket ederse kurbanlıktan kurtulabileceğini düşünüyor. Noa’nın etin tadını merak ettiğini birkaç kere lisana getirmesinin akabinde Steve, bir tabağın kıymetinin yaklaşık 40 bin dolara denk geldiği, insan etli bir akşam yemeği hazırlıyor. İnsan etiyle hazırlanan yemekler birer randevuya dönüşüyor; insanlara ilişkin karaciğerler, göğüsler tabaklarda servis ediliyor… Cinsel bir tatminden fazla para, ‘erkeklik’ ve gücün ön planda olduğu sinema, Steve’in güçten zevk alan erkekliği ile ilerlemeye devam ediyor.
.
Beden endişe sineması çeşidinin usta direktörlerinden Julia Ducournau’nun elinde epeyce daha fazla dramatik ve kanlı bir sinemaya dönüşebilecek kimi sahneler, direktörün birinci sinema denemesi olduğu için gereğinden daha sıradan kalmış lakin senaryo gereğince akıcı biçimde işlenmiş. Sinemanın mizah yüklü son sahneleri büsbütün bir klişeler yumağı olsa da göze batmıyor.
BAYANLAR SIRF ETTEN Mİ İBARETTİR?
Et görmeye bile tahammül bırakmayacak bir hale getiren sinema, bir yandan barbarlık göndermeleriyle veganlık vurgusu yaparken bir yandan da ataerkil toplumun bayanı sadece bir vücut olarak görme algısının zirvesine bir yumruk üzere iniyor.
‘Kurtarıcı’ erkeğin korkup kaçması ve erkek kurtarıcı yerine birbirine düşman edilen bayanların birbirini kurtarmasıyla bayan dayanışmasına da gözünü kırpan “Fresh”, çağdaş periyot bağlarını bayan vücudu üzerinden anlatması, “kadınlar sırf etten mi ibarettir?” sorusunu derinlemesine irdelemesi, çekimleri ve oyunculuklarıyla son vakit içinderda çıkan yeterli sinemalardan biri.
Etin Cinsel Siyaseti, Feminist – Vejeteryan Eleştirel Kuram, Carol J. Adams.
Senaryosunu Lauryn Kahn’ın yazdığı, Mimi Cave’in birinci direktörlük denemesi olan “Fresh” geçtiğimiz haftalarda dijital yayın plaftormu Hulu’da izleyicilerle buluştu. IMDb’de endişe, tansiyon ve güldürü tiplerinde sınıflandırılan sinema, prömiyerini bağımsız sinemanın en kıymetli şenliklerinden biri olan Sundance Sinema Festivali’nde yaptı.
Sinema, flört uygulamaları üzerinden birileriyle tanışmak isteyen Noa’nın buluşmasından evvel yaşadığı bıkkınlık ile başlıyor. Buluşma anı gelip çatıyor, dünyanın en saçma bahisleri konuşuluyor ve her iki taraf da anlaşamayacaklarında karar kılıyor. Çağdaş dünya lisanıyla söyleyeceksek her iki kullanıcı da birbirini sola kaydırıyor… (Reddedilen erkek ‘ben esasen seni beğenmemiştim’ repliğine başvurarak yapıyor bunu olağan.)
Uygulamalardan ve buluşmalardan artık bir umudu kalmayan Noa, marketin manav reyonunda kendisine esprilerle ‘sataşan’ Steve ile tanışıyor. Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi tabibi olan Steve ile flörtleşmelerin ve romantik buluşmaların sonunda hafta sonu uzaklara tatile gitmeye karar veriyorlar. Lakin klişe o ya o gün trafik yoğunluğu mazeretiyle yola çıkamayıp Steve’in konutuna gidiyorlar. Dağ başında, kuş uçmaz kervan geçmez, telefonların çekmediği bir mesken burası da alışılmış ki.
.
ROMANTİK SİNEMADAN TANSİYONA YUMUŞAK GEÇİŞ
Biraz müzik, biraz kokteyl ve geçen 30 dakikalık girişin akabinde Noa’nın bayılmasıyla romantik bir sinemadan yumuşak bir geçişle tansiyon sinemasının içine giriyoruz sonunda. Bir bakıyoruz dört duvar, penceresiz bir oda, Noa’nın kolu zincilerle bağlı. Steve, kendisini öldüreceğini düşünen Noa’ya onu öldürmeyeceğini, en azından ‘bir müddet’ öldürmeyeceğini söylüyor.
Daha evvel plastik cerrahı olduğunu minik latifelerle söyleyen Steve nitekim de konutunda ‘minik’ operasyonlar yapıyor. Noa’nın haricinde iki bayanın daha tutulduğu konut ‘modern’ bir mezhaba aslında. Steve, bu bayanları verilen siparişlere bakılırsa kesim parça keserek insan eti yemeyi seven -ve çok zengin- müşterilerine özel paketlerde ve bayanların özel eşyalarıyla satıyor. Birbirlerini bakılırsameyen bayanlar havalandırmadan konuşarak birbirleriyle irtibata geçiyor. Kimi orada kalmaktan vaktin manasını yitirirken, kimi ise hayatın manasını yitiriyor.
.
E haliyle soracaksınız, bu bayanları kimse aramıyor mu diye. Hayır zira hekimimiz, ailesi ve kimsesi olmayan bayanları kendine kurban olarak seçiyor. Lakin Noa’nın yakın arkadaşı Mollie, Noa’ya ulaşamayınca çeşitli biçimlerde yola koyuluyor.
Başkarakterimiz Noa, öbür ‘kurban’larla bağlantıya geçtikçe Steve’in kendisine daha farklı bir açıdan yaklaştığını fark ediyor. bu biçimdece tahminen Steve’in istediği biçimde hareket ederse kurbanlıktan kurtulabileceğini düşünüyor. Noa’nın etin tadını merak ettiğini birkaç kere lisana getirmesinin akabinde Steve, bir tabağın kıymetinin yaklaşık 40 bin dolara denk geldiği, insan etli bir akşam yemeği hazırlıyor. İnsan etiyle hazırlanan yemekler birer randevuya dönüşüyor; insanlara ilişkin karaciğerler, göğüsler tabaklarda servis ediliyor… Cinsel bir tatminden fazla para, ‘erkeklik’ ve gücün ön planda olduğu sinema, Steve’in güçten zevk alan erkekliği ile ilerlemeye devam ediyor.
.
Beden endişe sineması çeşidinin usta direktörlerinden Julia Ducournau’nun elinde epeyce daha fazla dramatik ve kanlı bir sinemaya dönüşebilecek kimi sahneler, direktörün birinci sinema denemesi olduğu için gereğinden daha sıradan kalmış lakin senaryo gereğince akıcı biçimde işlenmiş. Sinemanın mizah yüklü son sahneleri büsbütün bir klişeler yumağı olsa da göze batmıyor.
BAYANLAR SIRF ETTEN Mİ İBARETTİR?
Et görmeye bile tahammül bırakmayacak bir hale getiren sinema, bir yandan barbarlık göndermeleriyle veganlık vurgusu yaparken bir yandan da ataerkil toplumun bayanı sadece bir vücut olarak görme algısının zirvesine bir yumruk üzere iniyor.
‘Kurtarıcı’ erkeğin korkup kaçması ve erkek kurtarıcı yerine birbirine düşman edilen bayanların birbirini kurtarmasıyla bayan dayanışmasına da gözünü kırpan “Fresh”, çağdaş periyot bağlarını bayan vücudu üzerinden anlatması, “kadınlar sırf etten mi ibarettir?” sorusunu derinlemesine irdelemesi, çekimleri ve oyunculuklarıyla son vakit içinderda çıkan yeterli sinemalardan biri.