19. ve 20. yüzyıllarda büyük ölçekli balina avcılığı, birçok balina türünün neredeyse yok olmasına yol açtı. Bazı büyük deniz memelilerinin popülasyonları, “Moby-Dick” romanında anlatılan türdeki yırtıcılardan kurtulmaya yeni başlıyor, diğerleri ise varlıklarına yönelik devam eden tehditlerle karşı karşıya. Ancak balina avcılığının balina habitatları üzerindeki etkisinin insanlık tarihinin çok daha eskilerine dayandığı ortaya çıktı.
Royal Society Open Science dergisinde çarşamba günü yayınlanan antik balina kemikleri üzerine yapılan yeni bir analiz, Orta Çağ Avrupası avcılığının, bazı balinaların Kaptan Ahab, Ishmael ve Pequod’un onları aramasından çok önce kuzeydoğu Atlantik sularından kaybolmasında rol oynamış olabileceğini öne sürüyor. büyük beyaz balina.
8.000 yıl kadar önce insanlar balina yakalama girişimlerini Güney Kore’deki kayalıklara kazıyorlardı. Daha yakın zamanlarda Avrupalıların balina avcılığı tercihleri ortaçağ metinlerinde anlatılıyor. Örneğin, yaklaşık MS 1250 yılına ait bir Eski İskandinav metni, “insanlara karşı vahşi ve zalim olan ve sürekli olarak onları her fırsatta yok etmeye çalışan bazı türlerin var olduğu” uyarısında bulunurken, daha uysal balina türlerinin “sürekli yakalandığı” ve Yüzlerce kişi karaya sürülüyor ve birçoğunun yakalandığı yerde insanlara bol miktarda yiyecek sağlıyorlar.”
Norveç Bilim ve Teknoloji Üniversitesi’nden zooarkeolog ve araştırmanın yazarı Youri van den Hurk, bu metinlerdeki bilgileri fiziksel, biyolojik kanıtlarla desteklemek istedi. O ve meslektaşları Norveç’ten Portekiz’e kadar arkeolojik alanlardan toplanan 719 parça balina kemiğini inceledi.
“Bu balina kemikleri her altı ayda bir arkeolojik kazılar sırasında bulunuyor ancak çoğu zaman çok parçalanmış durumda” dedi Dr. van den Hurk. “Bu balina kemiklerini tür düzeyinde tanımlamak, bu kemikler gerçekten tamamlanmış olsa bile aslında oldukça zordur.”
Kemikler kolajen adı verilen bir protein içerir ve kolajenin kimyasal bileşimi balina türüne ve ailesine göre değişir.
“Bu bize, bu kemiklerin gerçekte hangi türü temsil ettiği hakkında birçok bilgi verebilir” dedi Dr. van den Hurk.
Sonuçların analizi, kuzeydoğu Atlantik’te orantısız sayıda balinanın neslinin tükendiğini gösterdi. Analizde ortaya çıkan 334 gerçek balina, Dr. van den Hurk’a göre bu hiç de şaşırtıcı değil çünkü tarihi kaynaklarda bunlardan sıklıkla bahsediliyor ve bazıları 20. yüzyılın başlarına kadar varlığını sürdürüyor.
Ancak sonuçlar aynı zamanda kemiklerin 110’unun gri balinalara ait olduğunu da gösterdi; bu da pek iyi belgelenmemiştir.
“Bu kadar çoğuyla karşılaşmak oldukça sürpriz oldu” dedi Dr. van den Hurk.
Kemik parçasının aktif olarak avlanan bir balinadan mı yoksa sahile vuran bir balinadan mı kurtarıldığını söylemek neredeyse imkansız. Ancak sağ ve gri balinalar, diğer türlere göre daha uysal olmaları ve vücutlarının havada yüzmesi nedeniyle avcılar tarafından uzun süredir değer görmektedir. Arkeolojik alanlardaki orantısız sayıdaki sağ ve gri balina kemikleri, eski Avrupalıların bu türleri aradığını gösteriyor.
Dr. van den Hurk ve meslektaşları, bu türlerin yüzyıllarca süren hedefli kontrolünün, bölgedeki popülasyonlarının nihai olarak çökmesine katkıda bulunduğuna inanıyor. Gri balinalar söz konusu olduğunda, “bu türün Kuzey Atlantik’te tamamen yok olmasına katkıda bulunan son darbe, balina avcıları tarafından yüzyıllar önce vuruldu” dedi.
Dergi için makaleyi inceleyen Western Carolina Üniversitesi’nden tarihçi Vicki Ellen Szabo, araştırmanın, Avrupa’daki sağ ve gri balinaların ortadan kaybolmasında insanın rolüne dair sunduğu kanıtlar nedeniyle “çarpıcı” olduğunu söyledi.
“İnsanlar Kuzey Atlantik’teki türün tabutuna çivi çaktı mı? Anlaşılır değil. Buna katkıda bulundular mı? Evet,” dedi Dr. Szabo. “Bunun son derece uyarıcı bir hikaye olduğunu düşünüyorum. Bu, insanların okyanusun sınırsız kaynağını algılayıncaya kadar, balinalar rota değiştirene veya balinalar artık bulunamayana kadar algıladıklarını gösteriyor.”
Kuzey Atlantik gerçek balinalarına yönelik tehdit devam ediyor; Tüm dünyada sadece 300 kişi kaldı. Gri balinalar yüzyıllardır Kuzey Atlantik’te kaybolmuştur ancak Kuzey Pasifik’te hala yaygındırlar.
Gri balinaların bir zamanlar Avrupa sularında nerede yaşadığı hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak, özellikle iklim değişikliğinin balina ekosistemlerini değiştirmesi nedeniyle bilim adamlarının mevcut popülasyonları korumalarına yardımcı olabilir.
“Geçmişe bakarak, potansiyel modern veya gelecekteki deniz memelileri türlerinin Avrupa sularında ne yapacağına dair anlayışımızı optimize edebilir ve onları daha verimli bir şekilde koruyabiliriz” dedi Dr. van den Hurk.
Royal Society Open Science dergisinde çarşamba günü yayınlanan antik balina kemikleri üzerine yapılan yeni bir analiz, Orta Çağ Avrupası avcılığının, bazı balinaların Kaptan Ahab, Ishmael ve Pequod’un onları aramasından çok önce kuzeydoğu Atlantik sularından kaybolmasında rol oynamış olabileceğini öne sürüyor. büyük beyaz balina.
8.000 yıl kadar önce insanlar balina yakalama girişimlerini Güney Kore’deki kayalıklara kazıyorlardı. Daha yakın zamanlarda Avrupalıların balina avcılığı tercihleri ortaçağ metinlerinde anlatılıyor. Örneğin, yaklaşık MS 1250 yılına ait bir Eski İskandinav metni, “insanlara karşı vahşi ve zalim olan ve sürekli olarak onları her fırsatta yok etmeye çalışan bazı türlerin var olduğu” uyarısında bulunurken, daha uysal balina türlerinin “sürekli yakalandığı” ve Yüzlerce kişi karaya sürülüyor ve birçoğunun yakalandığı yerde insanlara bol miktarda yiyecek sağlıyorlar.”
Norveç Bilim ve Teknoloji Üniversitesi’nden zooarkeolog ve araştırmanın yazarı Youri van den Hurk, bu metinlerdeki bilgileri fiziksel, biyolojik kanıtlarla desteklemek istedi. O ve meslektaşları Norveç’ten Portekiz’e kadar arkeolojik alanlardan toplanan 719 parça balina kemiğini inceledi.
“Bu balina kemikleri her altı ayda bir arkeolojik kazılar sırasında bulunuyor ancak çoğu zaman çok parçalanmış durumda” dedi Dr. van den Hurk. “Bu balina kemiklerini tür düzeyinde tanımlamak, bu kemikler gerçekten tamamlanmış olsa bile aslında oldukça zordur.”
Kemikler kolajen adı verilen bir protein içerir ve kolajenin kimyasal bileşimi balina türüne ve ailesine göre değişir.
“Bu bize, bu kemiklerin gerçekte hangi türü temsil ettiği hakkında birçok bilgi verebilir” dedi Dr. van den Hurk.
Sonuçların analizi, kuzeydoğu Atlantik’te orantısız sayıda balinanın neslinin tükendiğini gösterdi. Analizde ortaya çıkan 334 gerçek balina, Dr. van den Hurk’a göre bu hiç de şaşırtıcı değil çünkü tarihi kaynaklarda bunlardan sıklıkla bahsediliyor ve bazıları 20. yüzyılın başlarına kadar varlığını sürdürüyor.
Ancak sonuçlar aynı zamanda kemiklerin 110’unun gri balinalara ait olduğunu da gösterdi; bu da pek iyi belgelenmemiştir.
“Bu kadar çoğuyla karşılaşmak oldukça sürpriz oldu” dedi Dr. van den Hurk.
Kemik parçasının aktif olarak avlanan bir balinadan mı yoksa sahile vuran bir balinadan mı kurtarıldığını söylemek neredeyse imkansız. Ancak sağ ve gri balinalar, diğer türlere göre daha uysal olmaları ve vücutlarının havada yüzmesi nedeniyle avcılar tarafından uzun süredir değer görmektedir. Arkeolojik alanlardaki orantısız sayıdaki sağ ve gri balina kemikleri, eski Avrupalıların bu türleri aradığını gösteriyor.
Dr. van den Hurk ve meslektaşları, bu türlerin yüzyıllarca süren hedefli kontrolünün, bölgedeki popülasyonlarının nihai olarak çökmesine katkıda bulunduğuna inanıyor. Gri balinalar söz konusu olduğunda, “bu türün Kuzey Atlantik’te tamamen yok olmasına katkıda bulunan son darbe, balina avcıları tarafından yüzyıllar önce vuruldu” dedi.
Dergi için makaleyi inceleyen Western Carolina Üniversitesi’nden tarihçi Vicki Ellen Szabo, araştırmanın, Avrupa’daki sağ ve gri balinaların ortadan kaybolmasında insanın rolüne dair sunduğu kanıtlar nedeniyle “çarpıcı” olduğunu söyledi.
“İnsanlar Kuzey Atlantik’teki türün tabutuna çivi çaktı mı? Anlaşılır değil. Buna katkıda bulundular mı? Evet,” dedi Dr. Szabo. “Bunun son derece uyarıcı bir hikaye olduğunu düşünüyorum. Bu, insanların okyanusun sınırsız kaynağını algılayıncaya kadar, balinalar rota değiştirene veya balinalar artık bulunamayana kadar algıladıklarını gösteriyor.”
Kuzey Atlantik gerçek balinalarına yönelik tehdit devam ediyor; Tüm dünyada sadece 300 kişi kaldı. Gri balinalar yüzyıllardır Kuzey Atlantik’te kaybolmuştur ancak Kuzey Pasifik’te hala yaygındırlar.
Gri balinaların bir zamanlar Avrupa sularında nerede yaşadığı hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak, özellikle iklim değişikliğinin balina ekosistemlerini değiştirmesi nedeniyle bilim adamlarının mevcut popülasyonları korumalarına yardımcı olabilir.
“Geçmişe bakarak, potansiyel modern veya gelecekteki deniz memelileri türlerinin Avrupa sularında ne yapacağına dair anlayışımızı optimize edebilir ve onları daha verimli bir şekilde koruyabiliriz” dedi Dr. van den Hurk.