Spalt’ın güneşli yeşil tepelerinde nesiller boyu çiftçiler, Orta Çağ’dan bu yana bira yapımında kullanılan şerbetçiotu bitkilerine gururla bakıyorlar.
Yerel Spalt şerbetçiotu çeşidini bu kadar özel kılan şeyin ne olduğu sorulduğunda hayranlar onun narin, baharatlı aromasından övgüyle söz ediyor; hafiflikleri; ve hasadın taşıdığı ahenk ve acı dokunuşu.
Tesis, şehrin kültürü açısından o kadar merkezi bir konuma sahip ki, hemen hemen her sokakta “Spalter Bier” yazan tabelalara rastlamak mümkün. Bunların çoğu, yüzlerce yıl önce şerbetçiotu depolamak ve kurutmak için inşa edilen kırmızı çatılı, yarı ahşap evlerden sarkıyor.
Ancak hasat ve bu geleneksel gelenekler daha önce hiç olmadığı kadar tehdit altında. Suçlu iklim değişikliğidir.
Daha sıcak ve daha kuru bir iklim vaadi, Avrupa’daki şerbetçiotu endüstrisine acımasız bir darbe indirdi. Ancak özellikle güney Almanya’daki 5.000 nüfuslu bu güzel kasabayı yüzyıllar boyunca besleyen bir ürün olan satırlara karşı acımasızdı.
Kavurucu sıcaklıklar, kuraklıklar ve şiddetli fırtınalarla geçen zorlu bir sezonun ardından, Almanya’nın şerbetçiotu hasadı geçen yıl II. Dünya Savaşı’ndan bu yana hiç olmadığı kadar keskin bir düşüş yaşadı. Yüzyıllar önce daha serin ve yağışlı iklimlerde doğal olarak gelişen satır gibi yerli türler en çok acı çekenler oldu. Bu yılın hasadı daha yeni başladı ama Alman Şerbetçiotu Yetiştiricileri Birliği şimdiden ortalamanın altında olacağını öngörüyor.
Yetiştiriciler her on yılda bir kurak bir yıl ve kötü bir hasatla karşı karşıya kalıyordu. Dernek geçen ay şunları yazdı: “Ancak ilk kez üst üste ikinci kurak yılı yaşıyoruz.” “İleriye baktığımızda daha kurak yıllar beklemeliyiz.”
Bu gerçekler Spalt’ta şerbetçiotu mahsulünün ömrü, çiftçilerin daha yeni, daha iklim dostu şerbetçiotu çeşitlerine geçip geçmeyeceği ve eğer öyleyse bira üreticilerinin bunları satın alıp almayacağı gibi bir dizi varoluşsal soruyu gündeme getirdi.
Şerbetçiotu çiftçisi Andreas Auernhammer, “Bütün sistemin çalışması, geçmişte olduğu gibi gelecekte de çalışmaya devam etmesi bizim için çok önemli” diyor. “İşte bu yüzden bu kadar uzun süredir ortalıkta dolaşıyor. 700 yıl sonra da aynı şekilde kalacağını umuyoruz. Kendimiz için değil, çocuklarımızın çocukları için.”
Bay Auernhammer gibi çiftçiler burada yeni çeşitler de dahil olmak üzere pek çok şerbetçiotu türü yetiştiriyor. Ancak asspalter gibi yerel, geleneksel şerbetçiotu çeşitleri pazarda özel bir yere sahiptir. Bunlar yalnızca geleneksel Pils ve Kölsches üreten Alman bira fabrikalarına değil, aynı zamanda Amerikan devi Samuel Adams’ın da aralarında bulunduğu uluslararası şirketlere de satılıyor.
Ancak artan sıcaklıklar ve kuraklık satırların yetiştirilmesini daha zor ve pahalı hale getirerek çiftçilerin ürünlerini sulama konusunda daha bağımlı hale gelmesine neden oldu; suyun her zaman kıt olduğu dağlık bir ülkede bu hiç de kolay bir iş değil.
Bay Auernhammer tarlalarına bir dizi siyah sulama borusu gerdi. Geçen yıl, şehrin en iyilerinden biri olarak kabul edilen sulama sisteminin azalmasına rağmen, tarlasının bazı kısımlarında mahsul veriminde yüzde 20’lik bir düşüş gördü.
Onun tarlaları ile sulama sistemi olmayanlar arasındaki fark çok büyük. Bay Auernhammer’ın tarlasından sıra sıra yemyeşil şerbetçiotu asma çelenkleri tırmanıyor. Şehrin diğer tarafında, sulanmayan bir tarlada bitkiler daha ince ve daha az dallı, gövdelerinin alt tarafında neredeyse hiç yaprak görünmüyor. Bu bitkilerden daha az şerbetçiotu hasat edilmesi gerekir.
Çiftçilerin sulama sistemlerine erişimini kolaylaştırmak amacıyla Bavyera hükümeti bölgedeki altyapının genişletilmesi için toplam 40 milyon avroluk taahhütte bulundu.
Ancak tarlalara su getirme sorunu, giderek azalan yeraltı suyunu taşımak için daha fazla boru döşemekten daha zor. Şerbetçiotu yetiştiricileri, politikacılar ve su yöneticileri de fazla yağmur suyunu depolayan Brombachsee adlı yakınlardaki büyük bir rezervuara erişim için baskı yapıyor.
Bu tür çabalar özellikle Spalt şerbetçiotunun korunması açısından önemlidir. Geçen yıl hasat edilen daha yeni şerbetçiotu çeşitleri sıcağa daha fazla dayanıklılık gösterdi ve haftalarca süren kuraklığın geç yağmurlarla sona ermesinin ardından toparlanma gösterdi.
Bavyera Devlet Tarım Enstitüsü’nde şerbetçiotu yetiştirme araştırmasını yöneten Sebastian Gresset, “Hiçbirimiz şerbetçiotu bu kadar iyi toparlanabileceğinden şüphelenmezdik veya bunu düşünmezdik” dedi. “Fakat eski çeşitler düzelmedi.”
Yedi yıl boyunca Dr. Gresset ve ekibi, kuraklığa ve yüksek sıcaklıklara daha dayanıklı olduğu söylenen yeni şerbetçiotu çeşitleri geliştiriyor.
Bazı çiftçiler onları hızla benimsedi çünkü onları büyütmek daha az emek ve para gerektiriyor.
Şerbetçiotu yetiştirme şirketi HVG Spalt’ın başkanı Frank Braun, “Bölgedeki tüm çiftçilerle sözleşme imzalayan adam olarak, buradaki çiftçilerin neredeyse tamamının bu yeni çeşitleri denemek istediğini söyleyebilirim” dedi. . “Ama üreticinin, çiftçinin gözü her zaman üzerindedir: ‘Bunu satabilmem lazım.’”
Nürnberg merkezli dünyanın en büyük şerbetçiotu satıcısı BarthHaas’ın genel müdürü Peter Hintermeier’e göre sorun, bira üreticilerinin ve müşterilerin yeni çeşitleri kabul etmekte tereddüt etmesidir.
Hintermeier, bira içenlerle ilgili olarak “En sevdikleri biranın kendi özel lezzetini istiyorlar” dedi. “İşte bu yüzden müşterilerimiz olan bira fabrikaları da oldukça endişeli. Çünkü müşterilerin zevklerini karşılamak istiyorlar. İşte bu yüzden biranın tadının değişmesinden çok korkuyorlar.”
Ancak benzer bir lezzet yaratma işinin sadece üreticilere değil, bira üreticilerine de düştüğünü söyleyen Dr. Gresset, yeni bir şerbetçiotu çeşidinin tanıtılmasının bira fabrikalarını tariflerini uyarlamaya zorlayabileceğini kabul etti.
“İklim değişiyor ama tüketiciler hâlâ yüzlerce yıllık çeşitleri istiyor” dedi.
Bazıları zaten yeni türlerle denemeler yapıyor.
Burada geçenlerde sıcak bir sabah, bir çiftçi daha yeni bir çeşit Pilsner kasasını çıkardı ve meslektaşlarına denemeleri için numuneler dağıttı. Tadının güzel olduğu konusunda hemfikirdiler ancak bira üreticisi biranın acılığından henüz tatmin olmamıştı.
Bu nedenle saflık yanlıları, iklim değişikliğine rağmen split şerbetçiotunun yerini tutacak hiçbir şeyin olmadığına inanıyor.
Yönetim Kurulu Başkanı Bay Braun, “Saf ve hassas şerbetçiotu aroması alanında rekabet edebilecek yeni yetiştirilmiş bir çeşit yok; sadece geleneksel çeşitlerimizin sunduğu geleneksel şerbetçiotu aroması var” dedi. “Bu nedenle, iklim kötü olsa ve fiyatlar daha yüksek olsa bile, bu eski kırsal çeşitler varlığını sürdürüyor; yok olmayacaklar. “Bu çok iyi biraları yapmak istiyorsanız, sadece buna ihtiyacınız var.”
Paula Haase haberciliğe katkıda bulundu.
Yerel Spalt şerbetçiotu çeşidini bu kadar özel kılan şeyin ne olduğu sorulduğunda hayranlar onun narin, baharatlı aromasından övgüyle söz ediyor; hafiflikleri; ve hasadın taşıdığı ahenk ve acı dokunuşu.
Tesis, şehrin kültürü açısından o kadar merkezi bir konuma sahip ki, hemen hemen her sokakta “Spalter Bier” yazan tabelalara rastlamak mümkün. Bunların çoğu, yüzlerce yıl önce şerbetçiotu depolamak ve kurutmak için inşa edilen kırmızı çatılı, yarı ahşap evlerden sarkıyor.
Ancak hasat ve bu geleneksel gelenekler daha önce hiç olmadığı kadar tehdit altında. Suçlu iklim değişikliğidir.
Daha sıcak ve daha kuru bir iklim vaadi, Avrupa’daki şerbetçiotu endüstrisine acımasız bir darbe indirdi. Ancak özellikle güney Almanya’daki 5.000 nüfuslu bu güzel kasabayı yüzyıllar boyunca besleyen bir ürün olan satırlara karşı acımasızdı.
Kavurucu sıcaklıklar, kuraklıklar ve şiddetli fırtınalarla geçen zorlu bir sezonun ardından, Almanya’nın şerbetçiotu hasadı geçen yıl II. Dünya Savaşı’ndan bu yana hiç olmadığı kadar keskin bir düşüş yaşadı. Yüzyıllar önce daha serin ve yağışlı iklimlerde doğal olarak gelişen satır gibi yerli türler en çok acı çekenler oldu. Bu yılın hasadı daha yeni başladı ama Alman Şerbetçiotu Yetiştiricileri Birliği şimdiden ortalamanın altında olacağını öngörüyor.
Yetiştiriciler her on yılda bir kurak bir yıl ve kötü bir hasatla karşı karşıya kalıyordu. Dernek geçen ay şunları yazdı: “Ancak ilk kez üst üste ikinci kurak yılı yaşıyoruz.” “İleriye baktığımızda daha kurak yıllar beklemeliyiz.”
Bu gerçekler Spalt’ta şerbetçiotu mahsulünün ömrü, çiftçilerin daha yeni, daha iklim dostu şerbetçiotu çeşitlerine geçip geçmeyeceği ve eğer öyleyse bira üreticilerinin bunları satın alıp almayacağı gibi bir dizi varoluşsal soruyu gündeme getirdi.
Şerbetçiotu çiftçisi Andreas Auernhammer, “Bütün sistemin çalışması, geçmişte olduğu gibi gelecekte de çalışmaya devam etmesi bizim için çok önemli” diyor. “İşte bu yüzden bu kadar uzun süredir ortalıkta dolaşıyor. 700 yıl sonra da aynı şekilde kalacağını umuyoruz. Kendimiz için değil, çocuklarımızın çocukları için.”
Bay Auernhammer gibi çiftçiler burada yeni çeşitler de dahil olmak üzere pek çok şerbetçiotu türü yetiştiriyor. Ancak asspalter gibi yerel, geleneksel şerbetçiotu çeşitleri pazarda özel bir yere sahiptir. Bunlar yalnızca geleneksel Pils ve Kölsches üreten Alman bira fabrikalarına değil, aynı zamanda Amerikan devi Samuel Adams’ın da aralarında bulunduğu uluslararası şirketlere de satılıyor.
Ancak artan sıcaklıklar ve kuraklık satırların yetiştirilmesini daha zor ve pahalı hale getirerek çiftçilerin ürünlerini sulama konusunda daha bağımlı hale gelmesine neden oldu; suyun her zaman kıt olduğu dağlık bir ülkede bu hiç de kolay bir iş değil.
Bay Auernhammer tarlalarına bir dizi siyah sulama borusu gerdi. Geçen yıl, şehrin en iyilerinden biri olarak kabul edilen sulama sisteminin azalmasına rağmen, tarlasının bazı kısımlarında mahsul veriminde yüzde 20’lik bir düşüş gördü.
Onun tarlaları ile sulama sistemi olmayanlar arasındaki fark çok büyük. Bay Auernhammer’ın tarlasından sıra sıra yemyeşil şerbetçiotu asma çelenkleri tırmanıyor. Şehrin diğer tarafında, sulanmayan bir tarlada bitkiler daha ince ve daha az dallı, gövdelerinin alt tarafında neredeyse hiç yaprak görünmüyor. Bu bitkilerden daha az şerbetçiotu hasat edilmesi gerekir.
Çiftçilerin sulama sistemlerine erişimini kolaylaştırmak amacıyla Bavyera hükümeti bölgedeki altyapının genişletilmesi için toplam 40 milyon avroluk taahhütte bulundu.
Ancak tarlalara su getirme sorunu, giderek azalan yeraltı suyunu taşımak için daha fazla boru döşemekten daha zor. Şerbetçiotu yetiştiricileri, politikacılar ve su yöneticileri de fazla yağmur suyunu depolayan Brombachsee adlı yakınlardaki büyük bir rezervuara erişim için baskı yapıyor.
Bu tür çabalar özellikle Spalt şerbetçiotunun korunması açısından önemlidir. Geçen yıl hasat edilen daha yeni şerbetçiotu çeşitleri sıcağa daha fazla dayanıklılık gösterdi ve haftalarca süren kuraklığın geç yağmurlarla sona ermesinin ardından toparlanma gösterdi.
Bavyera Devlet Tarım Enstitüsü’nde şerbetçiotu yetiştirme araştırmasını yöneten Sebastian Gresset, “Hiçbirimiz şerbetçiotu bu kadar iyi toparlanabileceğinden şüphelenmezdik veya bunu düşünmezdik” dedi. “Fakat eski çeşitler düzelmedi.”
Yedi yıl boyunca Dr. Gresset ve ekibi, kuraklığa ve yüksek sıcaklıklara daha dayanıklı olduğu söylenen yeni şerbetçiotu çeşitleri geliştiriyor.
Bazı çiftçiler onları hızla benimsedi çünkü onları büyütmek daha az emek ve para gerektiriyor.
Şerbetçiotu yetiştirme şirketi HVG Spalt’ın başkanı Frank Braun, “Bölgedeki tüm çiftçilerle sözleşme imzalayan adam olarak, buradaki çiftçilerin neredeyse tamamının bu yeni çeşitleri denemek istediğini söyleyebilirim” dedi. . “Ama üreticinin, çiftçinin gözü her zaman üzerindedir: ‘Bunu satabilmem lazım.’”
Nürnberg merkezli dünyanın en büyük şerbetçiotu satıcısı BarthHaas’ın genel müdürü Peter Hintermeier’e göre sorun, bira üreticilerinin ve müşterilerin yeni çeşitleri kabul etmekte tereddüt etmesidir.
Hintermeier, bira içenlerle ilgili olarak “En sevdikleri biranın kendi özel lezzetini istiyorlar” dedi. “İşte bu yüzden müşterilerimiz olan bira fabrikaları da oldukça endişeli. Çünkü müşterilerin zevklerini karşılamak istiyorlar. İşte bu yüzden biranın tadının değişmesinden çok korkuyorlar.”
Ancak benzer bir lezzet yaratma işinin sadece üreticilere değil, bira üreticilerine de düştüğünü söyleyen Dr. Gresset, yeni bir şerbetçiotu çeşidinin tanıtılmasının bira fabrikalarını tariflerini uyarlamaya zorlayabileceğini kabul etti.
“İklim değişiyor ama tüketiciler hâlâ yüzlerce yıllık çeşitleri istiyor” dedi.
Bazıları zaten yeni türlerle denemeler yapıyor.
Burada geçenlerde sıcak bir sabah, bir çiftçi daha yeni bir çeşit Pilsner kasasını çıkardı ve meslektaşlarına denemeleri için numuneler dağıttı. Tadının güzel olduğu konusunda hemfikirdiler ancak bira üreticisi biranın acılığından henüz tatmin olmamıştı.
Bu nedenle saflık yanlıları, iklim değişikliğine rağmen split şerbetçiotunun yerini tutacak hiçbir şeyin olmadığına inanıyor.
Yönetim Kurulu Başkanı Bay Braun, “Saf ve hassas şerbetçiotu aroması alanında rekabet edebilecek yeni yetiştirilmiş bir çeşit yok; sadece geleneksel çeşitlerimizin sunduğu geleneksel şerbetçiotu aroması var” dedi. “Bu nedenle, iklim kötü olsa ve fiyatlar daha yüksek olsa bile, bu eski kırsal çeşitler varlığını sürdürüyor; yok olmayacaklar. “Bu çok iyi biraları yapmak istiyorsanız, sadece buna ihtiyacınız var.”
Paula Haase haberciliğe katkıda bulundu.