Amerikan tropikleri kuşlarla benzersiz bir şekilde kutsanmıştır. Dünyadaki 11.000 kuş türünün yüzde 36'sı, Asya ve Afrika'dan daha fazla, ABD-Meksika sınırının güneyindeki bölgede yaşıyor.
Bu çeşitlilik, Uruguay'ın kuş sembolü olan küçük güney kızkuşu kuşundan, dört ülkenin ulusal kuşu olan 30 kiloluk And akbabasına kadar, Latin Amerika ülkelerini temsil eden ulusal kuşlarda yansıtılmaktadır. Bazı kuşların yerel kültürel önemi vardır; diğerleri bir zamanlar her yerde mevcuttu veya ülkelerine özgüydü.
Ancak sayıları giderek artan yaygın bir özellik, bazen temsil ettikleri ülkelerde bile sayılarının azalmasıdır.
Altın kartal (Meksika)
Meksika'daki her çocuk bu hikayeyi öğrenir: Göçebe dönemde Aztekler, bir kartalın bir kaktüsün üzerinde oturduğunu ve bir yılanı yediğini gördükleri bir yere yerleşeceklerine dair bir kehanete sahipti. Bu manzara Aztek başkenti Tenochtitlan'ın, daha sonra Mexico City'nin kurulmasına yol açtı.
Altın kartal (Aquila chrysaetos) Rusya, Orta Asya, Avrupa ve Amerika'da bulunur. Meksika'daki Veracruz Üniversitesi'nden ekolojist Ernesto Ruelas Inzunza'ya göre kartalın en güneydeki alanıdır. Her ne kadar kuş, madeni para ve futbol formaları gibi eşyaların üzerinde tasvir edilse de, Meksika'da nesli kritik düzeyde tehlike altında ve popülasyonunun azalması muhtemel.
Son tahminler, Meksika'da yalnızca 200 kadar yetişkin kuşun kalmış olabileceğini öne sürüyor, Dr. Ruelas, ancak ülke çapında daha resmi araştırmaların yapılması gerekiyor.
“Bu güzel bir kuş ve tarihimizin derinliklerine işlemiş bir kuş” dedi Dr. Ruelas. “Ama onları çok sık görmüyoruz.”
Muhteşem Quetzal (Guatemala)
Habitat kaybı, bölgedeki kuş popülasyonlarının azalmasında önemli bir faktördür. Latin Amerika ve Karayipler'deki ormanların yaklaşık yüzde 13'ü son 30 yılda, özellikle tarım ve hayvancılık nedeniyle yok oldu. Bu kaybın çoğundan Brezilya sorumludur, ancak Guatemala tek başına 1990'dan 2020'ye kadar ormanlarının yüzde 26'sından fazlasını (1,25 milyon hektar) kaybetti.
Bu değişim, yüksek rakımlı bulut ormanlarında üreyen ve alçak rakımlı ormanlarda beslenen Guatemala'nın ulusal kuşu muhteşem quetzal (Pharomachrus mocinno) üzerinde güçlü bir etki yarattı.
Quetzal'in yanardöner yeşil tüyleri, Azteklerin ve Mayaların yılan başlı tanrısı Quetzalcoatl'ı süsledi ve bir zamanlar para olarak kullanıldı; Modern Guatemala'nın para birimine Quetzal denir. Ancak habitat gereksinimleri ve avokado çeşitlerine olan bağımlılığı nedeniyle quetzal, iklim değişikliğine ve ormansızlaşmaya karşı savunmasızdır. Uluslararası Doğayı Koruma Birliği, muhteşem quetzalın popülasyonunu neredeyse tehdit altında olarak sınıflandırdı.
And akbabası (Bolivya, Şili, Kolombiya, Ekvador)
Dünyanın çoğu yerinde And akbabası (Vultur gryphus), Quechua adının bir versiyonu olan Kuntur ile tanımlanır.. Uçan en büyük kuşlardan biridir, kanat açıklığı 10 feet'tir ve ağırlığı 33 pound'a kadar çıkmaktadır. Bolivya ve Şili türün kaleleridir, ancak popülasyonun tamamı tehlike altındadır ve akbabaya Kolombiya ve Ekvador'da nadiren rastlanır. And Condor Vakfı'nın 2015 yılında yaptığı bir anket, Ekvador'da yalnızca 100 yetişkinin kaldığını ortaya çıkardı.
Kuşun bazı yerli kültürlerdeki önemine rağmen (akbabaların ruhları cennete taşıdığına inanılıyor) genellikle hayvanlarıyla ilgilenen çiftçiler tarafından avlanıyor ve zehirleniyor. Akbabalar leş için vahşi köpeklerle rekabet eder ve bazen inekleri öldürürler.
BirdLife International'ın Ekvador merkezli koruma görevlisi Eliana Montenegro, “Bu, yerel toplulukların yakınlarda olduğu yerlerdeki yırtıcı kuşlarla ilgili büyük bir sorun” dedi.
Altın kartal, akbaba ve Panama harpy kartalı (Harpia harpyja) gibi yırtıcı kuşların korkutucu özellikleri ve boyutları, onları karizmatik ulusal semboller haline getirir, ancak aynı zamanda insan zulmünü de kışkırtabilir.
Güney kız kuşu (Uruguay)
Kızıl Hornero (Arjantin)
Her ikisi de otlakları ve meraları tercih eden güney kız kuşu (Vanellus chilensis) ve kızıl boynuzlu kuş (Furnarius rufus), aslında ormanların çiftliklere ve büyükbaş hayvan çiftliklerine dönüştürülmesinden faydalanmıştır.
Javeriana Papalık Üniversitesi'nde koruma biyoloğu olan Luis Miguel Renjifo, bunun gibi yaygın kuşların hala koruma çabalarına destek sağlamada rol oynadığını söyledi.
Arjantinlilerin çoğu, kendi ulusal kuşları olan hornero'yu (adını fırına benzeyen kil yuvalarından veya kurduğu hornerolardan alıyor) Buenos Aires'in parklarında bile kolayca bulabilir. “İnsanlara ilham veriyorsunuz” dedi Dr. Renjifo. “Kuşlar ve insanlar arasındaki bağlantıyı kuruyor.”
Kızıl Amerika Papağanı (Honduras)
Latin Amerika çok sayıda güzel kuşa ev sahipliği yaptığından, kaçak avlanma, kızıl Amerika papağanı (Ara macao) da dahil olmak üzere uluslararası evcil hayvan pazarı için önemli bir sorun haline geldi.
Antik Mayalar, Amerika papağanlarının yer ile gökyüzü arasında seyahat edebildiğine inanıyordu ve rengarenk tüyleri Maya ve Aztek seçkinlerini süsliyordu. Bugün, bu tüylerin yanı sıra kuşun esarete toleransı ve insan sesini taklit etme yeteneği, Amerika papağanlarını 3.000 dolardan fazla getirisi olan arzu edilen bir evcil hayvan haline getiriyor.
Orta Amerika'nın büyük bölümünde nüfus azalıyor ve Honduras'ta kırmızı Amerika papağanı nesli tehlike altında. Ancak son zamanlarda orman koruma çalışmaları sayesinde bölgede bir miktar ilerleme kaydedildi. Turizmi korumayla birleştiren Amerika Papağanı Dağı gibi programlar; ve Mosquitia bölgesinde olduğu gibi eski avcılara kâhya olmaları için ödeme yapan anlaşmalar.
Ancak bu başarılar yetersiz kalıyor.
Bir sembol koruma çabalarına ilham verebilir mi?
Tür popülasyonlarındaki eğilimleri anlamak, uzun vadeli veri toplamayı gerektirir ve koruma çabalarının sonuç vermesi onlarca yıl sürebilir.
Cornell Ornitoloji Laboratuvarı Kuş Popülasyonu Araştırmaları Merkezi eş direktörü Viviana Ruiz-Gutierrez, “Biyolojik çeşitliliğin en fazla olduğu ülkelerin çoğunda mevcut olmayan kaynaklara ihtiyaç vardı” dedi.
Ve eğer kuşun küresel nüfusu bir sorun değilse, bir ülkede bir türün azalmasının uluslararası finansman çekme olasılığı da azalacaktır.
Yine de Dr. Ruelas ve diğer bilim insanları, başta ulusal semboller olmak üzere kuş türlerindeki yerel azalmanın, halkı izleme çabalarına katılmaya veya araştırma ve koruma çabalarını desteklemeye teşvik edeceğini söylüyor.
“Ulusal kimliğin sembolü bizi birlikte çalışmaya iten bir şey olmalı” dedi Dr. Ruelas.
Bu çeşitlilik, Uruguay'ın kuş sembolü olan küçük güney kızkuşu kuşundan, dört ülkenin ulusal kuşu olan 30 kiloluk And akbabasına kadar, Latin Amerika ülkelerini temsil eden ulusal kuşlarda yansıtılmaktadır. Bazı kuşların yerel kültürel önemi vardır; diğerleri bir zamanlar her yerde mevcuttu veya ülkelerine özgüydü.
Ancak sayıları giderek artan yaygın bir özellik, bazen temsil ettikleri ülkelerde bile sayılarının azalmasıdır.
Altın kartal (Meksika)
Meksika'daki her çocuk bu hikayeyi öğrenir: Göçebe dönemde Aztekler, bir kartalın bir kaktüsün üzerinde oturduğunu ve bir yılanı yediğini gördükleri bir yere yerleşeceklerine dair bir kehanete sahipti. Bu manzara Aztek başkenti Tenochtitlan'ın, daha sonra Mexico City'nin kurulmasına yol açtı.
Altın kartal (Aquila chrysaetos) Rusya, Orta Asya, Avrupa ve Amerika'da bulunur. Meksika'daki Veracruz Üniversitesi'nden ekolojist Ernesto Ruelas Inzunza'ya göre kartalın en güneydeki alanıdır. Her ne kadar kuş, madeni para ve futbol formaları gibi eşyaların üzerinde tasvir edilse de, Meksika'da nesli kritik düzeyde tehlike altında ve popülasyonunun azalması muhtemel.
Son tahminler, Meksika'da yalnızca 200 kadar yetişkin kuşun kalmış olabileceğini öne sürüyor, Dr. Ruelas, ancak ülke çapında daha resmi araştırmaların yapılması gerekiyor.
“Bu güzel bir kuş ve tarihimizin derinliklerine işlemiş bir kuş” dedi Dr. Ruelas. “Ama onları çok sık görmüyoruz.”
Muhteşem Quetzal (Guatemala)
Habitat kaybı, bölgedeki kuş popülasyonlarının azalmasında önemli bir faktördür. Latin Amerika ve Karayipler'deki ormanların yaklaşık yüzde 13'ü son 30 yılda, özellikle tarım ve hayvancılık nedeniyle yok oldu. Bu kaybın çoğundan Brezilya sorumludur, ancak Guatemala tek başına 1990'dan 2020'ye kadar ormanlarının yüzde 26'sından fazlasını (1,25 milyon hektar) kaybetti.
Bu değişim, yüksek rakımlı bulut ormanlarında üreyen ve alçak rakımlı ormanlarda beslenen Guatemala'nın ulusal kuşu muhteşem quetzal (Pharomachrus mocinno) üzerinde güçlü bir etki yarattı.
Quetzal'in yanardöner yeşil tüyleri, Azteklerin ve Mayaların yılan başlı tanrısı Quetzalcoatl'ı süsledi ve bir zamanlar para olarak kullanıldı; Modern Guatemala'nın para birimine Quetzal denir. Ancak habitat gereksinimleri ve avokado çeşitlerine olan bağımlılığı nedeniyle quetzal, iklim değişikliğine ve ormansızlaşmaya karşı savunmasızdır. Uluslararası Doğayı Koruma Birliği, muhteşem quetzalın popülasyonunu neredeyse tehdit altında olarak sınıflandırdı.
And akbabası (Bolivya, Şili, Kolombiya, Ekvador)
Dünyanın çoğu yerinde And akbabası (Vultur gryphus), Quechua adının bir versiyonu olan Kuntur ile tanımlanır.. Uçan en büyük kuşlardan biridir, kanat açıklığı 10 feet'tir ve ağırlığı 33 pound'a kadar çıkmaktadır. Bolivya ve Şili türün kaleleridir, ancak popülasyonun tamamı tehlike altındadır ve akbabaya Kolombiya ve Ekvador'da nadiren rastlanır. And Condor Vakfı'nın 2015 yılında yaptığı bir anket, Ekvador'da yalnızca 100 yetişkinin kaldığını ortaya çıkardı.
Kuşun bazı yerli kültürlerdeki önemine rağmen (akbabaların ruhları cennete taşıdığına inanılıyor) genellikle hayvanlarıyla ilgilenen çiftçiler tarafından avlanıyor ve zehirleniyor. Akbabalar leş için vahşi köpeklerle rekabet eder ve bazen inekleri öldürürler.
BirdLife International'ın Ekvador merkezli koruma görevlisi Eliana Montenegro, “Bu, yerel toplulukların yakınlarda olduğu yerlerdeki yırtıcı kuşlarla ilgili büyük bir sorun” dedi.
Altın kartal, akbaba ve Panama harpy kartalı (Harpia harpyja) gibi yırtıcı kuşların korkutucu özellikleri ve boyutları, onları karizmatik ulusal semboller haline getirir, ancak aynı zamanda insan zulmünü de kışkırtabilir.
Güney kız kuşu (Uruguay)
Kızıl Hornero (Arjantin)
Her ikisi de otlakları ve meraları tercih eden güney kız kuşu (Vanellus chilensis) ve kızıl boynuzlu kuş (Furnarius rufus), aslında ormanların çiftliklere ve büyükbaş hayvan çiftliklerine dönüştürülmesinden faydalanmıştır.
Javeriana Papalık Üniversitesi'nde koruma biyoloğu olan Luis Miguel Renjifo, bunun gibi yaygın kuşların hala koruma çabalarına destek sağlamada rol oynadığını söyledi.
Arjantinlilerin çoğu, kendi ulusal kuşları olan hornero'yu (adını fırına benzeyen kil yuvalarından veya kurduğu hornerolardan alıyor) Buenos Aires'in parklarında bile kolayca bulabilir. “İnsanlara ilham veriyorsunuz” dedi Dr. Renjifo. “Kuşlar ve insanlar arasındaki bağlantıyı kuruyor.”
Kızıl Amerika Papağanı (Honduras)
Latin Amerika çok sayıda güzel kuşa ev sahipliği yaptığından, kaçak avlanma, kızıl Amerika papağanı (Ara macao) da dahil olmak üzere uluslararası evcil hayvan pazarı için önemli bir sorun haline geldi.
Antik Mayalar, Amerika papağanlarının yer ile gökyüzü arasında seyahat edebildiğine inanıyordu ve rengarenk tüyleri Maya ve Aztek seçkinlerini süsliyordu. Bugün, bu tüylerin yanı sıra kuşun esarete toleransı ve insan sesini taklit etme yeteneği, Amerika papağanlarını 3.000 dolardan fazla getirisi olan arzu edilen bir evcil hayvan haline getiriyor.
Orta Amerika'nın büyük bölümünde nüfus azalıyor ve Honduras'ta kırmızı Amerika papağanı nesli tehlike altında. Ancak son zamanlarda orman koruma çalışmaları sayesinde bölgede bir miktar ilerleme kaydedildi. Turizmi korumayla birleştiren Amerika Papağanı Dağı gibi programlar; ve Mosquitia bölgesinde olduğu gibi eski avcılara kâhya olmaları için ödeme yapan anlaşmalar.
Ancak bu başarılar yetersiz kalıyor.
Bir sembol koruma çabalarına ilham verebilir mi?
Tür popülasyonlarındaki eğilimleri anlamak, uzun vadeli veri toplamayı gerektirir ve koruma çabalarının sonuç vermesi onlarca yıl sürebilir.
Cornell Ornitoloji Laboratuvarı Kuş Popülasyonu Araştırmaları Merkezi eş direktörü Viviana Ruiz-Gutierrez, “Biyolojik çeşitliliğin en fazla olduğu ülkelerin çoğunda mevcut olmayan kaynaklara ihtiyaç vardı” dedi.
Ve eğer kuşun küresel nüfusu bir sorun değilse, bir ülkede bir türün azalmasının uluslararası finansman çekme olasılığı da azalacaktır.
Yine de Dr. Ruelas ve diğer bilim insanları, başta ulusal semboller olmak üzere kuş türlerindeki yerel azalmanın, halkı izleme çabalarına katılmaya veya araştırma ve koruma çabalarını desteklemeye teşvik edeceğini söylüyor.
“Ulusal kimliğin sembolü bizi birlikte çalışmaya iten bir şey olmalı” dedi Dr. Ruelas.