S.M., 2015 yılında 26 yaşındayken, Ankara Sincan Cezaevi’nde uyuşturucu komasına girdi. Koğuştaki öteki hükümlü ve tutukluların birinci müdahalesini yaptığı S.M., ondan sonrasında bakılırsavliler tarafınca revire gdolayıldü. Sıhhat memuruna, uyuşturucu komasına girdiğini belirten S.M., kendisine uyuşturucu unsur vermesini istedi. Sıhhat memuru ise daha evvel ilaç tedavisine başlandığını, hekimin yazdığı ilaçları değiştirme ytesirinin bulunmadığını söyleyerek, S.M.’yi koğuşuna gönderdi. Tıpkı gün yeniden rahatsızlanan S.M., ömrünü kaybetti.
TAKİPSİZLİK KARARI VERİLDİ
Olayla ilgili başlatılan soruşturma kapsamında İsimli Tıp Kurumu, S.M.’nin vefatının uyuşturucu unsur yoksunluğuna bağlı meydana geldiği tarafında rapor düzenledi. Soruşturmayı yürüten savcılık, ceza infaz kurumu memurları ile revirde nazaranvli sıhhat memurunun sözünü aldı. Cezaevine ilişkin güvenlik kamerası imgelerinin de incelenmesi daha sonrası S.M.’nin mevti ile ilgili kasıt ya da kusur oluşturabilecek rastgele bir aksiyon bulunmadığı sebebi öne sürülerek takipsizlik sonucu verildi. S.M.’nin babası ise oğlunun ceza infaz kurumunda tutulduğu sırada öldüğünü, rahatsızlandığı biçimde hayatta kalması için hiç bir uğraş gösterilmediğini, ömrünün korunmadığını sav ederek karara itiraz etti fakat sulh ceza hakimliği, itirazın reddine hükmedip, sonucu mutlaklaştırdı.
ANAYASA MAHKEMESİ’NE BAŞVURDU
Takipsizlik sonucunın katılaşması üzerine baba, 19 Ağustos 2016’da AYM’ye ferdî müracaatta bulundu. Baba, oğlu S.M.’nin cezaevindeki vefatıyla ilgili yürütülen soruşturmada kamera kayıtlarında kopukluk olduğunu, olaya vaktinde ve uygun müdahale edildiğine dair rastgele bir data bulunmadığını, oğlu S.M.’ye kâfi müdahalenin yapılmadığını ve hastaneye sevk edilmediğini, bunlara karşın eksik araştırma ile takipsizlik sonucu verildiğini belirterek, ‘hak arama hürriyeti’ ile ‘adil yargılanma hakkı’nın ihlal edildiğini ileri sürdü. Baba, oğlunun revirine gdolayıldüğünde yalnızca tansiyon ve nabız denetimi yapılıp, kâfi müdahalede bulunulmadığını, vaktinde kâfi müdahalede bulunulsa tahminen de hayatta olacağını belirterek, ‘yaşam hakkı’nın ihlal edildiğini de ileri sürdü.
İHLAL KARARI
Başvuruyu inceleyen yüksek mahkeme, S.M.’ye revirde sadece nabız ve tansiyon denetimi yapıldığı, bir tedavi uygulanmadığı üzere rastgele bir sıhhat kuruluşuna sevkinin de yapılmadığı, tıbbi müdahaleye imkan verebilecek biçimde sıhhat durumunun yakından takip edilmediğine dikkat çekti. Yetkililerin makul ölçüler çerçevesinde yaşama yönelik gerçek ve yakın bir tehlikenin gerçekleşmesini önleyebilecek biçimde tedbir almadıklarını, bu münasebetlerle Anayasa’nın 17’nci unsurunun gerektirdiği hayatı muhafaza yükümlülüğünün ihlal edildiğine karar verildi. Olay daha sonrası S.M.’nin vefatıyla ilgili yürütülen soruşturmanın yapılan tespitler doğrultusunda tesirli olduğunun söylenemeyeceği belirtilerek, tesirli bir ceza soruşturması yürütülmemesi niçiniyle Anayasa’nın 17’nci unsurunun gerektirdiği tarz yükümlülüğünün de ihlal edildiğine hükmedildi.
Kararda, “Yaşam hakkının yol boyutunun ihlalinin sonuçlarının ortadan kaldırılması için bir daha soruşturma yapılmasında türel fayda bulunmaktadır. Yapılacak bir daha soruşturma ise ferdî müracaata mahsus düzenleme içeren 6216 sayılı Kanun’un 50’nci unsurunun (2) numaralı fıkrasına göre ihlalin ve sonuçlarının ortadan kaldırılmasına yöneliktir. Bu kapsamda yapılması gereken iş, bir daha soruşturma sonucu verilerek Anayasa Mahkemesini ihlal kararına ulaştıran niçinleri gideren, ihlal sonucunda belirtilen unsurlara uygun yeni bir karar verilmesinden ibarettir. Bu sebeple sonucun bir meselain bir daha soruşturma yapılmak üzere savcılığa gönderilmesine karar verilmesi gerekmektedir” denildi.
TAKİPSİZLİK KARARI VERİLDİ
Olayla ilgili başlatılan soruşturma kapsamında İsimli Tıp Kurumu, S.M.’nin vefatının uyuşturucu unsur yoksunluğuna bağlı meydana geldiği tarafında rapor düzenledi. Soruşturmayı yürüten savcılık, ceza infaz kurumu memurları ile revirde nazaranvli sıhhat memurunun sözünü aldı. Cezaevine ilişkin güvenlik kamerası imgelerinin de incelenmesi daha sonrası S.M.’nin mevti ile ilgili kasıt ya da kusur oluşturabilecek rastgele bir aksiyon bulunmadığı sebebi öne sürülerek takipsizlik sonucu verildi. S.M.’nin babası ise oğlunun ceza infaz kurumunda tutulduğu sırada öldüğünü, rahatsızlandığı biçimde hayatta kalması için hiç bir uğraş gösterilmediğini, ömrünün korunmadığını sav ederek karara itiraz etti fakat sulh ceza hakimliği, itirazın reddine hükmedip, sonucu mutlaklaştırdı.
ANAYASA MAHKEMESİ’NE BAŞVURDU
Takipsizlik sonucunın katılaşması üzerine baba, 19 Ağustos 2016’da AYM’ye ferdî müracaatta bulundu. Baba, oğlu S.M.’nin cezaevindeki vefatıyla ilgili yürütülen soruşturmada kamera kayıtlarında kopukluk olduğunu, olaya vaktinde ve uygun müdahale edildiğine dair rastgele bir data bulunmadığını, oğlu S.M.’ye kâfi müdahalenin yapılmadığını ve hastaneye sevk edilmediğini, bunlara karşın eksik araştırma ile takipsizlik sonucu verildiğini belirterek, ‘hak arama hürriyeti’ ile ‘adil yargılanma hakkı’nın ihlal edildiğini ileri sürdü. Baba, oğlunun revirine gdolayıldüğünde yalnızca tansiyon ve nabız denetimi yapılıp, kâfi müdahalede bulunulmadığını, vaktinde kâfi müdahalede bulunulsa tahminen de hayatta olacağını belirterek, ‘yaşam hakkı’nın ihlal edildiğini de ileri sürdü.
İHLAL KARARI
Başvuruyu inceleyen yüksek mahkeme, S.M.’ye revirde sadece nabız ve tansiyon denetimi yapıldığı, bir tedavi uygulanmadığı üzere rastgele bir sıhhat kuruluşuna sevkinin de yapılmadığı, tıbbi müdahaleye imkan verebilecek biçimde sıhhat durumunun yakından takip edilmediğine dikkat çekti. Yetkililerin makul ölçüler çerçevesinde yaşama yönelik gerçek ve yakın bir tehlikenin gerçekleşmesini önleyebilecek biçimde tedbir almadıklarını, bu münasebetlerle Anayasa’nın 17’nci unsurunun gerektirdiği hayatı muhafaza yükümlülüğünün ihlal edildiğine karar verildi. Olay daha sonrası S.M.’nin vefatıyla ilgili yürütülen soruşturmanın yapılan tespitler doğrultusunda tesirli olduğunun söylenemeyeceği belirtilerek, tesirli bir ceza soruşturması yürütülmemesi niçiniyle Anayasa’nın 17’nci unsurunun gerektirdiği tarz yükümlülüğünün de ihlal edildiğine hükmedildi.
Kararda, “Yaşam hakkının yol boyutunun ihlalinin sonuçlarının ortadan kaldırılması için bir daha soruşturma yapılmasında türel fayda bulunmaktadır. Yapılacak bir daha soruşturma ise ferdî müracaata mahsus düzenleme içeren 6216 sayılı Kanun’un 50’nci unsurunun (2) numaralı fıkrasına göre ihlalin ve sonuçlarının ortadan kaldırılmasına yöneliktir. Bu kapsamda yapılması gereken iş, bir daha soruşturma sonucu verilerek Anayasa Mahkemesini ihlal kararına ulaştıran niçinleri gideren, ihlal sonucunda belirtilen unsurlara uygun yeni bir karar verilmesinden ibarettir. Bu sebeple sonucun bir meselain bir daha soruşturma yapılmak üzere savcılığa gönderilmesine karar verilmesi gerekmektedir” denildi.