Dershanelerin kapatılması tartışması yeni yeni uç vermişti ki Ankara Ticaret Odası (ATO) karıştı. Evvelce “Kent rantına ilişkin” bir uğraş olarak değerlendirdik. Günler geçince olayın farklı boyutlara geldiği anlaşıldı: Cemaate başkaldıranlar varmış…
Nasıl yani? ATO? “İktidardakilerin” yüzde yüz denetimi altındaki bir yapı… Cemaatle gayret konusunda umudunu yitiren önemli bir kitle, “rant arbedesidir, anlaşırlar” diye yaklaşıyordu. Çok sayıda isim biliyorduk, kent rantını cemaat gücüyle denetim eden, ortakları içinde kendi tarifleriyle “kapitalist” lakin görünürdeki kimlikleriyle “sosyaldemokrat” olanlar da dahil. Lakin nasıl olurdu, Cemaate karşı başkaldırı, hatta birinci kademe seçimlerde büyük muvaffakiyet sağlanması. Lakin devamı gelemezdi bu teşebbüsün.
daha sonra anlaşıldı, ATO’da Cemaate başkaldıran birkaç kişiydi. Genel Sekreter Dücane Ergezen, Basın Danışmanı Birkan Kınalı ve Özel Kalem Müdürü Harun Musa Gülcan. Ergezen, “Devlet bir cemaate teslim edilemez” diye açıktan yüksek sesle konuşuyordu. Ergezen, AKP kurucusu Zeki Ergezen’in oğluydu. Kınalı ise daha evvel MÜSİAD’da birebir bakılırsavi yapmıştı. Etraflarında kimse Fethullaçıların ziyanlı olduğuna inanmıyordu. Bu birkaç kişi dışındakilere nazaran, “Cemaaat ile çaba edilmesi” akıl kârı değildi. ATO etrafında Ergezen ve arkadaşları için “Delirmiş bunlar” nitelemesi yapılıyordu. daha sonra bildiğimiz şeyler yaşandı, etrafları ıssızlaştı, yalnızlaştılar. En yakın AKP’liler eleştiriyor, kimileri yetinmeyip haksız buluyor ve saldırıyordu. Fikriniz, partiniz ne olursa olsun, Cemaate meydan okuduysanız, bunun affı olamazdı.
AŞILAMAYAN CEMAAT
Devrin Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Melih Gökçek, daha evvel deklare ettiğı üzere Salih Bezci’yi desteklemişti. Karşısında Mustafa Deryal vardı. Periyodun Başbakanı Tayyip Erdoğan, muhakkak Fethullahçıların tasfiyesini istiyordu. Lakin inanılmaz ittifaklar kuruldu, inanılmaz kulisler döndü. Bir örnek vererek gelişmeleri anlatmaya çalışalım. Erdoğan’a fazlaca yakın bir MÜSİAD üyesi o sırada umredeydi. İşlerinin berbat gitmesinden, borçlu olmasından yararlanılmıştı. Kâbe’den Erdoğan’ı aradı ve ortasında Fethullaçıların tartıda olduğu listeye kefil oldu. Sızma tamamlanmıştı. Ankara’nın diğer kerli ferli isimleri devreye girdi. “Uzlaştıracağız” denilerek liste Cemaate teslim edildi. Cemaat tersi grubun tüm telkinleri-girişimleri, Başbakanlık’ta etkisizleştirildi. Seçimde Deryal kaybetti ve Cemaat yüklü takım kazandı.
‘YANLIŞ AFFEDİLMEZ’
Seçimden daha sonraki kademeye geçilince… Periyodun cemaati, günümüzün FETÖ’sü Dücane Ergezen’e dört koldan saldırdı. Yaptığı süreçlerde açık bulunamayınca Ergezen’in kurum hekiminden aldığı raporun düzmece olduğu argüman edildi. Bayan hekimden baskıyla ve kendisine dava açılmayacağı garantisiyle ‘Ergezen’in geçersiz rapor aldığı’ tarafında söz alındı. beraberinde İranlı olan ve Türkçe konusunda sorun yaşayan hekim, savcılıkta hakkında dava açıldığını öğrenince bayıldı. Ankara Tabip Odası devreye girdi ve meslektaşını kurtardı.
Lakin Ergezen, ataklardan kolay sıyrılamadı. Hakkında soruşturma açılınca adliyede kendisini cumhuriyet savcısı Ömer Faruk Tezel, “Babanız Zeki Ergezen’i epeyce severiz. ATO bir işgüzarlık yapmış, bu şikâyetten bir şey çıkmaz. Savunmanızı ben yazacağım. Siz zahmet etmeyin” diyerek karşıladı. Savunmayı kendi yazdı lakin, kendi yazdığı savunmaya yedi yıl mahpus istemiyle dava açtı. Kestirim edildiği üzere savcı FETÖ’den ihraç edildi. Ergezen hakkında açılan başka soruşturmalar, takipsizlikle sonuçlandı.
ATO merkezli yaşanan hadisede bir noktaya dikkat çekmek tarihî manada kıymetli. Ergezen, “Başbakanlık başta olmak üzere devrin ilgili kabine üyelerine FETÖ’nün devleti ele geçirme planı ortasında olduğunu, ATO’nun bunlardan yalnızca biri olduğunu, gayenin devletin tüm alanlarına sızmak olduğunu, 17-25 Aralık ve 15 Temmuz kalkışmasının yaşanacağını aylar evvelden raporlayarak kimi kabine üyelerine ve ilgili makamlara sunduğunu” da söylüyordu. Sonuç mu, “Yaaa yapma” deyip gülüp geçilmiş…
Bir başka şenlikli durum, ATO Genel Sekreterliği’ne getirilen isimle yaşandı. bakılırsave atanan Mustafa Babayiğit, 17-25 Aralık’tan daha sonra AKP’den istifa eden Kayseri milletvekili Ahmet Öksüzkaya’nın danışmanıydı. Hakkındaki “FETÖ imamı olduğu” suçlamasını inceleyen Gümrük Bakanlığı müfettişlerinin raporu şöyleki bitiyor: “Cemaat imamı olduğuna dair dokümana rastlanmamıştır. Kaldı ki bir cemaate üye olmak, şahsi özgürlük ve inanç kapsamında bedellendirilmektedir.”
Ergezen ve arkadaşlarının yüzüne tüm kapılar kapanmıştı. Bugün FETÖ ile uğraş ettiğini söyleyenlerin bir kısmı o devir ATO’daki Cemaat karşılarını yalnız bırakanlardı. Haklarını ATO Lider Yardımcısı Halil İbrahim Yılmaz şu biçimde teslim ediyor: “Biz bu biçimde FETÖ’yü bilmiyorduk. Dücane Ergezen ve arkadaşları o tarihlerde bizim cenahta kimsenin gösteremediği cüreti göstererek FETÖ’ye kurumsal bir duruş sergiledi. Birinci işaret fişeğini onlar çaktı. Ergezen ve takımına bizlerin ve devletimizin bir teşekkür borcu olduğunu düşünüyorum. Onların uğraşı olmasaydı ATO’da yaşanan gerçekler ortaya çıkmazdı.”
Demek ki, FETÖ’yle gayretin sağı, solu yokmuş…
Nasıl yani? ATO? “İktidardakilerin” yüzde yüz denetimi altındaki bir yapı… Cemaatle gayret konusunda umudunu yitiren önemli bir kitle, “rant arbedesidir, anlaşırlar” diye yaklaşıyordu. Çok sayıda isim biliyorduk, kent rantını cemaat gücüyle denetim eden, ortakları içinde kendi tarifleriyle “kapitalist” lakin görünürdeki kimlikleriyle “sosyaldemokrat” olanlar da dahil. Lakin nasıl olurdu, Cemaate karşı başkaldırı, hatta birinci kademe seçimlerde büyük muvaffakiyet sağlanması. Lakin devamı gelemezdi bu teşebbüsün.
daha sonra anlaşıldı, ATO’da Cemaate başkaldıran birkaç kişiydi. Genel Sekreter Dücane Ergezen, Basın Danışmanı Birkan Kınalı ve Özel Kalem Müdürü Harun Musa Gülcan. Ergezen, “Devlet bir cemaate teslim edilemez” diye açıktan yüksek sesle konuşuyordu. Ergezen, AKP kurucusu Zeki Ergezen’in oğluydu. Kınalı ise daha evvel MÜSİAD’da birebir bakılırsavi yapmıştı. Etraflarında kimse Fethullaçıların ziyanlı olduğuna inanmıyordu. Bu birkaç kişi dışındakilere nazaran, “Cemaaat ile çaba edilmesi” akıl kârı değildi. ATO etrafında Ergezen ve arkadaşları için “Delirmiş bunlar” nitelemesi yapılıyordu. daha sonra bildiğimiz şeyler yaşandı, etrafları ıssızlaştı, yalnızlaştılar. En yakın AKP’liler eleştiriyor, kimileri yetinmeyip haksız buluyor ve saldırıyordu. Fikriniz, partiniz ne olursa olsun, Cemaate meydan okuduysanız, bunun affı olamazdı.
AŞILAMAYAN CEMAAT
Devrin Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Melih Gökçek, daha evvel deklare ettiğı üzere Salih Bezci’yi desteklemişti. Karşısında Mustafa Deryal vardı. Periyodun Başbakanı Tayyip Erdoğan, muhakkak Fethullahçıların tasfiyesini istiyordu. Lakin inanılmaz ittifaklar kuruldu, inanılmaz kulisler döndü. Bir örnek vererek gelişmeleri anlatmaya çalışalım. Erdoğan’a fazlaca yakın bir MÜSİAD üyesi o sırada umredeydi. İşlerinin berbat gitmesinden, borçlu olmasından yararlanılmıştı. Kâbe’den Erdoğan’ı aradı ve ortasında Fethullaçıların tartıda olduğu listeye kefil oldu. Sızma tamamlanmıştı. Ankara’nın diğer kerli ferli isimleri devreye girdi. “Uzlaştıracağız” denilerek liste Cemaate teslim edildi. Cemaat tersi grubun tüm telkinleri-girişimleri, Başbakanlık’ta etkisizleştirildi. Seçimde Deryal kaybetti ve Cemaat yüklü takım kazandı.
‘YANLIŞ AFFEDİLMEZ’
Seçimden daha sonraki kademeye geçilince… Periyodun cemaati, günümüzün FETÖ’sü Dücane Ergezen’e dört koldan saldırdı. Yaptığı süreçlerde açık bulunamayınca Ergezen’in kurum hekiminden aldığı raporun düzmece olduğu argüman edildi. Bayan hekimden baskıyla ve kendisine dava açılmayacağı garantisiyle ‘Ergezen’in geçersiz rapor aldığı’ tarafında söz alındı. beraberinde İranlı olan ve Türkçe konusunda sorun yaşayan hekim, savcılıkta hakkında dava açıldığını öğrenince bayıldı. Ankara Tabip Odası devreye girdi ve meslektaşını kurtardı.
Lakin Ergezen, ataklardan kolay sıyrılamadı. Hakkında soruşturma açılınca adliyede kendisini cumhuriyet savcısı Ömer Faruk Tezel, “Babanız Zeki Ergezen’i epeyce severiz. ATO bir işgüzarlık yapmış, bu şikâyetten bir şey çıkmaz. Savunmanızı ben yazacağım. Siz zahmet etmeyin” diyerek karşıladı. Savunmayı kendi yazdı lakin, kendi yazdığı savunmaya yedi yıl mahpus istemiyle dava açtı. Kestirim edildiği üzere savcı FETÖ’den ihraç edildi. Ergezen hakkında açılan başka soruşturmalar, takipsizlikle sonuçlandı.
ATO merkezli yaşanan hadisede bir noktaya dikkat çekmek tarihî manada kıymetli. Ergezen, “Başbakanlık başta olmak üzere devrin ilgili kabine üyelerine FETÖ’nün devleti ele geçirme planı ortasında olduğunu, ATO’nun bunlardan yalnızca biri olduğunu, gayenin devletin tüm alanlarına sızmak olduğunu, 17-25 Aralık ve 15 Temmuz kalkışmasının yaşanacağını aylar evvelden raporlayarak kimi kabine üyelerine ve ilgili makamlara sunduğunu” da söylüyordu. Sonuç mu, “Yaaa yapma” deyip gülüp geçilmiş…
Bir başka şenlikli durum, ATO Genel Sekreterliği’ne getirilen isimle yaşandı. bakılırsave atanan Mustafa Babayiğit, 17-25 Aralık’tan daha sonra AKP’den istifa eden Kayseri milletvekili Ahmet Öksüzkaya’nın danışmanıydı. Hakkındaki “FETÖ imamı olduğu” suçlamasını inceleyen Gümrük Bakanlığı müfettişlerinin raporu şöyleki bitiyor: “Cemaat imamı olduğuna dair dokümana rastlanmamıştır. Kaldı ki bir cemaate üye olmak, şahsi özgürlük ve inanç kapsamında bedellendirilmektedir.”
Ergezen ve arkadaşlarının yüzüne tüm kapılar kapanmıştı. Bugün FETÖ ile uğraş ettiğini söyleyenlerin bir kısmı o devir ATO’daki Cemaat karşılarını yalnız bırakanlardı. Haklarını ATO Lider Yardımcısı Halil İbrahim Yılmaz şu biçimde teslim ediyor: “Biz bu biçimde FETÖ’yü bilmiyorduk. Dücane Ergezen ve arkadaşları o tarihlerde bizim cenahta kimsenin gösteremediği cüreti göstererek FETÖ’ye kurumsal bir duruş sergiledi. Birinci işaret fişeğini onlar çaktı. Ergezen ve takımına bizlerin ve devletimizin bir teşekkür borcu olduğunu düşünüyorum. Onların uğraşı olmasaydı ATO’da yaşanan gerçekler ortaya çıkmazdı.”
Demek ki, FETÖ’yle gayretin sağı, solu yokmuş…