AKP’nin kuruluş senelerında Genel Lider Recep Tayyip Erdoğan’ın birinci metin muharriri olarak vazife yapan Gazeteci ve Müellif Ali Murat İtimat, o periyoda ait farklı açıklamalarda bulundu.
TV5’te yayınlanan “Düşünme Vakti” programına konuk olan Gazeteci ve Muharrir Ali Murat İtimat, iktidara yönelik şu tabirleri kullandı:
“Çok hoş bir kelam var, İsmet Özel’in sanıyorum: ‘Allah, insanı savı ile sınar.’ İddiamızla sınandık ve çoğumuz çuvalladık. Kendimi de bunun içine katarak söylüyorum. Arkadaş, bu denli yıllık eziklikten daha sonra o hanlar, hamamlar, 5 yıldızlı oteller, o şatafat, o lüks, o otomobiller, o cep telefonları… Bu sefer, vicdanlar sızlamaya başladı. Bir iftar yemeği düzenleniyor, yemeğin yarısı atılıyor. Birinci savrulmada, 2010’a kadarki evrede vicdanlar sızlamaya başladı. Bu sefer, açıklamalar geliştirilmeye başlandı: O denli oluyor da, bu biçimde oluyor da, her şeyi yönetemiyoruz da, devlet bu biçimde bir düzenek, kimi vakit kaçaklar oluyor, yüzde yüz İslam kanısını devlete yansıtabilmek mümkün değil… Bu çeşit açıklamalar, 2011’den daha sonra da bunlardan da vazgeçildi. Yaklaşım şu olmaya başladı: ‘Arkadaş, biz bu kadar yapabiliyoruz. Sen, okula gidebiliyor muydun başörtünle? Gidemiyordun. Bak artık hakim oluyorsun, polis oluyorsun, asker oluyorsun… Yat kalk reisine dua et, buna şükret. Sen, tekrar reise oy verme, CHP gelecek, bir daha birebir yasakları, daha sonrasında yaparsın hakimlik.’
Artık, küstah bir doruktan bakış, küstah, kibirli… Bu memlekette şu cümle sarf edildi: ‘Sizin yerinize bir kereste khalbukim, odun khalbukim bir daha seçilir. İsimlerinizin hiç bir ehemmiyeti yok. Bu isimler, o listede varsınız diye değerli.’ Kısmen de haklı aslında söyleyen, kısmen de haklı. Bu kadar ‘Tek sistemli’ bir parti, varislerini yetiştirmeyen, bu kadar milletvekili olan…”
“CUMHURBAŞKANININ BİRİNCİ KONUŞMASINI BEN YAZDIM”
İnanç, Erdoğan’ın AKP’nin kuruluşunu duyurduğu açıklamasını kendisinin yazdığını anlatırken “14 Ağustos 2001 günü, Ankara, Beykent Otel’de, partiyi dünyaya ve Türkiye’ye duyururken yaptığı, 45 dakika-1 saat yaptığı konuşmayı ben yazdım satır satır. Para da almadım, yalnız Hüseyin Besli’den 3 paket sigara istedim” tabirlerini kullandı.
Program Sunucusu Mehmet Ali Kayacı’nın, “Yazdığınıza pişman mısınız?” sorusu üzerine İnanç, şu karşılığı verdi:
“Çok pişmanım doğal ki. Bugün olsa yazmam. niye pişmanım? Zira, onlar benim hayallerimmiş, partinin hayalleri değilmiş. İnanmamış, içselleştirmemiş, empati kurmamış. Okumuş, ‘Çok hoş, şahane yazılmış’ demiş. Teğe bir kullandı, ben de televizyon başında, İstanbul’da takip ettim. Tek bir kelimeyi bile çıkarmadı, birkaç pekiştirici ekleme yaptı. Hepsini okudu küçük küçük kartonlara bölünmüş olarak. Gözlerim doldu; fakat şeye gelince… örneğin ben ne yazmışım? ‘Bizim iktidarımıza hiç bir milletvekili, parmak kaldırma makinesine dönüşmeyecektir. Türk demokrasisinde artık hiç bir şey eskisi üzere olmayacaktır. Genel lider olarak ben dahil, hiç bir parti yetkilisi 3 devirden daha fazla seçilmeyecek, partiyi meşgul etmeyecektir.’ Ben, ne yazdığımı epeyce uygun biliyorum. Partiden o periyotta gelen birtakım isimlerle istişare ettik bunları. O içeriği, ben başımdan atmadım. Bana bir yol haritası verildi, ben o yol haritasından güçlü göndermeli, bol teşbihle, dünya tarihine ve dünyadaki ünlü önderlere bol göndermelerle dolu, nitelikli bir siyasal metin yazdım, o da seslendirdi. Sayın Cumhurbaşkanı, bu biçimde başbakan adayı… Genel başkan… Bir hafta tartışıldı: Her köşe müellifi, ‘Burada ne demek istedi? Şurada şu umudu verdi, şuraya göz kırptı.’ falan… Bugün geldiğimiz noktada, metin hala duruyor.
“HİÇBİR MESLEK PLANLAMAMDA SİYASAL BİR PARTİYE GİRMEK OLMADI”
“Siz o ortamdan saf dışı mı kaldınız yoksa kendiniz mi dışarı çıktınız?” sorusu üzerine İnanç, şu açıklamalarda bulundu:
“TEKKEYİ BEKLEYEN ÇORBAYI İÇMEZ Mİ?”
İnanç şöyleki devam etti:
“Yani, düşünebiliyor musunuz? Genel liderin sağ kolu Hüseyin Besli ile çay, kahve içiyoruz. Ben, liderin metinlerini yazıyorum 6 ay boyunca. Daha partinin bir ofisi yok o sırada. Ankara’da, küçücük bir odada bir masa var. Abdullah Gül oturuyor, Tayyip Erdoğan ayağa kalkıyor, Abdüllatif Şener oturuyor, Abdullah Gül kalkıyor… Tek masayı paylaşıyorlar. bu biçimde bir durumda, tekkeyi bekleyen çorbayı içmez mi? ‘Ben, siyasal bir ikbal istiyorum Hüseyin Abi, Ahmet Abi, Abdullah Abi…’ Ben, gazeteciyim ya, benim bu biçimde bir planım yoktu. Hüseyin Besli, benim Yeni Şafak’tan genel müdürümdü. Kalemimin kıvraklığını biliyordu, partinin parası yoktu, bir reklam ajansı ile, bir metin müellifliği servisi ile daima profesyonel bir bağ kurabilecek bütçesi yoktu. Biz eski nesil Müslümanlar, güç vakit içinderda devreye gireriz biliyorsunuz. Bana geldi, ben bir ajansta çalışıyorum. ‘Bir hafta var, parti kuruluyor. Elimizde bir metin yok, benim de başım durdu.’ Dedi. Ben, o metni değil, Anıtkabir’e birinci ziyaretinde deftere yazdığını da yazdım. Birinci ziyaretinde, çelenk koyduğunda, Anıtkabir’e yazdıklarında da, birinci meclis küme toplantısı… Ağustos’ta başladık, yıl sonunda bir ajansla anlaştılar. Merhum Şehit Erol Olfazlaca, ‘Bu işler, bu biçimde Ankara-İstanbul ortası mekik dokumayla olmaz’ dedi ve bir ajans çatısı altında, profesyonelce yönetmeye geçtiler. Biz partinin, hareketin çocukları olarak, ‘Tamam ağabey’ dedik, ‘Yeterli midir?’, ‘Yeterli Ali Muratçığım, teşekkür ediyoruz’… Profesyonellere bıraktık.”
TV5’te yayınlanan “Düşünme Vakti” programına konuk olan Gazeteci ve Muharrir Ali Murat İtimat, iktidara yönelik şu tabirleri kullandı:
“Çok hoş bir kelam var, İsmet Özel’in sanıyorum: ‘Allah, insanı savı ile sınar.’ İddiamızla sınandık ve çoğumuz çuvalladık. Kendimi de bunun içine katarak söylüyorum. Arkadaş, bu denli yıllık eziklikten daha sonra o hanlar, hamamlar, 5 yıldızlı oteller, o şatafat, o lüks, o otomobiller, o cep telefonları… Bu sefer, vicdanlar sızlamaya başladı. Bir iftar yemeği düzenleniyor, yemeğin yarısı atılıyor. Birinci savrulmada, 2010’a kadarki evrede vicdanlar sızlamaya başladı. Bu sefer, açıklamalar geliştirilmeye başlandı: O denli oluyor da, bu biçimde oluyor da, her şeyi yönetemiyoruz da, devlet bu biçimde bir düzenek, kimi vakit kaçaklar oluyor, yüzde yüz İslam kanısını devlete yansıtabilmek mümkün değil… Bu çeşit açıklamalar, 2011’den daha sonra da bunlardan da vazgeçildi. Yaklaşım şu olmaya başladı: ‘Arkadaş, biz bu kadar yapabiliyoruz. Sen, okula gidebiliyor muydun başörtünle? Gidemiyordun. Bak artık hakim oluyorsun, polis oluyorsun, asker oluyorsun… Yat kalk reisine dua et, buna şükret. Sen, tekrar reise oy verme, CHP gelecek, bir daha birebir yasakları, daha sonrasında yaparsın hakimlik.’
Artık, küstah bir doruktan bakış, küstah, kibirli… Bu memlekette şu cümle sarf edildi: ‘Sizin yerinize bir kereste khalbukim, odun khalbukim bir daha seçilir. İsimlerinizin hiç bir ehemmiyeti yok. Bu isimler, o listede varsınız diye değerli.’ Kısmen de haklı aslında söyleyen, kısmen de haklı. Bu kadar ‘Tek sistemli’ bir parti, varislerini yetiştirmeyen, bu kadar milletvekili olan…”
“CUMHURBAŞKANININ BİRİNCİ KONUŞMASINI BEN YAZDIM”
İnanç, Erdoğan’ın AKP’nin kuruluşunu duyurduğu açıklamasını kendisinin yazdığını anlatırken “14 Ağustos 2001 günü, Ankara, Beykent Otel’de, partiyi dünyaya ve Türkiye’ye duyururken yaptığı, 45 dakika-1 saat yaptığı konuşmayı ben yazdım satır satır. Para da almadım, yalnız Hüseyin Besli’den 3 paket sigara istedim” tabirlerini kullandı.
Program Sunucusu Mehmet Ali Kayacı’nın, “Yazdığınıza pişman mısınız?” sorusu üzerine İnanç, şu karşılığı verdi:
“Çok pişmanım doğal ki. Bugün olsa yazmam. niye pişmanım? Zira, onlar benim hayallerimmiş, partinin hayalleri değilmiş. İnanmamış, içselleştirmemiş, empati kurmamış. Okumuş, ‘Çok hoş, şahane yazılmış’ demiş. Teğe bir kullandı, ben de televizyon başında, İstanbul’da takip ettim. Tek bir kelimeyi bile çıkarmadı, birkaç pekiştirici ekleme yaptı. Hepsini okudu küçük küçük kartonlara bölünmüş olarak. Gözlerim doldu; fakat şeye gelince… örneğin ben ne yazmışım? ‘Bizim iktidarımıza hiç bir milletvekili, parmak kaldırma makinesine dönüşmeyecektir. Türk demokrasisinde artık hiç bir şey eskisi üzere olmayacaktır. Genel lider olarak ben dahil, hiç bir parti yetkilisi 3 devirden daha fazla seçilmeyecek, partiyi meşgul etmeyecektir.’ Ben, ne yazdığımı epeyce uygun biliyorum. Partiden o periyotta gelen birtakım isimlerle istişare ettik bunları. O içeriği, ben başımdan atmadım. Bana bir yol haritası verildi, ben o yol haritasından güçlü göndermeli, bol teşbihle, dünya tarihine ve dünyadaki ünlü önderlere bol göndermelerle dolu, nitelikli bir siyasal metin yazdım, o da seslendirdi. Sayın Cumhurbaşkanı, bu biçimde başbakan adayı… Genel başkan… Bir hafta tartışıldı: Her köşe müellifi, ‘Burada ne demek istedi? Şurada şu umudu verdi, şuraya göz kırptı.’ falan… Bugün geldiğimiz noktada, metin hala duruyor.
“HİÇBİR MESLEK PLANLAMAMDA SİYASAL BİR PARTİYE GİRMEK OLMADI”
“Siz o ortamdan saf dışı mı kaldınız yoksa kendiniz mi dışarı çıktınız?” sorusu üzerine İnanç, şu açıklamalarda bulundu:
“TEKKEYİ BEKLEYEN ÇORBAYI İÇMEZ Mİ?”
İnanç şöyleki devam etti:
“Yani, düşünebiliyor musunuz? Genel liderin sağ kolu Hüseyin Besli ile çay, kahve içiyoruz. Ben, liderin metinlerini yazıyorum 6 ay boyunca. Daha partinin bir ofisi yok o sırada. Ankara’da, küçücük bir odada bir masa var. Abdullah Gül oturuyor, Tayyip Erdoğan ayağa kalkıyor, Abdüllatif Şener oturuyor, Abdullah Gül kalkıyor… Tek masayı paylaşıyorlar. bu biçimde bir durumda, tekkeyi bekleyen çorbayı içmez mi? ‘Ben, siyasal bir ikbal istiyorum Hüseyin Abi, Ahmet Abi, Abdullah Abi…’ Ben, gazeteciyim ya, benim bu biçimde bir planım yoktu. Hüseyin Besli, benim Yeni Şafak’tan genel müdürümdü. Kalemimin kıvraklığını biliyordu, partinin parası yoktu, bir reklam ajansı ile, bir metin müellifliği servisi ile daima profesyonel bir bağ kurabilecek bütçesi yoktu. Biz eski nesil Müslümanlar, güç vakit içinderda devreye gireriz biliyorsunuz. Bana geldi, ben bir ajansta çalışıyorum. ‘Bir hafta var, parti kuruluyor. Elimizde bir metin yok, benim de başım durdu.’ Dedi. Ben, o metni değil, Anıtkabir’e birinci ziyaretinde deftere yazdığını da yazdım. Birinci ziyaretinde, çelenk koyduğunda, Anıtkabir’e yazdıklarında da, birinci meclis küme toplantısı… Ağustos’ta başladık, yıl sonunda bir ajansla anlaştılar. Merhum Şehit Erol Olfazlaca, ‘Bu işler, bu biçimde Ankara-İstanbul ortası mekik dokumayla olmaz’ dedi ve bir ajans çatısı altında, profesyonelce yönetmeye geçtiler. Biz partinin, hareketin çocukları olarak, ‘Tamam ağabey’ dedik, ‘Yeterli midir?’, ‘Yeterli Ali Muratçığım, teşekkür ediyoruz’… Profesyonellere bıraktık.”