Fatih Altaylı Habertürk’teki köşesinde, Emniyet Müdürlüğü, Emniyet Genel Müdürlüğü, milletvekilliği, İçişleri Bakanlığı ve Adalet Bakanlığı yapan Mehmet Ağar’ın yöneticiliğini yaptığını marinayla ilgili “çökme” itirafından daha sonra Türkiye’de artık bireylerin malları, varlıkları, edinimleri üzerinde bir devlet garantisi olmadığının, garantinin lakin kuvvetli, tesirli şahıslar vasıtasıyla elde edilebileceğinin anlaşıldığını belirterek “Bütün bunların sebebi yargının çökmesi” sözlerini kullandı.
Altaylı, “Yargı çökünce, herkes bir yere çökebiliyordu” dediği yazısında şunları kaydetti:
“YARGI ÇÖKTÜYSE ÇÖKERLER”
bu biçimde bir fiili durumun mümkünlük dahilinde olduğundan haberdar olmamızın sebebi aslında ne Sedat Peker’di ne de dün akşam Meral Akşener’in Habertürk’te söylemiş olduği üzere “Paramount Otel”e çökülmüş olması.
“Çökme” kavramını bize birinci öğreten bu ülkede Emniyet Müdürlüğü, Emniyet Genel Müdürlüğü, milletvekilliği, İçişleri Bakanlığı ve Adalet Bakanlığı yapmış ve oğlu da AK Parti’den milletvekilliği yapmakta olan bir isim oldu, Mehmet Ağar.
Öncelikle ondan duyduk, bugünün Türkiye’sinde mafya olarak isimlendirilen hukuk dışı yapılanmaların insanların ya da şirketlerin tapulu mallarına, kayıtlı şirketlerine, menkul ya da gayrimenkullerine “çökebileceğini”.
Ağar, Türkiye’nin ve tahminen de dünyanın sayılı hoş marinalarından biri olan Yalıkavak Marina ile ilgili kendisine yönelik savlara “Ben olmasan buraya mafya çökerdi” dedi.
Mehmet Ağar’ın bu cümlesi ile Türkiye artık şahısların malları, varlıkları, edinimleri üzerinde bir devlet garantisi olmadığını, garantinin fakat kuvvetli, tesirli bireyler vasıtasıyla elde edilebileceğini en “devlet” ağızdan duymuş oldu.
Gerçi Ağar oluşan yansılar üzerine bu telaffuzunu değiştirip “dil sürçmesi”ne getirdi işi ancak laf ağızdan çıkmıştı.
Birinci söylenilen gerçekti.
Gerçekten gerisinden öbür “çökmeler” de ortaya çıktı.
Bodrum’da bir hoş otele de çökmüştü birileri.
Gücü yeten istediği yere çöküyordu.
En sağlam kurum olması gereken devletin verdiği “tapu senedi” artık karşılıksız çıkabiliyordu.
Herkes gücü yettiğince bir yerlere çökebiliyordu.
Ve tüm bu “çökmelerin” sebebi yargının “çökmüş’ olmasıydı.
Vatandaşın güç odaklarına karşı son savunma çizgisi olan ve gücü gücü yetene olmasın diye güvendiğimiz yargıydı aslında asıl “çökmüş” olan.
Yargı çökünce, herkes bir yere çökebiliyordu.
Pekala devlet bu biçimde bir şeye nasıl müsaade verebiliyordu?
O kadarını bilecek noktada değilim.
Ancak yıllar evvel iş dünyasının kıymetli isimlerinden biri ile artık iş dünyasında olmayan bir öbür işadamının dedikodusunu yapıyorduk.
O iş adamının yanında çalışan bir epeyce yönetici süratle zenginleşiyordu ve fazlaca açık halde işadamını soyuyordu.
İş dünyasının değerli ismine, “Peki bunu siz görüyorsunuz, biz görüyoruz da o işadamı görmüyor mu?” diye sordum.
“Patron çalıyorsa, yöneticisi de çalar?” dedi.
Soruna profesyonel bakış bu herbiçimde.
Ona da aklım ermez.
Lakin bildiğim bir şey var, tatili erken kesip konuta dönüyorum.
Yokluğumdan istifade bizim konuta de çökmesinler.
Ne olur ne olmaz!
Altaylı, “Yargı çökünce, herkes bir yere çökebiliyordu” dediği yazısında şunları kaydetti:
“YARGI ÇÖKTÜYSE ÇÖKERLER”
bu biçimde bir fiili durumun mümkünlük dahilinde olduğundan haberdar olmamızın sebebi aslında ne Sedat Peker’di ne de dün akşam Meral Akşener’in Habertürk’te söylemiş olduği üzere “Paramount Otel”e çökülmüş olması.
“Çökme” kavramını bize birinci öğreten bu ülkede Emniyet Müdürlüğü, Emniyet Genel Müdürlüğü, milletvekilliği, İçişleri Bakanlığı ve Adalet Bakanlığı yapmış ve oğlu da AK Parti’den milletvekilliği yapmakta olan bir isim oldu, Mehmet Ağar.
Öncelikle ondan duyduk, bugünün Türkiye’sinde mafya olarak isimlendirilen hukuk dışı yapılanmaların insanların ya da şirketlerin tapulu mallarına, kayıtlı şirketlerine, menkul ya da gayrimenkullerine “çökebileceğini”.
Ağar, Türkiye’nin ve tahminen de dünyanın sayılı hoş marinalarından biri olan Yalıkavak Marina ile ilgili kendisine yönelik savlara “Ben olmasan buraya mafya çökerdi” dedi.
Mehmet Ağar’ın bu cümlesi ile Türkiye artık şahısların malları, varlıkları, edinimleri üzerinde bir devlet garantisi olmadığını, garantinin fakat kuvvetli, tesirli bireyler vasıtasıyla elde edilebileceğini en “devlet” ağızdan duymuş oldu.
Gerçi Ağar oluşan yansılar üzerine bu telaffuzunu değiştirip “dil sürçmesi”ne getirdi işi ancak laf ağızdan çıkmıştı.
Birinci söylenilen gerçekti.
Gerçekten gerisinden öbür “çökmeler” de ortaya çıktı.
Bodrum’da bir hoş otele de çökmüştü birileri.
Gücü yeten istediği yere çöküyordu.
En sağlam kurum olması gereken devletin verdiği “tapu senedi” artık karşılıksız çıkabiliyordu.
Herkes gücü yettiğince bir yerlere çökebiliyordu.
Ve tüm bu “çökmelerin” sebebi yargının “çökmüş’ olmasıydı.
Vatandaşın güç odaklarına karşı son savunma çizgisi olan ve gücü gücü yetene olmasın diye güvendiğimiz yargıydı aslında asıl “çökmüş” olan.
Yargı çökünce, herkes bir yere çökebiliyordu.
Pekala devlet bu biçimde bir şeye nasıl müsaade verebiliyordu?
O kadarını bilecek noktada değilim.
Ancak yıllar evvel iş dünyasının kıymetli isimlerinden biri ile artık iş dünyasında olmayan bir öbür işadamının dedikodusunu yapıyorduk.
O iş adamının yanında çalışan bir epeyce yönetici süratle zenginleşiyordu ve fazlaca açık halde işadamını soyuyordu.
İş dünyasının değerli ismine, “Peki bunu siz görüyorsunuz, biz görüyoruz da o işadamı görmüyor mu?” diye sordum.
“Patron çalıyorsa, yöneticisi de çalar?” dedi.
Soruna profesyonel bakış bu herbiçimde.
Ona da aklım ermez.
Lakin bildiğim bir şey var, tatili erken kesip konuta dönüyorum.
Yokluğumdan istifade bizim konuta de çökmesinler.
Ne olur ne olmaz!