Kapanmaların petrolün keşfedilmesinden bir yıl sonra zamanlaması, petrol endüstrisinin bir şekilde boşluğu doldurabileceği umutlarını artırdı. Ancak kapatmalardan yedi yıl sonra şeker işçilerinin çoğu yeni iş bulamadı. Petrol endüstrisinde kesinlikle çok az kişi çalışıyor.
Onların mücadelesi, eski ekonomiden yeni ekonomiye geçişle boğuşan Guyana için çok önemli bir soruyu gündeme getiriyor: Petrol işleri için gerekli becerilere veya eğitime sahip olmayan Guyanalılar bundan nasıl faydalanabilir? Bu ikilemin içinde başka bir ikilem gizlidir: Ya yeni ekonomi o kadar da yeni olmasaydı? Peki ya petrole dayalı ilerleme vizyonu aslında çoktan modası geçmişse?
Guyana Üniversitesi Yeşil Enstitüsü'nü kuran davranışsal ekonomist Thomas Singh, hâlâ aktif olan şeker endüstrisindeki atıkların son teknoloji bir biyoyakıt olan selülozik etanole dönüştürülmesini savunuyor. Ancak enerji dairesi başkanı Bay Sharma, endüstrinin şeker kamışı kabuklarının fazla enerji sağlayamayacağı kadar küçük olduğunu söylüyor. Norveç'in karbon dengeleme ikramiyesinin bir kısmı sekiz küçük güneş enerjisi çiftliğine ayrılıyor, ancak elektrikli araba kullanan ve evinde güneş panelleri bulunan Bay Sharma, güneşin birincil enerji kaynağı olamayacak kadar pahalı olduğunu iddia ediyor. aksi yöndeki iddialara rağmen. Norveç anlaşmasıyla finanse edilmesi beklenen ve gücünü bir şelaleden alan dev hidroelektrik projesi uzun süredir durduruldu.
Şu anda yerel hayal gücüne hakim olan şey petrol ve gazdır. Guyana'dayken radyoda kalipso'nun “Not a Blade of Grass” şarkısını duymaya devam ettim. 1970'lerde vatansever bir miting çağrısı ve Venezuela'ya karşı Guyana'nın üçte ikisini ilhak etme tehdidinde bulunan bir mesaj olarak yazılan kitap, yeni kapak versiyonuyla geri döndü. (Bu aynı zamanda Venezüella'nın tehditleri için de geçerlidir.) Metin, dışarıdakilere Exxon Mobil'e karşı bir ilahi gibi geliyor: “Yurtdışından gelen yüzler devralma hakkında konuştuğunda geri adım atmayız.” Ancak Guyana'da son zamanlarda şunu öne sürmek için kullanıldı: ülkenin kendi petrolünü pompalama hakkı Sondaj karşıtı sesler ne kadar yüksek olursa olsun, çok az ve seyrek kalıyor; Daha hararetli tartışmalar ise Guyana'nın petrol gelirlerinden daha büyük bir pay almak için sözleşmesini yeniden müzakere etmesi gerekip gerekmediği üzerinde yoğunlaşıyor.
Petrol o kadar büyük bir nimet olarak görülüyor ki, onun nasıl düzenleneceği sorusu bile vatanseverlik dışı olarak nitelendirilebiliyor. Gazeteciler, akademisyenler, avukatlar, STK personeli ve hatta eski EPA çalışanları, petrole karşı konuşmaları halinde dışlanma korkusunu dile getirdiler.
Onların mücadelesi, eski ekonomiden yeni ekonomiye geçişle boğuşan Guyana için çok önemli bir soruyu gündeme getiriyor: Petrol işleri için gerekli becerilere veya eğitime sahip olmayan Guyanalılar bundan nasıl faydalanabilir? Bu ikilemin içinde başka bir ikilem gizlidir: Ya yeni ekonomi o kadar da yeni olmasaydı? Peki ya petrole dayalı ilerleme vizyonu aslında çoktan modası geçmişse?
Guyana Üniversitesi Yeşil Enstitüsü'nü kuran davranışsal ekonomist Thomas Singh, hâlâ aktif olan şeker endüstrisindeki atıkların son teknoloji bir biyoyakıt olan selülozik etanole dönüştürülmesini savunuyor. Ancak enerji dairesi başkanı Bay Sharma, endüstrinin şeker kamışı kabuklarının fazla enerji sağlayamayacağı kadar küçük olduğunu söylüyor. Norveç'in karbon dengeleme ikramiyesinin bir kısmı sekiz küçük güneş enerjisi çiftliğine ayrılıyor, ancak elektrikli araba kullanan ve evinde güneş panelleri bulunan Bay Sharma, güneşin birincil enerji kaynağı olamayacak kadar pahalı olduğunu iddia ediyor. aksi yöndeki iddialara rağmen. Norveç anlaşmasıyla finanse edilmesi beklenen ve gücünü bir şelaleden alan dev hidroelektrik projesi uzun süredir durduruldu.
Şu anda yerel hayal gücüne hakim olan şey petrol ve gazdır. Guyana'dayken radyoda kalipso'nun “Not a Blade of Grass” şarkısını duymaya devam ettim. 1970'lerde vatansever bir miting çağrısı ve Venezuela'ya karşı Guyana'nın üçte ikisini ilhak etme tehdidinde bulunan bir mesaj olarak yazılan kitap, yeni kapak versiyonuyla geri döndü. (Bu aynı zamanda Venezüella'nın tehditleri için de geçerlidir.) Metin, dışarıdakilere Exxon Mobil'e karşı bir ilahi gibi geliyor: “Yurtdışından gelen yüzler devralma hakkında konuştuğunda geri adım atmayız.” Ancak Guyana'da son zamanlarda şunu öne sürmek için kullanıldı: ülkenin kendi petrolünü pompalama hakkı Sondaj karşıtı sesler ne kadar yüksek olursa olsun, çok az ve seyrek kalıyor; Daha hararetli tartışmalar ise Guyana'nın petrol gelirlerinden daha büyük bir pay almak için sözleşmesini yeniden müzakere etmesi gerekip gerekmediği üzerinde yoğunlaşıyor.
Petrol o kadar büyük bir nimet olarak görülüyor ki, onun nasıl düzenleneceği sorusu bile vatanseverlik dışı olarak nitelendirilebiliyor. Gazeteciler, akademisyenler, avukatlar, STK personeli ve hatta eski EPA çalışanları, petrole karşı konuşmaları halinde dışlanma korkusunu dile getirdiler.