Uzmanlar, bu ay kuzey İtalya’nın Emilia-Romagna bölgesini kasıp kavuran, 15 kişiyi öldüren, binlerce evsiz ve ulaşım ve işletmeyi felç eden sellerin bir defaya mahsus olaylar olmadığı konusunda uyarıyor, daha fazla benzer ve sık olaylar ve şiddetli fırtınalar olacağını tahmin eden uzmanlar uyarıyor. gelmek
Ülkenin sivil koruma bakanı Nello Musumeci bir İtalyan gazetesine, “Soru sorulacak soru,” ölümcül sel gibi “felaket bir olayın” tekrar olup olmayacağı değil, “ne zaman ve nerede olacağı”dır.
Taşkın nedenleri, arazi gelişimi ve toprak koşulları dahil olmak üzere karmaşıktır. Ancak aralarında bir hidrolik mühendisi olan Barbara Lastoria’nın da bulunduğu İtalya’daki pek çok uzman, iki hafta içinde meydana gelen iki yıkıcı fırtınayı iklim değişikliğine bağladı.
Uzmanlar, düşen su miktarının (15 günde yaklaşık 50 santimetre yağmur, bölgenin ortalama yıllık yağış miktarının yarısından fazlası) olağanüstü olduğunu söylüyor; yağmuru emmek. Yaklaşık iki düzine nehri kabarttı ve milyarlarca galon suyu yollara ve sayısız dönümlük tarım arazisine döktü.
Fırtınalar, şüpheli kararlar ve bazı altyapının on yıllardır ihmal edilmesi dahil olmak üzere doğal ve insan yapımı olaylar nedeniyle felaket için verimli bir zemin buldu.
İtalyan Hidroteknik Derneği Başkanı Armando Brath, “Sorun kesinlikle hafife alındı” dedi. “Maalesef İtalya’da önleme savunucuları değiliz.”
Bazıları çözümün siyasi irade, milyarlarca avro ve geleceklerinin tehlikede olabileceğinin farkında olan bir halk gerektirebileceğini söylüyor.
Ulusal Jeologlar Konseyi başkanı Francesco Violo, Emilia-Romagna’nın yaklaşık yüzde 70’inin halihazırda sel riski altında olduğunu “iyi bilinen bir gerçek” dedi. Ve orada haritalanan 80.000 toprak kaymasından birkaç yüzünün son fırtınalar tarafından yeniden etkinleştirildiğini de sözlerine ekledi.
Sular altında kalan alan, Po Nehri’nin alçak bir taşkın yatağıdır. Jeologlar ve hidrolik mühendisleri arasında yaygın olarak kabul edilen görüş, bölgenin son yıllarda kentleşmesinin yalnızca suyun akabileceği alanı azaltmakla kalmayıp, aynı zamanda suyun kuru temeller için çekildiği geniş alanların çökmesine de katkıda bulunduğu yönündedir.
Nesiller boyunca nehirler kanalize edildi, daraltıldı, yönü değiştirildi ve tıkandı. nehir yatakları ve bentler uygun şekilde korunmadı; Bitki örtüsü ve hayvan barınakları zayıflamış dayklara sahiptir. Apenninler’den aşağı akan suları sakinleştirmek için son on yıllarda ve hatta yüzyıllarda inşa edilen birçok kanal, su yolu ve baraj kısmen ihmal edilmiştir.
Lastoria, “Su tutan yapılar uzun yıllar boyunca inşa edildi ve birçoğu hala çalışır durumdayken, bazılarının iyileştirme ve bakım amacıyla onarılması gerekiyor, böylece en uygun konfigürasyonda yeniden kullanılabilirler” dedi. İtalyan Ulusal Çevre Koruma ve Araştırma Enstitüsü ile işbirliği yapan.
Sellere yanıt olarak, İtalyan hükümeti Salı günü selden etkilenen bölgeye iki milyar avro (2,15 milyar $) tahsis etti. Ancak Başbakan Giorgia Meloni, hasarın tamamının henüz değerlendirilmediğini ve yeniden inşa etmek için daha fazla fon kullanılacağını söyledi.
Uzmanlar, iyileşmeye en azından gelecekteki fırtınaların etkisini azaltmak için önleyici tedbirlerin eşlik etmesi gerektiğini söylüyor.
Venedik’teki Ca’ Foscari Üniversitesi’nde fahri başkan ve çevre ekonomisi profesörü olan Carlo Carraro, “Önleme, bakım ve koruma açıkça karşılığını veriyor” dedi.
Ancak İtalya, tüm Avrupa Birliği üye devletlerini iklim değişikliğine karşı kırılganlıklarını azaltmak için önlemler almaya zorunlu kılan bir Avrupa Komisyonu direktifi olan Ulusal Uyum Planını kabul etmeyen birkaç ülkeden biri.
Çarşamba günü Senato’da düzenlenen bir brifingde Sivil Savunma Bakanı Musumeci, planın bu yılın sonlarında veya gelecek yılın başlarında açıklanacağını ve “2016 ile 2020 yılları arasında işlenen verilerle güncellendiğini” söyledi. Planın yıllardır “önemli bir ilerleme kaydetmediğini”, ancak şimdi “büyük bir ivme” görmek üzere olduğunu söyledi.
Carraro, araştırmaların bu politikalara yatırılan her avronun beş ila altı avroluk önlenmiş zarara karşılık geldiğini gösterdiğini söyledi.
“Aşırı olaylar her zaman vardı, ancak iklim değişikliği nedeniyle daha sık ve daha pahalı hale geliyorlar” dedi.
Avrupa Çevre Ajansı’nın bir tahminine göre İtalya, 40 yılda fırtınaların yol açtığı hasar için 75 milyar avro harcadı. Bay Carraro, “Bu bir ortalama, ancak üstel bir eğilimi gizliyor” dedi.
Afet durumunda risklerin değerlendirilmesinden ve karşı önlemlerin planlanmasından çok sayıda departman, bölge görevlisi ve yetkili sorumludur. Ancak Jeologlar Konseyi’nden Bay Violo, parçalanmış olduklarını söyledi.
“Gerekli müdahaleleri koordine etmek için genellikle birlikte çalışmıyorlar” dedi. “Gelecek yıllar için uzun vadeli bir vizyon sağlayabilecek bir genel merkez oluşturmak önemli olacaktır, çünkü olağan planlara uyulmadığında acil durumlar ortaya çıkar.”
Yüzyıllar önce ülke, İtalya topraklarının yaklaşık yüzde 70’ini oluşturan birçok dağlık bölgede yapay bariyerler ve barajlar inşa etmeye başladı, ancak bakım çalışmaları yavaş yavaş terk edildi. UNESCO Floransa Üniversitesi Tarımsal Miras Kürsüsü Mauro Agnoletti, daha düşük seviyelerdeki sellere yönelik çözümün burada başladığını söyledi. “Özellikle şehir dışındaki bölgelerde” bakım çalışmaları artırılmalıdır.
Uzmanlar, İtalyanların genellikle geçim kaynaklarının veya yaşamlarının doğal afetler tarafından tehdit edilme olasılığını düşünmediğini söylüyor – en azından bir felaket olana kadar.
Bu tür riskleri değerlendiren ve bunları dengelemek için fon sağlayan bir hükümet kuruluşu olan Safe Italy’nin eski başkanı Erasmo D’Angelis, bu kayıtsızlığın risk değerlendirmesini ve risk önlemeyi “siyasi gündemin dışına ittiğini” söyledi.
“Milyonlarca vatandaşı güvende tutmak için, büyük bir ulusal bayındırlık projesinin derhal ele alınması gerekiyor,” dedi, “muazzam bir endüstriyel ve kültürel mirastan bahsetmiyorum bile.”
İklim değişikliğinin getirdiği zorlukları ele almak için bazı uzmanlar, arazi kullanımının durdurulmasını ve terk edilmiş, kirlenmiş veya bozulmuş alanların yeniden geliştirilmesini veya ıslah edilmesini önerdi. Yeni inşaat kaçınılmaz görülüyorsa, mevcut hidrolik koşullar dikkate alınmalı ve bunların tamamlandıktan sonra da muhafaza edilmesi sağlanmalıdır.
İtalyan Çevre Jeolojisi Derneği’nden Ilaria Falconi, “Tüm planlamalarda iklim değişikliğinin dikkate alındığından emin olun” dedi.
Bazıları nehirler boyunca rezervuarlar inşa etmeyi de önerdi, ancak bu siyasi muhalefetle karşılaşabilir. Bay D’Angelis, Milano’daki Seveso Nehri’nin taşmasını durdurmak için rezervuarlar inşa etmenin şehrin belediye başkanlarıyla “sert mücadele” ile sonuçlandığını ve yıllar sürdüğünü kaydetti.
Diğerleri, İtalya’da milyonları korumak için yeniden canlandırılabilecek birçok yapı olduğunu söylüyor.
Bayan Lastoria, “İtalya’nın inşa edilecek en iyi yerlerde barajları zaten var – sorun onları tam potansiyellerine geri döndürmek” dedi.
Daha sürdürülebilir tarım, “suya biraz yer açmak için bölgeyi nasıl işgal ettiğimizi” yeniden düşünmek ve sera gazı emisyonlarını azaltmak gibi daha geniş çözümler önerdi.
Bayan Lastoria, “Hızlı, kolay bir düzeltme, sihirli bir değnek yok – bu yüzden plan yapmalısınız,” dedi. Aksi takdirde geri dönüşü olmayan bir noktaya ulaşma riskimiz var” dedi.
Ülkenin sivil koruma bakanı Nello Musumeci bir İtalyan gazetesine, “Soru sorulacak soru,” ölümcül sel gibi “felaket bir olayın” tekrar olup olmayacağı değil, “ne zaman ve nerede olacağı”dır.
Taşkın nedenleri, arazi gelişimi ve toprak koşulları dahil olmak üzere karmaşıktır. Ancak aralarında bir hidrolik mühendisi olan Barbara Lastoria’nın da bulunduğu İtalya’daki pek çok uzman, iki hafta içinde meydana gelen iki yıkıcı fırtınayı iklim değişikliğine bağladı.
Uzmanlar, düşen su miktarının (15 günde yaklaşık 50 santimetre yağmur, bölgenin ortalama yıllık yağış miktarının yarısından fazlası) olağanüstü olduğunu söylüyor; yağmuru emmek. Yaklaşık iki düzine nehri kabarttı ve milyarlarca galon suyu yollara ve sayısız dönümlük tarım arazisine döktü.
Fırtınalar, şüpheli kararlar ve bazı altyapının on yıllardır ihmal edilmesi dahil olmak üzere doğal ve insan yapımı olaylar nedeniyle felaket için verimli bir zemin buldu.
İtalyan Hidroteknik Derneği Başkanı Armando Brath, “Sorun kesinlikle hafife alındı” dedi. “Maalesef İtalya’da önleme savunucuları değiliz.”
Bazıları çözümün siyasi irade, milyarlarca avro ve geleceklerinin tehlikede olabileceğinin farkında olan bir halk gerektirebileceğini söylüyor.
Ulusal Jeologlar Konseyi başkanı Francesco Violo, Emilia-Romagna’nın yaklaşık yüzde 70’inin halihazırda sel riski altında olduğunu “iyi bilinen bir gerçek” dedi. Ve orada haritalanan 80.000 toprak kaymasından birkaç yüzünün son fırtınalar tarafından yeniden etkinleştirildiğini de sözlerine ekledi.
Sular altında kalan alan, Po Nehri’nin alçak bir taşkın yatağıdır. Jeologlar ve hidrolik mühendisleri arasında yaygın olarak kabul edilen görüş, bölgenin son yıllarda kentleşmesinin yalnızca suyun akabileceği alanı azaltmakla kalmayıp, aynı zamanda suyun kuru temeller için çekildiği geniş alanların çökmesine de katkıda bulunduğu yönündedir.
Nesiller boyunca nehirler kanalize edildi, daraltıldı, yönü değiştirildi ve tıkandı. nehir yatakları ve bentler uygun şekilde korunmadı; Bitki örtüsü ve hayvan barınakları zayıflamış dayklara sahiptir. Apenninler’den aşağı akan suları sakinleştirmek için son on yıllarda ve hatta yüzyıllarda inşa edilen birçok kanal, su yolu ve baraj kısmen ihmal edilmiştir.
Lastoria, “Su tutan yapılar uzun yıllar boyunca inşa edildi ve birçoğu hala çalışır durumdayken, bazılarının iyileştirme ve bakım amacıyla onarılması gerekiyor, böylece en uygun konfigürasyonda yeniden kullanılabilirler” dedi. İtalyan Ulusal Çevre Koruma ve Araştırma Enstitüsü ile işbirliği yapan.
Sellere yanıt olarak, İtalyan hükümeti Salı günü selden etkilenen bölgeye iki milyar avro (2,15 milyar $) tahsis etti. Ancak Başbakan Giorgia Meloni, hasarın tamamının henüz değerlendirilmediğini ve yeniden inşa etmek için daha fazla fon kullanılacağını söyledi.
Uzmanlar, iyileşmeye en azından gelecekteki fırtınaların etkisini azaltmak için önleyici tedbirlerin eşlik etmesi gerektiğini söylüyor.
Venedik’teki Ca’ Foscari Üniversitesi’nde fahri başkan ve çevre ekonomisi profesörü olan Carlo Carraro, “Önleme, bakım ve koruma açıkça karşılığını veriyor” dedi.
Ancak İtalya, tüm Avrupa Birliği üye devletlerini iklim değişikliğine karşı kırılganlıklarını azaltmak için önlemler almaya zorunlu kılan bir Avrupa Komisyonu direktifi olan Ulusal Uyum Planını kabul etmeyen birkaç ülkeden biri.
Çarşamba günü Senato’da düzenlenen bir brifingde Sivil Savunma Bakanı Musumeci, planın bu yılın sonlarında veya gelecek yılın başlarında açıklanacağını ve “2016 ile 2020 yılları arasında işlenen verilerle güncellendiğini” söyledi. Planın yıllardır “önemli bir ilerleme kaydetmediğini”, ancak şimdi “büyük bir ivme” görmek üzere olduğunu söyledi.
Carraro, araştırmaların bu politikalara yatırılan her avronun beş ila altı avroluk önlenmiş zarara karşılık geldiğini gösterdiğini söyledi.
“Aşırı olaylar her zaman vardı, ancak iklim değişikliği nedeniyle daha sık ve daha pahalı hale geliyorlar” dedi.
Avrupa Çevre Ajansı’nın bir tahminine göre İtalya, 40 yılda fırtınaların yol açtığı hasar için 75 milyar avro harcadı. Bay Carraro, “Bu bir ortalama, ancak üstel bir eğilimi gizliyor” dedi.
Afet durumunda risklerin değerlendirilmesinden ve karşı önlemlerin planlanmasından çok sayıda departman, bölge görevlisi ve yetkili sorumludur. Ancak Jeologlar Konseyi’nden Bay Violo, parçalanmış olduklarını söyledi.
“Gerekli müdahaleleri koordine etmek için genellikle birlikte çalışmıyorlar” dedi. “Gelecek yıllar için uzun vadeli bir vizyon sağlayabilecek bir genel merkez oluşturmak önemli olacaktır, çünkü olağan planlara uyulmadığında acil durumlar ortaya çıkar.”
Yüzyıllar önce ülke, İtalya topraklarının yaklaşık yüzde 70’ini oluşturan birçok dağlık bölgede yapay bariyerler ve barajlar inşa etmeye başladı, ancak bakım çalışmaları yavaş yavaş terk edildi. UNESCO Floransa Üniversitesi Tarımsal Miras Kürsüsü Mauro Agnoletti, daha düşük seviyelerdeki sellere yönelik çözümün burada başladığını söyledi. “Özellikle şehir dışındaki bölgelerde” bakım çalışmaları artırılmalıdır.
Uzmanlar, İtalyanların genellikle geçim kaynaklarının veya yaşamlarının doğal afetler tarafından tehdit edilme olasılığını düşünmediğini söylüyor – en azından bir felaket olana kadar.
Bu tür riskleri değerlendiren ve bunları dengelemek için fon sağlayan bir hükümet kuruluşu olan Safe Italy’nin eski başkanı Erasmo D’Angelis, bu kayıtsızlığın risk değerlendirmesini ve risk önlemeyi “siyasi gündemin dışına ittiğini” söyledi.
“Milyonlarca vatandaşı güvende tutmak için, büyük bir ulusal bayındırlık projesinin derhal ele alınması gerekiyor,” dedi, “muazzam bir endüstriyel ve kültürel mirastan bahsetmiyorum bile.”
İklim değişikliğinin getirdiği zorlukları ele almak için bazı uzmanlar, arazi kullanımının durdurulmasını ve terk edilmiş, kirlenmiş veya bozulmuş alanların yeniden geliştirilmesini veya ıslah edilmesini önerdi. Yeni inşaat kaçınılmaz görülüyorsa, mevcut hidrolik koşullar dikkate alınmalı ve bunların tamamlandıktan sonra da muhafaza edilmesi sağlanmalıdır.
İtalyan Çevre Jeolojisi Derneği’nden Ilaria Falconi, “Tüm planlamalarda iklim değişikliğinin dikkate alındığından emin olun” dedi.
Bazıları nehirler boyunca rezervuarlar inşa etmeyi de önerdi, ancak bu siyasi muhalefetle karşılaşabilir. Bay D’Angelis, Milano’daki Seveso Nehri’nin taşmasını durdurmak için rezervuarlar inşa etmenin şehrin belediye başkanlarıyla “sert mücadele” ile sonuçlandığını ve yıllar sürdüğünü kaydetti.
Diğerleri, İtalya’da milyonları korumak için yeniden canlandırılabilecek birçok yapı olduğunu söylüyor.
Bayan Lastoria, “İtalya’nın inşa edilecek en iyi yerlerde barajları zaten var – sorun onları tam potansiyellerine geri döndürmek” dedi.
Daha sürdürülebilir tarım, “suya biraz yer açmak için bölgeyi nasıl işgal ettiğimizi” yeniden düşünmek ve sera gazı emisyonlarını azaltmak gibi daha geniş çözümler önerdi.
Bayan Lastoria, “Hızlı, kolay bir düzeltme, sihirli bir değnek yok – bu yüzden plan yapmalısınız,” dedi. Aksi takdirde geri dönüşü olmayan bir noktaya ulaşma riskimiz var” dedi.