32 yıl boyunca ıssız bir Akdeniz adasında kalarak İtalya'nın Robinson Crusoe'su olarak anılmasına neden olan Mauro Morandi, 3 Ocak'ta İtalya'nın Modena kentinde hayatını kaybetti. 85 yaşındaydı.
Bay Morandi ile 2023'te adadaki hayatı hakkında bir kitap yazan Antonio Rinaldis, bunun nedeninin beyin kanaması olduğunu söyledi.
Daniel Defoe'nun gemisi kaza geçiren ve kurtarılmayı hararetle ümit eden kahramanının aksine, Bay Morandi yalnızlık dolu bir yaşamı seçti.
Sardunya'nın kuzey ucundaki el değmemiş, gelişmemiş bir ada olan Budelli'ye ilk görüşte aşık olduğunu söyledi. Röportajlarında 1989 yılında tesadüfen geldiğini söyledi. 2021'de iradesi dışında ülkeyi terk etti ve sosyal medyada “beni göndermek isteyenlerle savaşmaktan” yorulduğunu yazdı.
Bay Morandi'nin yalnızlık içinde yaşama yönündeki benzersiz kararı, en az iki kitabın, en az bir şarkının, kısa belgesellerin ve sayısız röportajın ortaya çıkmasına neden oldu. Coronavirüs salgını sırasında dünya içe dönerken, muhabirler Bay Morandi'nin tecritle ilgili görüşlerini aradı.
2020'de CNN'e “Çok okuyorum ve çok düşünüyorum” dedi. “Bence pek çok insan okumaktan korkuyor çünkü bunu yaptıklarında meditasyon yapmaya ve bazı şeyler hakkında düşünmeye başlıyorlar ve bu tehlikeli olabilir.” Olaylara farklı bir perspektiften bakmaya ve eleştirel olmaya başladığınızda “Bitirebilirsin.” Ne kadar sefil bir hayat sürdüğünüzü fark edeceksiniz.”
Maddalena Takımadaları'nın ana adalarından biri olan Budelli, bir mil karenin üçte ikisinden daha az bir alanı kaplayan bir cennet parçasıdır. Turkuaz sularla çevrili pembe kum plajıyla tanınır. Adada akan su bulunmuyor, elektrik şebekesine bağlı değil ve adaya yalnızca tekneyle ulaşılabiliyor.
Bay Morandi, 2. Dünya Savaşı'ndan kalma terk edilmiş bir barakada yaşıyordu ve önündeki açık alana kanvas tenteler yerleştirmişti. Dallardan heykeller yaptı, propan sobasında pişirdi, doymak bilmeden kitap okudu ve takımadaların en büyük şehri La Maddalena'ya yaptığı gezilerden kitap ve malzeme satın aldı. Ziyaretçiler ona yiyecek ve su da getirdiler. Cep telefonunu ve tabletini şarj etmek için araba akülerini ve güneş enerjisini kullandı.
Bunun “büyük ve küçük mutluluklardan oluşan basit bir hayat” olduğunu söyledi.
“En önemli şey” diye ekledi, “zamanla sakin bir ilişkim var.”
Yıllarca adanın sahibi olan İsviçre-İtalyan emlak şirketi tarafından tutulan adanın atanmış koruyucusuydu.
Ana görevi, adanın yaşam alanını yalnızca belirli rotalardan erişime izin verilen asi turistlerden korumaktı. Bu, İtalya Çevre Bakanlığı'nın nadir pembe kumu koruma çabalarının bir parçası. İnsanlara adanın harikalarını, mercan ve deniz kabuğu parçalarının kumu nasıl pembeye çevirdiğini anlattı. Sahilden çöp topladı, adanın yollarını temizledi ve hafif bakım yaptı.
Cenova Denizcilik Müzesi'nde yaptığı bir röportajda, Bay Morandi'nin başlangıçta bir keşiş olarak yaşamayı seçtiğini, ancak sonuçta “doğayı neden sevmemiz gerektiğini anlamalarını” sağlama misyonunun bir parçası olarak seçilmiş insanları memnuniyetle karşıladığını söyledi.
İnsan temasını kaçırmadığını söyledi. Rinaldis, “İnsanlığın 21. yüzyılda tüketici ve bireyci hale gelmesinden hoşlanmadı, özellikle konu doğa olduğunda” dedi. Budelli'yi korumak bu yüzden Bay Morandi için önemliydi.
Nihayet internet bağlantısına sahip olduğunda adanın evcilleştirilmemiş güzelliğini sergilemek için sosyal medyayı kullandı.
2016 yılında adanın mülkiyeti konusunda uzun süren bir hukuki mücadelenin ardından devlete devredildi ve La Maddalena Takımadaları Milli Parkı'nın bir parçası oldu. Bay Morandi'den gitmesi istendi.
Parkın başkanı Giuseppe Bonanno, Bay Morandi'nin benzersiz konumunu kabul etti. Gazetecilere verdiği demeçte, “Morandi, elementlerin büyüsüne kapılan ve hayatını düşünmeye ve korumaya adamaya karar veren bir adamı simgeliyor” dedi. Ancak Bay Morandi'nin tıbbi bir acil durumda tek başına hayatta kalıp kalamayacağı ve kabininin kurallara uygun olmaması gibi başka sorular da vardı.
Karşı koydu. Tahliyesini sosyal medyadan protesto etti. Medyaya röportajlar verdi. Çevrimiçi bir dilekçeye yaklaşık 75.000 imza toplandı.
Dilekçede, “Mauro'nun adayı terk etmesini istemiyoruz çünkü her şeyden önce Budelli'nin bir doğa mucizesi olarak kaldığını düşünüyoruz ve bu da onun sayesinde” diyor. “İkinci olarak, parkın onun varlığından çok fayda sağlayacağına inandığımız için: Mauro çeyrek yüzyıldır Budelli'de yaşıyor, her bitkiyi ve her taşı, her ağacı ve her hayvan türünü tanıyor, değişimin farkında. rüzgarın ve mevsimlerin renkleri ve kokuları.”
Ancak yetkililerle beş yıl boyunca mücadele ettikten sonra Bay Morandi pes etti. 82 yaşındaydı ve artık sağlığı iyi değildi. Bay Rinaldis, “İstifasının bir kısmı kırılganlığından kaynaklandı” dedi, “ama aynı zamanda yetkililer tarafından ayrılmaya zorlandığı için de hayal kırıklığına uğradı.”
Bay Morandi, Mart 2021'de adayı kalıcı olarak terk etti ve La Maddalena'da küçük bir daireye taşındı. “Gideceğim ve 32 yıldır yaptığım gibi Budelli'nin gelecekte de korunmasını ümit ediyorum” dedi.
Mauro Morandi, 12 Şubat 1939'da Modena'da doğdu. Babası Mario Morandi, 1936'da ulusal artistik jimnastik şampiyonluğunu kazanan bir jimnastikçiydi ve daha sonra okulda temizlik görevlisi olarak çalıştı. Mauro'nun annesi Enia Camellini bir tütün şirketinde çalışıyordu.
Bay Morandi spor öğretmeni olarak eğitim gördü ve erken emekli olabileceği 1970'li yıllara kadar Modena'daki bir ortaokulda öğretmenlik yaptı. Boşanmayla sonuçlanan evliliğinden üç kızı oldu.
Kardeşi Renzo ve altı torunu gibi onlar da ondan sağ kurtuldular.
2016 yılında Torino'daki La Stampa gazetesine verdiği bir röportajda Bay Morandi, Richard Bach'ın 1970'in en çok satan kitabı “Jonathan Livingston Martı”yı okuduktan sonra “uçmaya başladığını” ve denizi keşfettiğini söyledi. 1989 yılında “toplumdan bıktığı ve farklı bir yaşam aradığı” sonucuna vardığını söyledi. Polinezya'ya yelken açmak düşüncesiyle bazı arkadaşlarıyla birlikte bir katamaran satın aldı.
Para toplamak için charter gemi seyahati yerleri aradılar ve Budelli ile karşılaştılar. Orada, yakın zamanda evden ayrılmaya karar veren Budelli'nin bakıcısıyla tanıştılar. Onlara işini teklif etti ve Bay Morandi bunu kabul etti. Başlangıçta kendisine ödeme yapıldı, ancak artık maaş almadığında bile maaşı kaldı; Daha sonra öğretmeninin emekli maaşıyla yaşadı. Nadir durumlarda ailesini ziyaret etmek için kısa tatiller için Modena'ya dönüyordu.
Bir ara Sassari Üniversitesi'nde Budelli'nin flora ve faunasının bir zamanlar ulaşmayı umduğu Polinezya adalarındakilere benzediğini gösteren bir araştırmayı okudu. 2016'da The Guardian'la yaptığı bir röportajda, “Sanki Budelli beni istiyordu ve buraya, tüm Akdeniz'de kompozisyon açısından gitmek istediğim adalara neredeyse benzeyen tek plaja gelmemi sağlıyordu” dedi. Fotoğrafçı Claudio Muzzetto.
Bay Morandi'nin ölümünün ardından sosyal medyadaki binlerce takipçisinden biri olan Margherita Guerra şunları yazdı: “İyi yolculuklar. Sonunda artık kimse seni sevdiğin adadan gönderemeyecek.”
Bay Morandi ile 2023'te adadaki hayatı hakkında bir kitap yazan Antonio Rinaldis, bunun nedeninin beyin kanaması olduğunu söyledi.
Daniel Defoe'nun gemisi kaza geçiren ve kurtarılmayı hararetle ümit eden kahramanının aksine, Bay Morandi yalnızlık dolu bir yaşamı seçti.
Sardunya'nın kuzey ucundaki el değmemiş, gelişmemiş bir ada olan Budelli'ye ilk görüşte aşık olduğunu söyledi. Röportajlarında 1989 yılında tesadüfen geldiğini söyledi. 2021'de iradesi dışında ülkeyi terk etti ve sosyal medyada “beni göndermek isteyenlerle savaşmaktan” yorulduğunu yazdı.
Bay Morandi'nin yalnızlık içinde yaşama yönündeki benzersiz kararı, en az iki kitabın, en az bir şarkının, kısa belgesellerin ve sayısız röportajın ortaya çıkmasına neden oldu. Coronavirüs salgını sırasında dünya içe dönerken, muhabirler Bay Morandi'nin tecritle ilgili görüşlerini aradı.
2020'de CNN'e “Çok okuyorum ve çok düşünüyorum” dedi. “Bence pek çok insan okumaktan korkuyor çünkü bunu yaptıklarında meditasyon yapmaya ve bazı şeyler hakkında düşünmeye başlıyorlar ve bu tehlikeli olabilir.” Olaylara farklı bir perspektiften bakmaya ve eleştirel olmaya başladığınızda “Bitirebilirsin.” Ne kadar sefil bir hayat sürdüğünüzü fark edeceksiniz.”
Maddalena Takımadaları'nın ana adalarından biri olan Budelli, bir mil karenin üçte ikisinden daha az bir alanı kaplayan bir cennet parçasıdır. Turkuaz sularla çevrili pembe kum plajıyla tanınır. Adada akan su bulunmuyor, elektrik şebekesine bağlı değil ve adaya yalnızca tekneyle ulaşılabiliyor.
Bay Morandi, 2. Dünya Savaşı'ndan kalma terk edilmiş bir barakada yaşıyordu ve önündeki açık alana kanvas tenteler yerleştirmişti. Dallardan heykeller yaptı, propan sobasında pişirdi, doymak bilmeden kitap okudu ve takımadaların en büyük şehri La Maddalena'ya yaptığı gezilerden kitap ve malzeme satın aldı. Ziyaretçiler ona yiyecek ve su da getirdiler. Cep telefonunu ve tabletini şarj etmek için araba akülerini ve güneş enerjisini kullandı.
Bunun “büyük ve küçük mutluluklardan oluşan basit bir hayat” olduğunu söyledi.
“En önemli şey” diye ekledi, “zamanla sakin bir ilişkim var.”
Yıllarca adanın sahibi olan İsviçre-İtalyan emlak şirketi tarafından tutulan adanın atanmış koruyucusuydu.
Ana görevi, adanın yaşam alanını yalnızca belirli rotalardan erişime izin verilen asi turistlerden korumaktı. Bu, İtalya Çevre Bakanlığı'nın nadir pembe kumu koruma çabalarının bir parçası. İnsanlara adanın harikalarını, mercan ve deniz kabuğu parçalarının kumu nasıl pembeye çevirdiğini anlattı. Sahilden çöp topladı, adanın yollarını temizledi ve hafif bakım yaptı.
Cenova Denizcilik Müzesi'nde yaptığı bir röportajda, Bay Morandi'nin başlangıçta bir keşiş olarak yaşamayı seçtiğini, ancak sonuçta “doğayı neden sevmemiz gerektiğini anlamalarını” sağlama misyonunun bir parçası olarak seçilmiş insanları memnuniyetle karşıladığını söyledi.
İnsan temasını kaçırmadığını söyledi. Rinaldis, “İnsanlığın 21. yüzyılda tüketici ve bireyci hale gelmesinden hoşlanmadı, özellikle konu doğa olduğunda” dedi. Budelli'yi korumak bu yüzden Bay Morandi için önemliydi.
Nihayet internet bağlantısına sahip olduğunda adanın evcilleştirilmemiş güzelliğini sergilemek için sosyal medyayı kullandı.
2016 yılında adanın mülkiyeti konusunda uzun süren bir hukuki mücadelenin ardından devlete devredildi ve La Maddalena Takımadaları Milli Parkı'nın bir parçası oldu. Bay Morandi'den gitmesi istendi.
Parkın başkanı Giuseppe Bonanno, Bay Morandi'nin benzersiz konumunu kabul etti. Gazetecilere verdiği demeçte, “Morandi, elementlerin büyüsüne kapılan ve hayatını düşünmeye ve korumaya adamaya karar veren bir adamı simgeliyor” dedi. Ancak Bay Morandi'nin tıbbi bir acil durumda tek başına hayatta kalıp kalamayacağı ve kabininin kurallara uygun olmaması gibi başka sorular da vardı.
Karşı koydu. Tahliyesini sosyal medyadan protesto etti. Medyaya röportajlar verdi. Çevrimiçi bir dilekçeye yaklaşık 75.000 imza toplandı.
Dilekçede, “Mauro'nun adayı terk etmesini istemiyoruz çünkü her şeyden önce Budelli'nin bir doğa mucizesi olarak kaldığını düşünüyoruz ve bu da onun sayesinde” diyor. “İkinci olarak, parkın onun varlığından çok fayda sağlayacağına inandığımız için: Mauro çeyrek yüzyıldır Budelli'de yaşıyor, her bitkiyi ve her taşı, her ağacı ve her hayvan türünü tanıyor, değişimin farkında. rüzgarın ve mevsimlerin renkleri ve kokuları.”
Ancak yetkililerle beş yıl boyunca mücadele ettikten sonra Bay Morandi pes etti. 82 yaşındaydı ve artık sağlığı iyi değildi. Bay Rinaldis, “İstifasının bir kısmı kırılganlığından kaynaklandı” dedi, “ama aynı zamanda yetkililer tarafından ayrılmaya zorlandığı için de hayal kırıklığına uğradı.”
Bay Morandi, Mart 2021'de adayı kalıcı olarak terk etti ve La Maddalena'da küçük bir daireye taşındı. “Gideceğim ve 32 yıldır yaptığım gibi Budelli'nin gelecekte de korunmasını ümit ediyorum” dedi.
Mauro Morandi, 12 Şubat 1939'da Modena'da doğdu. Babası Mario Morandi, 1936'da ulusal artistik jimnastik şampiyonluğunu kazanan bir jimnastikçiydi ve daha sonra okulda temizlik görevlisi olarak çalıştı. Mauro'nun annesi Enia Camellini bir tütün şirketinde çalışıyordu.
Bay Morandi spor öğretmeni olarak eğitim gördü ve erken emekli olabileceği 1970'li yıllara kadar Modena'daki bir ortaokulda öğretmenlik yaptı. Boşanmayla sonuçlanan evliliğinden üç kızı oldu.
Kardeşi Renzo ve altı torunu gibi onlar da ondan sağ kurtuldular.
2016 yılında Torino'daki La Stampa gazetesine verdiği bir röportajda Bay Morandi, Richard Bach'ın 1970'in en çok satan kitabı “Jonathan Livingston Martı”yı okuduktan sonra “uçmaya başladığını” ve denizi keşfettiğini söyledi. 1989 yılında “toplumdan bıktığı ve farklı bir yaşam aradığı” sonucuna vardığını söyledi. Polinezya'ya yelken açmak düşüncesiyle bazı arkadaşlarıyla birlikte bir katamaran satın aldı.
Para toplamak için charter gemi seyahati yerleri aradılar ve Budelli ile karşılaştılar. Orada, yakın zamanda evden ayrılmaya karar veren Budelli'nin bakıcısıyla tanıştılar. Onlara işini teklif etti ve Bay Morandi bunu kabul etti. Başlangıçta kendisine ödeme yapıldı, ancak artık maaş almadığında bile maaşı kaldı; Daha sonra öğretmeninin emekli maaşıyla yaşadı. Nadir durumlarda ailesini ziyaret etmek için kısa tatiller için Modena'ya dönüyordu.
Bir ara Sassari Üniversitesi'nde Budelli'nin flora ve faunasının bir zamanlar ulaşmayı umduğu Polinezya adalarındakilere benzediğini gösteren bir araştırmayı okudu. 2016'da The Guardian'la yaptığı bir röportajda, “Sanki Budelli beni istiyordu ve buraya, tüm Akdeniz'de kompozisyon açısından gitmek istediğim adalara neredeyse benzeyen tek plaja gelmemi sağlıyordu” dedi. Fotoğrafçı Claudio Muzzetto.
Bay Morandi'nin ölümünün ardından sosyal medyadaki binlerce takipçisinden biri olan Margherita Guerra şunları yazdı: “İyi yolculuklar. Sonunda artık kimse seni sevdiğin adadan gönderemeyecek.”