Maine kıyısındaki küçük kasabalar ve balıkçı limanları Çarşamba günkü yıkıcı fırtınanın enkazını toplayıp başka bir fırtınadan daha fazla hasar almaya hazırlanırken, saydıkları kayıpların tümü mali değildi.
Mahalle sakinleri, bazıları nesillerdir orada olan eksik iskeleler, rampalar ve mendireklerle dolu kıyı şeridine bakarken, harap olmuş sahili izlerken üzüntü ve şaşkınlık duygularıyla da boğuştular.
Maine Sahili Balıkçılar Birliği topluluk programları direktörü Monique Coombs, “2008'de bir filozof tarafından icat edilen bir terim var: solastalji, zaten evde olduğunuzda hissettiğiniz ev hasreti hissini tanımlamak için” dedi. Avustralyalı çevre örgütü filozofu Glenn Albrecht. “Özelleştirme ve soylulaştırma bu toplulukları dönüştürürken insanlar zaten bu şekilde hissediyordu ve daha sonra fırtınaların neden olduğu bu yıkımı deneyimlemek, bu üzüntü duygularını yalnızca daha da artırıyor.”
Vali Janet Mills, Perşembe günü Maine'in sekiz kıyı ilçesinde olağanüstü hal ilan etti ve şehirler milyonlarca dolarlık kayıpları kataloglamaya başlarken Cuma günü kıyı hasarını araştırdı.
Hasar gören en önemli yerler arasında Bar Harbor'daki asırlık Sahil Yolu ve Maine Memorial Bölgesi'nde tasvir edilen Bristol'deki Pemaquid Point Deniz Feneri vardı. Tersaneler limandaki makine atölyelerindeki ekipmanlarını kaybetti; Eyaletteki 4.000 ila 4.500 ıstakozcudan bazıları yüzlerce tuzağı kaybetti.
Gray, Maine'deki Ulusal Hava Durumu Servisi'nden meteorolog Derek Schroeter, Çarşamba günkü fırtınanın gücünü rüzgarın yönü ve zamanlaması arasındaki tehlikeli bir tesadüften aldığını söyledi. Gelgitin hemen öncesinde karadaki şiddetli rüzgarlar zirveye ulaşarak deniz suyunun bazı yerlerde şimdiye kadar kaydedilen en yüksek seviyelere kadar çarpıcı biçimde yükselmesine neden oldu.
Bayan Coombs, “Dalgalar iskelelerin altına geldi, onları alıp başka bir yere düşürdü” dedi.
Doğu Portland'dan Rockport, Hancock, Castine ve Cutler'a kadar kıyı boyunca yolların yıkandığı ve teknelerin hasar gördüğüne dair raporlar vardı. Bay Schroeter, rüzgarın Kittery'de saatte 79 mile, Acadia Milli Parkı'nın bazı kısımlarını içeren Penobscot Körfezi'ndeki bir ada olan Isle au Haut'ta saatte 95 mile kadar çıktığını söyledi.
Cumartesi günü yeniden kuvvetli rüzgarlar ve şiddetli yağmurla birlikte Kuzeydoğu'yu vuracak başka bir fırtınadan daha fazla hasar bekleniyordu. Bay Schroeter, zamanlamasının daha da kötü olacağını söyledi; gün ortası sular yükseldiğinde zirveye çıkan yükselişin, Şubat 1978'de belirlenen 14,17 fitlik uzun süredir devam eden zirveyi aşarak Portland'da 14,3 fitlik rekor bir seviyeye ulaşması bekleniyordu.
Kendisi, ikinci fırtınadan kaynaklanan selin büyük bir endişe kaynağı olduğunu, çarşamba günü kıyı bölgelerindeki erozyonun bu bölgeleri daha az istikrarlı ve daha savunmasız hale getirdiğini söyledi.
Bayan Coombs, “Herkesin nefesini tutacağını düşünüyorum” dedi.
Maine'in ana ıstakoz limanı ve 300'den fazla balıkçı teknesine ev sahipliği yapan Stonington'da, Deer Isle'ı ana karaya bağlayan köprü ve geçit, yüksek dalgaların yolu dövüp zayıflatması nedeniyle Çarşamba günkü fırtına sırasında saatlerce kapatıldı. 1000 nüfuslu kasabanın ekonomik ve toplumsal kalkınma müdürü Linda Nelson, eyalet ekiplerinin Cuma günü fırtınalar arasındaki kısa süreli boşluklarda boşlukları gevşek kayalar ve kayalarla doldurmaya çalışmak için hızlı hareket ettiğini söyledi.
Kentin, ısınan Maine Körfezi'nde öngörülen deniz seviyesi artışını hafifletmek için ayrıntılı planlar hazırladığını ve alçakta bulunan yolları ve iskeleleri genişletmek ve başka değişiklikler yapmak için fon aradığını söyledi. Ancak bu tür çalışmaların zaman aldığını ve her fırtınayla birlikte ihtiyaçlar listesinin daha da uzayıp acil hale geldiğini ekledi.
Bayan Nelson, “Hazırlanıyoruz ancak yeterince hızlı hareket edemiyoruz” dedi. “Bu ironik çünkü pandemi sırasında iklim mültecilerinin akını vardı ve şimdi iklim değişikliğinin poster çocuğu gibiyiz.”
İklim değişikliğine olan inancın artmasının yanı sıra, Maine'in kendi bölümünde kaderciliğin de arttığını gördüğünü söyledi.
“Yapabileceğimiz şeyler olduğunu düşünüyorum” dedi. “Fakat pek çok insanın bunu yapmadığını düşünüyorum.”
Mahalle sakinleri, bazıları nesillerdir orada olan eksik iskeleler, rampalar ve mendireklerle dolu kıyı şeridine bakarken, harap olmuş sahili izlerken üzüntü ve şaşkınlık duygularıyla da boğuştular.
Maine Sahili Balıkçılar Birliği topluluk programları direktörü Monique Coombs, “2008'de bir filozof tarafından icat edilen bir terim var: solastalji, zaten evde olduğunuzda hissettiğiniz ev hasreti hissini tanımlamak için” dedi. Avustralyalı çevre örgütü filozofu Glenn Albrecht. “Özelleştirme ve soylulaştırma bu toplulukları dönüştürürken insanlar zaten bu şekilde hissediyordu ve daha sonra fırtınaların neden olduğu bu yıkımı deneyimlemek, bu üzüntü duygularını yalnızca daha da artırıyor.”
Vali Janet Mills, Perşembe günü Maine'in sekiz kıyı ilçesinde olağanüstü hal ilan etti ve şehirler milyonlarca dolarlık kayıpları kataloglamaya başlarken Cuma günü kıyı hasarını araştırdı.
Hasar gören en önemli yerler arasında Bar Harbor'daki asırlık Sahil Yolu ve Maine Memorial Bölgesi'nde tasvir edilen Bristol'deki Pemaquid Point Deniz Feneri vardı. Tersaneler limandaki makine atölyelerindeki ekipmanlarını kaybetti; Eyaletteki 4.000 ila 4.500 ıstakozcudan bazıları yüzlerce tuzağı kaybetti.
Gray, Maine'deki Ulusal Hava Durumu Servisi'nden meteorolog Derek Schroeter, Çarşamba günkü fırtınanın gücünü rüzgarın yönü ve zamanlaması arasındaki tehlikeli bir tesadüften aldığını söyledi. Gelgitin hemen öncesinde karadaki şiddetli rüzgarlar zirveye ulaşarak deniz suyunun bazı yerlerde şimdiye kadar kaydedilen en yüksek seviyelere kadar çarpıcı biçimde yükselmesine neden oldu.
Bayan Coombs, “Dalgalar iskelelerin altına geldi, onları alıp başka bir yere düşürdü” dedi.
Doğu Portland'dan Rockport, Hancock, Castine ve Cutler'a kadar kıyı boyunca yolların yıkandığı ve teknelerin hasar gördüğüne dair raporlar vardı. Bay Schroeter, rüzgarın Kittery'de saatte 79 mile, Acadia Milli Parkı'nın bazı kısımlarını içeren Penobscot Körfezi'ndeki bir ada olan Isle au Haut'ta saatte 95 mile kadar çıktığını söyledi.
Cumartesi günü yeniden kuvvetli rüzgarlar ve şiddetli yağmurla birlikte Kuzeydoğu'yu vuracak başka bir fırtınadan daha fazla hasar bekleniyordu. Bay Schroeter, zamanlamasının daha da kötü olacağını söyledi; gün ortası sular yükseldiğinde zirveye çıkan yükselişin, Şubat 1978'de belirlenen 14,17 fitlik uzun süredir devam eden zirveyi aşarak Portland'da 14,3 fitlik rekor bir seviyeye ulaşması bekleniyordu.
Kendisi, ikinci fırtınadan kaynaklanan selin büyük bir endişe kaynağı olduğunu, çarşamba günü kıyı bölgelerindeki erozyonun bu bölgeleri daha az istikrarlı ve daha savunmasız hale getirdiğini söyledi.
Bayan Coombs, “Herkesin nefesini tutacağını düşünüyorum” dedi.
Maine'in ana ıstakoz limanı ve 300'den fazla balıkçı teknesine ev sahipliği yapan Stonington'da, Deer Isle'ı ana karaya bağlayan köprü ve geçit, yüksek dalgaların yolu dövüp zayıflatması nedeniyle Çarşamba günkü fırtına sırasında saatlerce kapatıldı. 1000 nüfuslu kasabanın ekonomik ve toplumsal kalkınma müdürü Linda Nelson, eyalet ekiplerinin Cuma günü fırtınalar arasındaki kısa süreli boşluklarda boşlukları gevşek kayalar ve kayalarla doldurmaya çalışmak için hızlı hareket ettiğini söyledi.
Kentin, ısınan Maine Körfezi'nde öngörülen deniz seviyesi artışını hafifletmek için ayrıntılı planlar hazırladığını ve alçakta bulunan yolları ve iskeleleri genişletmek ve başka değişiklikler yapmak için fon aradığını söyledi. Ancak bu tür çalışmaların zaman aldığını ve her fırtınayla birlikte ihtiyaçlar listesinin daha da uzayıp acil hale geldiğini ekledi.
Bayan Nelson, “Hazırlanıyoruz ancak yeterince hızlı hareket edemiyoruz” dedi. “Bu ironik çünkü pandemi sırasında iklim mültecilerinin akını vardı ve şimdi iklim değişikliğinin poster çocuğu gibiyiz.”
İklim değişikliğine olan inancın artmasının yanı sıra, Maine'in kendi bölümünde kaderciliğin de arttığını gördüğünü söyledi.
“Yapabileceğimiz şeyler olduğunu düşünüyorum” dedi. “Fakat pek çok insanın bunu yapmadığını düşünüyorum.”