Onlarca yıldır geleceği temsil etmesi amaçlanan kostümler, uzay çağının aerodinamik silüetlerinden ve André Courreges ve Paco Rabanne gibi tasarımcılardan ilham aldı. Ancak önümüzdeki yıllarda giyinme şeklimiz, aydaki yaşamdan çok iklim değişikliği tarafından şekillendirilebilir.
Bu, Cuma günü prömiyeri yapılacak olan ve mevcut iklim modellerine dayalı olarak önümüzdeki 50 yılda hayatın nasıl olabileceğini araştıran yeni bir Apple TV+ programı olan Extrapolations için kostüm tasarımcılarının öncülü. Gösteri, ölümcül ısı dalgalarının, deniz seviyesinin yükselmesinin ve biyolojik çeşitlilik kaybının sağlığımızı, ilişkilerimizi ve tabii ki kıyafetlerimizi şekillendirdiği kaotik bir gelecek tasavvur ediyor. (Ve Meryl Streep, Kit Harington, Sienna Miller, Tobey Maguire, Marion Cotillard, Gemma Chan, Daveed Diggs, Hari Nef, David Schwimmer ve Heather Graham gibi yıldızlardan oluşan bir kadroyla dolu.)
Göz rengini değiştirmenizi sağlayan bir akıllı saat de dahil olmak üzere bazı fütüristik giyilebilir teknoloji anları olsa da, kostümlerin çoğu bugün görebileceğiniz bir şeye benziyor. Kostüm tasarımcıları Nancy Steiner (Lost in Translation, Twin Peaks), Katie Riley (Prodigal Son) ve Analucia McGorty (Pose), şovdaki sert iklim gerçeklerinin çok uzakta olmayabileceğini gösterecek kadar tanıdık görünümler yaratmaya çalıştı.
Tasarımcılar ayrıca gösterinin mesajının altını çizmeye çalıştılar: Gezegeni önemsemek önemlidir – ve şimdi başlamalı. Üç tasarımcı da yepyeni parçalar satın almak yerine ikinci el mağazalardan kıyafet bulmaya ve onları geleceğe aitmiş gibi hissettiren görünümler yaratmak için kullanmaya bel bağladı. Bazı gösterişli ikili olmayan kurumsal görünümlerin yer aldığı bir bölüm, klasik Jean Paul Gaultier ve Vivienne Westwood kullanılarak oluşturuldu.
Aşağıdaki düzenlenmiş röportajda The Times, Bayan Steiner, Bayan Riley ve Bayan McGorty ile sette sürdürülebilirliğin neye benzediği ve neden %100 pamuklu giysilerin “geleceğin elmasları” olabileceğine inandıkları hakkında konuştu.
Bu gösterinin iklim hikayesini anlatmak için kostümleri nasıl kullandınız?
KATIE RILEY: Jetgiller gibi görünmemesi gerektiğini biliyorduk. Gelecekte hepimiz gümüş rengi tulum giymeyeceğiz. Öyleyse, hala yükseltilmiş, ilginç ve ilişkilendirilebilirken ve hikayeyi gerçekten ilerletirken, çok kostümlü hissettirmemesini nasıl sağlarsınız?
Nancy Steiner: Gelecek her şeydir; biri ya da diğeri değil. Hepsi farklı türden insanlar. İşte bu yüzden herkesin aynı uzay giysisini giydiği fütüristik şovlardan gerçekten nefret ediyorum. Asla tamamen aynı giyinmeyeceğiz.
ANALUCIA MCGORTY: Şu anda pek çok çocuk 2000’lerin başındaki modaya bakıyor; ondan önce 90’lardı. Olaylar tekerrür edecek. Soru şuydu: “Herkesin ağzında bu kadar çok farklı çevre sorunu varken, bu kadar ileriye gitmeyi nasıl yorumlayacağız?”
NS: Bir bölümde küçük çocuklarla bir okul sınıfımız vardı ve ben ısıya karşı korumalı üniformalar tasarladım çünkü çoğu ısı hastalığından muzdaripti. Isı limitlerine ulaştıklarında yanan bir sensörleri olacaktı. Bu kostümler, onları korumak ve sıcakla ilgili sorunları olan çocukları tespit etmek için tasarlandı.
CR: Bölümlerimden biri Hindistan’da geçiyor ve hava o kadar sıcak ki gündüz dışarı çıkmak yasak. ‘Böylesine çılgın koşullardayken giysiler nasıl farklı eskiyor?’ diye düşündüm. Köylülerin gündüzleri elbiselerini astığını, güneşin boyayı aşındırdığını hayal ettik. Çamaşır ipinde asılı olduğu yerden çizgileri görüyorsunuz, hepsi solmuş – bunun gibi küçük hikaye anlatımı detayları iklimin ne kadar sert olduğunu vurguluyor. Venedik ve Meksika’da gördüğüm ayakkabıların alt kısımlarında da geri dönüştürülmüş bisiklet lastikleri kullandık. İnsanların sahip oldukları kaynakları kullanmalarıyla ilgili.
Siluetler ve teknolojinin yanı sıra, gelecekte ne tür tekstil ve malzemelerin mevcut olacağı hakkında ne düşünüyorsunuz?
NS: Bu işi aldığımda ilk düşündüğüm şeylerden biri su gideceği için pamuk tarlalarının da gidecek olmasıydı. Sonunda, bu doğal lifler muhtemelen ortalama bir insan için çok pahalı hale gelecektir. Bence ipek ve yün eninde sonunda çok pahalı olacak. Bitkilerden elde edilen maddeler kaybolabilir ve bunların yerini imal edilmiş maddeler alabilir.
AM: Nick ile [Kit Harington’s character] Biz çok zengin olduğumuz için, onun için daha düşük ekonomik sınıftaki insanların bulamayacağı daha “doğal” kumaşlara sahip olabildik. Sanki yüzde 100 pamuk geleceğin elmasları.
Kıyafetleri nasıl aldın?
AM: Kostüm tasarımı yaptığım her yapımın çevresel ayak izini çok ciddiye alıyorum. Bütçesi olan insanlar olarak yerel toplulukları, küçük işletmeleri ve özellikle kadınları desteklemenin de önemli olduğunu düşünüyorum. [-owned], yapabileceğimiz her yerde. Çok fazla sevgi ve ilgi göstermeye çalıştığım çok büyük bir vintage satıcı listem var.
NS: Daha çok tasarladığım bazı bölümler ve yeni bir şey kullanmadığım diğerleri vardı. Her şey çoğunlukla kullanıldı. Kıyafet kiralamayı veya vintage kullanmayı seviyorum. Bunu yeni bir şeyle karıştırmayı seviyorum.
CR: Yepyeni giysiler her zaman yepyeni giysiler gibi görünür ve bunların yepyeni giysiler gibi görünmediğinden emin olmak için çok fazla zaman ve kaynak harcarız. Tasarruf bu nedenle ekolojik, zamansal ve bütçesel bir kazançtır. İnanılmaz derecede yetenekli bir terzi dükkanımız olduğu için çok şanslıydık. inşa ettiğinizde [designing and sewing in-house] Liflerinizi kontrol edebilirsiniz.
Sette başka hangi sürdürülebilirlik çabaları gösterildi?
CR: Yerel olarak bir şeyler yapmaya çalıştık ve geçmişte yaptığımdan çok daha az nakliye yaptık. Aynı zamanda ilk kez seri üretim hibrit kiralık aracım oldu ve daha önce hiç sahip olmadığım hurda geri dönüşümünü dükkanımızda gerçekleştirdik. Vestiyer tarafında ise mağazamızda önemli bir kimyasal sorun olan kuru temizlemeyi ele aldık. Eşyaların yüzde doksan dokuzunun kuru temizlemeye ihtiyacı yok.
AM: Bu büyük bir konuşma. Ve bu tek fikirli bir çözüm değil. Ama bunun hakkında konuşmaya başlamamızın iyi olduğunu düşünüyorum – bu röportajı yapıyor olmamız ve sadece modadan değil, sürdürülebilir modadan bahsetmemiz bile farklı hissettiriyor. Tam olarak sürdürülebilir bir iş değil. Ama bu ilk gösteri [I’ve worked on] bu en azından bunun hakkında konuşmak ve çaba göstermeye çalışmak anlamına gelir.
Bu, Cuma günü prömiyeri yapılacak olan ve mevcut iklim modellerine dayalı olarak önümüzdeki 50 yılda hayatın nasıl olabileceğini araştıran yeni bir Apple TV+ programı olan Extrapolations için kostüm tasarımcılarının öncülü. Gösteri, ölümcül ısı dalgalarının, deniz seviyesinin yükselmesinin ve biyolojik çeşitlilik kaybının sağlığımızı, ilişkilerimizi ve tabii ki kıyafetlerimizi şekillendirdiği kaotik bir gelecek tasavvur ediyor. (Ve Meryl Streep, Kit Harington, Sienna Miller, Tobey Maguire, Marion Cotillard, Gemma Chan, Daveed Diggs, Hari Nef, David Schwimmer ve Heather Graham gibi yıldızlardan oluşan bir kadroyla dolu.)
Göz rengini değiştirmenizi sağlayan bir akıllı saat de dahil olmak üzere bazı fütüristik giyilebilir teknoloji anları olsa da, kostümlerin çoğu bugün görebileceğiniz bir şeye benziyor. Kostüm tasarımcıları Nancy Steiner (Lost in Translation, Twin Peaks), Katie Riley (Prodigal Son) ve Analucia McGorty (Pose), şovdaki sert iklim gerçeklerinin çok uzakta olmayabileceğini gösterecek kadar tanıdık görünümler yaratmaya çalıştı.
Tasarımcılar ayrıca gösterinin mesajının altını çizmeye çalıştılar: Gezegeni önemsemek önemlidir – ve şimdi başlamalı. Üç tasarımcı da yepyeni parçalar satın almak yerine ikinci el mağazalardan kıyafet bulmaya ve onları geleceğe aitmiş gibi hissettiren görünümler yaratmak için kullanmaya bel bağladı. Bazı gösterişli ikili olmayan kurumsal görünümlerin yer aldığı bir bölüm, klasik Jean Paul Gaultier ve Vivienne Westwood kullanılarak oluşturuldu.
Aşağıdaki düzenlenmiş röportajda The Times, Bayan Steiner, Bayan Riley ve Bayan McGorty ile sette sürdürülebilirliğin neye benzediği ve neden %100 pamuklu giysilerin “geleceğin elmasları” olabileceğine inandıkları hakkında konuştu.
Bu gösterinin iklim hikayesini anlatmak için kostümleri nasıl kullandınız?
KATIE RILEY: Jetgiller gibi görünmemesi gerektiğini biliyorduk. Gelecekte hepimiz gümüş rengi tulum giymeyeceğiz. Öyleyse, hala yükseltilmiş, ilginç ve ilişkilendirilebilirken ve hikayeyi gerçekten ilerletirken, çok kostümlü hissettirmemesini nasıl sağlarsınız?
Nancy Steiner: Gelecek her şeydir; biri ya da diğeri değil. Hepsi farklı türden insanlar. İşte bu yüzden herkesin aynı uzay giysisini giydiği fütüristik şovlardan gerçekten nefret ediyorum. Asla tamamen aynı giyinmeyeceğiz.
ANALUCIA MCGORTY: Şu anda pek çok çocuk 2000’lerin başındaki modaya bakıyor; ondan önce 90’lardı. Olaylar tekerrür edecek. Soru şuydu: “Herkesin ağzında bu kadar çok farklı çevre sorunu varken, bu kadar ileriye gitmeyi nasıl yorumlayacağız?”
NS: Bir bölümde küçük çocuklarla bir okul sınıfımız vardı ve ben ısıya karşı korumalı üniformalar tasarladım çünkü çoğu ısı hastalığından muzdaripti. Isı limitlerine ulaştıklarında yanan bir sensörleri olacaktı. Bu kostümler, onları korumak ve sıcakla ilgili sorunları olan çocukları tespit etmek için tasarlandı.
CR: Bölümlerimden biri Hindistan’da geçiyor ve hava o kadar sıcak ki gündüz dışarı çıkmak yasak. ‘Böylesine çılgın koşullardayken giysiler nasıl farklı eskiyor?’ diye düşündüm. Köylülerin gündüzleri elbiselerini astığını, güneşin boyayı aşındırdığını hayal ettik. Çamaşır ipinde asılı olduğu yerden çizgileri görüyorsunuz, hepsi solmuş – bunun gibi küçük hikaye anlatımı detayları iklimin ne kadar sert olduğunu vurguluyor. Venedik ve Meksika’da gördüğüm ayakkabıların alt kısımlarında da geri dönüştürülmüş bisiklet lastikleri kullandık. İnsanların sahip oldukları kaynakları kullanmalarıyla ilgili.
Siluetler ve teknolojinin yanı sıra, gelecekte ne tür tekstil ve malzemelerin mevcut olacağı hakkında ne düşünüyorsunuz?
NS: Bu işi aldığımda ilk düşündüğüm şeylerden biri su gideceği için pamuk tarlalarının da gidecek olmasıydı. Sonunda, bu doğal lifler muhtemelen ortalama bir insan için çok pahalı hale gelecektir. Bence ipek ve yün eninde sonunda çok pahalı olacak. Bitkilerden elde edilen maddeler kaybolabilir ve bunların yerini imal edilmiş maddeler alabilir.
AM: Nick ile [Kit Harington’s character] Biz çok zengin olduğumuz için, onun için daha düşük ekonomik sınıftaki insanların bulamayacağı daha “doğal” kumaşlara sahip olabildik. Sanki yüzde 100 pamuk geleceğin elmasları.
Kıyafetleri nasıl aldın?
AM: Kostüm tasarımı yaptığım her yapımın çevresel ayak izini çok ciddiye alıyorum. Bütçesi olan insanlar olarak yerel toplulukları, küçük işletmeleri ve özellikle kadınları desteklemenin de önemli olduğunu düşünüyorum. [-owned], yapabileceğimiz her yerde. Çok fazla sevgi ve ilgi göstermeye çalıştığım çok büyük bir vintage satıcı listem var.
NS: Daha çok tasarladığım bazı bölümler ve yeni bir şey kullanmadığım diğerleri vardı. Her şey çoğunlukla kullanıldı. Kıyafet kiralamayı veya vintage kullanmayı seviyorum. Bunu yeni bir şeyle karıştırmayı seviyorum.
CR: Yepyeni giysiler her zaman yepyeni giysiler gibi görünür ve bunların yepyeni giysiler gibi görünmediğinden emin olmak için çok fazla zaman ve kaynak harcarız. Tasarruf bu nedenle ekolojik, zamansal ve bütçesel bir kazançtır. İnanılmaz derecede yetenekli bir terzi dükkanımız olduğu için çok şanslıydık. inşa ettiğinizde [designing and sewing in-house] Liflerinizi kontrol edebilirsiniz.
Sette başka hangi sürdürülebilirlik çabaları gösterildi?
CR: Yerel olarak bir şeyler yapmaya çalıştık ve geçmişte yaptığımdan çok daha az nakliye yaptık. Aynı zamanda ilk kez seri üretim hibrit kiralık aracım oldu ve daha önce hiç sahip olmadığım hurda geri dönüşümünü dükkanımızda gerçekleştirdik. Vestiyer tarafında ise mağazamızda önemli bir kimyasal sorun olan kuru temizlemeyi ele aldık. Eşyaların yüzde doksan dokuzunun kuru temizlemeye ihtiyacı yok.
AM: Bu büyük bir konuşma. Ve bu tek fikirli bir çözüm değil. Ama bunun hakkında konuşmaya başlamamızın iyi olduğunu düşünüyorum – bu röportajı yapıyor olmamız ve sadece modadan değil, sürdürülebilir modadan bahsetmemiz bile farklı hissettiriyor. Tam olarak sürdürülebilir bir iş değil. Ama bu ilk gösteri [I’ve worked on] bu en azından bunun hakkında konuşmak ve çaba göstermeye çalışmak anlamına gelir.