Fanfar bandosu durur mu, çabucak başladılar kara çalmaya.
Mızıka neferlerinin her birinden şimdilik farklı ses çıkıyor.
Karar notası arıyorlar, çabucak hemen bulamadılar.
Birinin partisyonunda, “Geççek”i HDP yazdırmış Tarkan’a. Başkasında, kelamları Pensilvanya’da yazılmış. Öbüründe, CHP sipariş etmiş…
Bel altı materyal için eski defterleri karıştıran müflis kara propaganda tüccarları da işbaşında. Harıl harıl magazin arşivlerini eşeliyorlar.
Şimdilik ellerinde sarmaş dolaş bir plaj fotoğrafı, yerine akaryakıt istasyonu açmaya çalıştığına dair bir gazete haberi, bir de polisle başını kaygıya sokan makûs alışkanlığından bahis var.
Tarkan’a Allah kolaylık versin. Lakin kaçın kurası, bugüne bugün ne linçler görüp geçirmiş tecrübeli bir memleket sanatkarı. Baştan satın almıştır aslına bakarsan, beklemediği belalar mübareği değildir bunlar.
Hem bu arşiv meraklılarını, kendilerine binde biri yapılsa ne karşılık vereceklerini bilecek kadar da tanıyordur.
Alışılmış ki Necip Fazıl’ın, bohem yılları hatırlatıldığında kullandığı şu silaha sarılırlardı:
“Ben geçmişimi dürdüm, büktüm, çöpe attım. Çöpü karıştırmak kedi, köpeklerin işidir.”
Bu silahı kullanma ruhsatını monopollerine aldıkları için, oburlarının geçmişine destursuz dalabiliyorlar. Gereç yetersiz çıkarsa, çarpıtarak sunma hak ve yetkisine de sahipler.
Prof. Mehmet Azimli’nin 14 yıl evvel yazdıklarından, Sezen Aksu’nun 5 yıl evvelki müziğinden bile ite kaka “dine saldırı” vaveylası çıkarabildiler.
Bilmez mi Tarkan, onu da yaygaralarının tadından yoksun bırakmadılar.
6 yıl evvelki “Cuppa” müziğinden, ses benzeşimi yoluyla subliminal “cunta” bildirisi, darbe çığırtkanlığı çıkarmadılar mı?
Ancak baydı, koktu, sulandı, inandırıcılığı kalmadı, hedefe hizmet etmiyor, zıt bile tepiyor, tutmaz yani artık.
Göze alınacak bir şey de yok anlayacağınız. Sevenlerinin tasası yersiz. Tarkan’ın başına bir şey gelmez.
Hukuku zorlayan aksi örnekler gösterilebilir. Fakat haksız tutuklananları kahramanlaştırmaktan, gaddarlık mağduru yapmaktan diğer neye yarıyor?
Hedef kaygı salmak, yıldırmak, sindirmekse o eşik aşıldı, aksi tesir uyandırdığı ortada.
Tarkan’ın bu çıkışı da onu kanıtlamıyor mu?
“Geççek” müziğinin; hakim psikolojiyi yakalama gücü ve tesiri, bu hislere tercüman olmasından gelmiyor mu?
Müzikte rap’in yükselişi de emsal bir bunalma ve bıkkınlığın göstergesi.
Gezegen Mehmet’in aktardığı üzere olsun. Velev ki Tarkan’a bu şarkıyı covid salgını, hayat pahalılığı, dünyadaki aksilikler ve insanlığın gidişatı söyletti.
Velev ki iktidara bir şey demiyor, siyasi yanı yok, ruh halini bozan ve dünyayı dar eden koronaya söylüyor…
Bir gına, bir illallah, bir elaman, bir yaka silkme duygusu şurasına kadar gelmese, “geççek” kelamı toplumda yankılanmaz, bu karşılığı bulmazdı.
“Geççek”, pop-rap havasında bir müzik. Usulüm olduğunu söyleyemem. Ancak beğendim; ‘tutar’ demiyorum, patladı, havada kapıldı.
Dünkü yazımda daha dinlemeden, latifeye vurup kelam vermiştim. Beğenirsem Türkçesine takılmayacaktım. Takılmıyorum.
Makam müziğinde lisanı buna kaçsa, Türkçeyi bozdu diye yadırgar, katılırdım.
Sokak ağzı, seçtiği usule uyuyor; pek de hoş gitmiş, epeyce yakışmış. Tarkan’ın, kapüşonlu kıyafet ve klibi de şekle cuk oturmuş.
Kelamları politik reaksiyona de çekilebilir, hayat külfetleri ve maddiyat temalarına da. Rap, bu esnekliği kaldırmayabilir fakat pop-rap tarifine alışılmamış değil sanırım.
Lisana dolanır mı, dolanır. Her şey geçer fakat bu müzik kalır, damgasını vurur.
Tarkan, meydanı rapçilere bırakmadı, “ben de varım” demiş oldu.
Bana sorarsanız, bu meydan okumayı asıl üstüne alınması gereken rapçilerdir. Onlar düşünsün. Gerisi, şöyleki ya da bu biçimde “geççek” nasıl olsa.
Daraltmayın o kadar içinizi, haydi çalın da havamızı bulalım: “Geççek”.
Mızıka neferlerinin her birinden şimdilik farklı ses çıkıyor.
Karar notası arıyorlar, çabucak hemen bulamadılar.
Birinin partisyonunda, “Geççek”i HDP yazdırmış Tarkan’a. Başkasında, kelamları Pensilvanya’da yazılmış. Öbüründe, CHP sipariş etmiş…
Bel altı materyal için eski defterleri karıştıran müflis kara propaganda tüccarları da işbaşında. Harıl harıl magazin arşivlerini eşeliyorlar.
Şimdilik ellerinde sarmaş dolaş bir plaj fotoğrafı, yerine akaryakıt istasyonu açmaya çalıştığına dair bir gazete haberi, bir de polisle başını kaygıya sokan makûs alışkanlığından bahis var.
Tarkan’a Allah kolaylık versin. Lakin kaçın kurası, bugüne bugün ne linçler görüp geçirmiş tecrübeli bir memleket sanatkarı. Baştan satın almıştır aslına bakarsan, beklemediği belalar mübareği değildir bunlar.
Hem bu arşiv meraklılarını, kendilerine binde biri yapılsa ne karşılık vereceklerini bilecek kadar da tanıyordur.
Alışılmış ki Necip Fazıl’ın, bohem yılları hatırlatıldığında kullandığı şu silaha sarılırlardı:
“Ben geçmişimi dürdüm, büktüm, çöpe attım. Çöpü karıştırmak kedi, köpeklerin işidir.”
Bu silahı kullanma ruhsatını monopollerine aldıkları için, oburlarının geçmişine destursuz dalabiliyorlar. Gereç yetersiz çıkarsa, çarpıtarak sunma hak ve yetkisine de sahipler.
Prof. Mehmet Azimli’nin 14 yıl evvel yazdıklarından, Sezen Aksu’nun 5 yıl evvelki müziğinden bile ite kaka “dine saldırı” vaveylası çıkarabildiler.
Bilmez mi Tarkan, onu da yaygaralarının tadından yoksun bırakmadılar.
6 yıl evvelki “Cuppa” müziğinden, ses benzeşimi yoluyla subliminal “cunta” bildirisi, darbe çığırtkanlığı çıkarmadılar mı?
Ancak baydı, koktu, sulandı, inandırıcılığı kalmadı, hedefe hizmet etmiyor, zıt bile tepiyor, tutmaz yani artık.
Göze alınacak bir şey de yok anlayacağınız. Sevenlerinin tasası yersiz. Tarkan’ın başına bir şey gelmez.
Hukuku zorlayan aksi örnekler gösterilebilir. Fakat haksız tutuklananları kahramanlaştırmaktan, gaddarlık mağduru yapmaktan diğer neye yarıyor?
Hedef kaygı salmak, yıldırmak, sindirmekse o eşik aşıldı, aksi tesir uyandırdığı ortada.
Tarkan’ın bu çıkışı da onu kanıtlamıyor mu?
“Geççek” müziğinin; hakim psikolojiyi yakalama gücü ve tesiri, bu hislere tercüman olmasından gelmiyor mu?
Müzikte rap’in yükselişi de emsal bir bunalma ve bıkkınlığın göstergesi.
Gezegen Mehmet’in aktardığı üzere olsun. Velev ki Tarkan’a bu şarkıyı covid salgını, hayat pahalılığı, dünyadaki aksilikler ve insanlığın gidişatı söyletti.
Velev ki iktidara bir şey demiyor, siyasi yanı yok, ruh halini bozan ve dünyayı dar eden koronaya söylüyor…
Bir gına, bir illallah, bir elaman, bir yaka silkme duygusu şurasına kadar gelmese, “geççek” kelamı toplumda yankılanmaz, bu karşılığı bulmazdı.
“Geççek”, pop-rap havasında bir müzik. Usulüm olduğunu söyleyemem. Ancak beğendim; ‘tutar’ demiyorum, patladı, havada kapıldı.
Dünkü yazımda daha dinlemeden, latifeye vurup kelam vermiştim. Beğenirsem Türkçesine takılmayacaktım. Takılmıyorum.
Makam müziğinde lisanı buna kaçsa, Türkçeyi bozdu diye yadırgar, katılırdım.
Sokak ağzı, seçtiği usule uyuyor; pek de hoş gitmiş, epeyce yakışmış. Tarkan’ın, kapüşonlu kıyafet ve klibi de şekle cuk oturmuş.
Kelamları politik reaksiyona de çekilebilir, hayat külfetleri ve maddiyat temalarına da. Rap, bu esnekliği kaldırmayabilir fakat pop-rap tarifine alışılmamış değil sanırım.
Lisana dolanır mı, dolanır. Her şey geçer fakat bu müzik kalır, damgasını vurur.
Tarkan, meydanı rapçilere bırakmadı, “ben de varım” demiş oldu.
Bana sorarsanız, bu meydan okumayı asıl üstüne alınması gereken rapçilerdir. Onlar düşünsün. Gerisi, şöyleki ya da bu biçimde “geççek” nasıl olsa.
Daraltmayın o kadar içinizi, haydi çalın da havamızı bulalım: “Geççek”.