2023 seçimlerine giderken sosyalist solda devam eden ittifak tartışmalarıyla ilgili komünistlerden yazılı bir açıklama ve davet geldi.
Türkiye Komünist Hareketi (TKH) tarafınca yapılan açıklamada “Önümüzdeki seçimler, sistemin ekonomik ve politik krizine tahlil diye sunulup datalı sermaye nizamının yönetim biçim değişikliğine sıkıştırılmış ve indirgenmiş bulunmaktadır. Bu sunum yanlış olduğu üzere ülkenin ilerici kısımlarını ve işçileri aldatıcı bir yan taşımaktadır. “Sürdürülebilir düzen” arayışı bugün tertip partilerinin temel ortak noktasıdır. Özünde tertibin yönetim biçimini değiştirerek ülkenin temel toplumsal ve siyasal meselelerinin değişeceğini beklemek hem ülkenin ortasında bulunduğu mevcut durum açısından hem nizamın politik bütün aktörlerinin niteliği açısından tıpkı vakitte temel sıkıntıların tahlilinde gerekli program açısından temelsiz ve yetersiz bir beklentidir” denildi.
Başkanlık rejimi yerine güçlendirilmiş parlamenter rejime geçişin ülkenin temel sıkıntılarının tahlilinde sihirli değnek olmayacağı belirtilen açıklamada “Komünistler başkanlık rejimine kökten karşıdır, tıpkı vakitte, ülkenin temel toplumsal, ekonomik ve siyasi meselelerinin kaynağında sermayenin çıkarlarının gözetilmesi, emperyalizme bağımlılık ve gericilik bulunmaktadır” vurgusu yapıldı.
Bugün toplumun büyük bir kesitini oluşturan işçilerin ekonomik ve politik talepleri ile ülkenin ilerici birikiminin hasretleri sol bir programda karşılık bulabileceği savunulan açıklamada, “Yoksulluk, gelir adaletsizliği, işsizlik, geleceksiz, insanca yaşanacak fiyat ve hayat hakkı üzere ekonomik taleplerden laiklik, özgürlük, eşit yurttaşlık, adalet üzere bütün politik talepler 20 yıllık gerici dönüşümün ve AKP’nin temsil ettiği zihniyet ve uygulamaların reddiyesiyle mümkündür. Ülkemizin ekonomik, siyasi ve toplumsal temel meselelerinin tahlili ve 20 yıllık tahribata karşı oluşturulması gereken alternatif, sermayeye, gericiliğe ve emperyalizme karşı kamucu, laik ve emekten yana toplumsal ve siyasal bir programdır. bu biçimde bir program gericiliğe, emperyalizme ya da sermaye sınıfına prim verilerek yazılamaz” sözleri kullanıldı.
HDP’yle ilgili tartışmalara da değinilen açıklamada, “HDP ile sosyalist hareket içinde aşikâr bir ara bulunmaktadır. AKP-MHP karşı-devrimine karşı uğraş düşünüldüğünde TÜSİAD’a, Amerikan ya da Avrupa Birliği emperyalizmine, gerici tarikatlara ve bölge işverenlerine net bir hal sergileyemeyen HDP’ye sosyalistlerin aralı bir yaklaşım geliştirmesi çok doğaldır. Bu aralığın kapatılması ise HDP’nin politik tercihleri ve sol bir programı ilan etmesiyle aşılabilir. HDP’nin temel prensiplerde tavrını netleştirmesi, ülkenin ilerici ve emek gayretinin bir kazanımı olacağı ise açıktır” değerlendirmesinde bulunuldu.
Açıklama şöyleki devam etti:
“Sosyalist bağımsız bir odak inşa edilmelidir!
Ülkenin sol damarı ne sistem muhalefetinin ne de tertibin hudutlarında gezinen politik çizgilerin gölgesi altında gelişebilir. Tertip muhalefetinin mümtaz temsilcisi CHP’nin destekçisi bir konumlanışla ve Kürt siyasi hareketinin kanatları altına sığınan solun toplumsal bir siyasal kimlik edinmesi mümkün değildir.
Aykırısından sol ülkenin işçi sınıfları ve ilerici birikimine yaslanarak kendi çizgisini açık olarak örgütleyerek güçlenebilir. Sol, programıyla, siyasetiyle, takımlarıyla, telaffuzuyla, toplumsal projesiyle, aydınlarıyla toplumun karşısına amaçlarını açık olarak ilan ederek yeni bir derleniş ve çıkış atağına başlayabilir, başlamak durumundadır. Bağımsız sosyalist bir odak, yeni bir derleniş ve sinerji yeridir. Bağımsız sosyalist odağın şekillenmesi, sendikaların, aydınların, bayan ve gençlik dinamiğinin yeni bir gayret periyoduna başlamasına çarpan tesiri büyük olacaktır.
Sosyalistlerin güç birliğinin başarılı örnekleri vardır
40 yıldır dayatılan ezber bozulmalıdır. Sosyalist güçlerin, kendi bağımsız ve ortak gayret sınırını örmesinin, AKP-MHP iktidarına karşı verilen çabayı zayıflatacağı, etkisizleştireceği, ayrıştıracağı ya da bu uğraşın etkisiz ve başarısız olacağı tezi galat-ı meşhurdur; toptan reddedilmelidir. Aslında ileri sürülen bu tez, direkt sol ve sosyalist güçlerin kendi bağımsız çizgisini oluşturmasını değil, CHP ve HDP’yi desteklemenin argümanından diğer bir şey değildir. Zıddından bugün kuvvetli bir sol odak olmadığı vakit siyasetin sağa yaslanmış eğik düzleminde AKP-MHP iktidarına karşı çabanın tesiri ve başarısı son 20 yıllık yaşanan sürecin gösterdiği üzere tartışmalıdır. İnönü’ye “ortanın solunu”, Ecevit’e “su kullananın, toprak işleyenin” kelamını söyleten şahsen ülkenin sosyalist ve devrimci damarıdır! CHP’nin de yüzünü sola dönmesinin, HDP’nin de ikircikli ve çelişkili pozisyonundan sola çekilmesinin yegâne yolu, sosyalist bir odağın ve çekim merkezinin oluşturulmasıdır. Kabul edilmelidir ki, sosyalistlerin unsur ve programları ile kelam konusu partilerin görüş, telaffuz ve pratiği içinde besbelli farklar vardır. Fakat bugün eksiklik, kelam konusu partileri desteklemek değil, solun kendi bağımsız çizgisinin toplumsal ölçekte örgütlenme sorunudur!
2010 yılında anayasa değişikliği referandumunda sosyalist güçlerin oluşturduğu “Hayır Bloku” ülkenin AKP ve FETÖ eliyle teslim alınmasına karşı verilen uğraşın başarılı ve hakikat örneği olarak bugün için de örnek alınmalıdır. “Yetmez ancak evetçilik”le tarihe geçen liberallerin ihanetinin yaşandığı ve Kürt siyasetinin ‘çözüm süreci’ne kurban ettiği hayır yerine tarafsızlık manasına gelen boykot tavrı, sosyalistlerin bağımsız odağının politik tabanının gereksinimini gösteren kıymetli bir tecrübedir. bir daha birebir biçimde Tunceli lokal seçimlerinde gerçekleşen, Ovacık ve daha sonrasında Tunceli Belediye başkanlığının kazanılmasını sağlayan sosyalist ittifak, başarılı bir çıkış olarak not edilmelidir. Sosyalistlerin güç birliğinin başarılı örnekleri bugüne de ziyadesiyle ışık tutmaktadır.
Türkiye sağ bir ittifaka mecbur değildir
CHP’nin başını çektiği Millet İttifakı, bileşenleri, ittifak yeri ve söylemi itibariyle sağ bir ittifaktır. İçinden AKP’yi çıkaran SP’nin, AKP’nin ortasından çıkan DEVA ve Gelecek Partisi’nin, MHP’den kopan İP’in modülü olduğu sistem muhalefeti, AKP tarafınca temsil edilen zihniyetin, tarihin, pratiğin ortakları ve paydaşlarıdır. Millet İttifakı’nın bugün ülkenin temel meselelerine, AKP’nin yol açtığı tahribata ve AKP eliyle kurulan yeni rejime kökten bir alternatif üretmesi mümkün değildir. Nizamın idari biçimindeki değişikliğinden ibaret bir tertip onarımını önüne koyan Millet İttifakı’nın bugün işçi sınıfların çıkar ve taleplerini temsil etmesini kimse beklememelidir. Kaldı ki Millet İttifakı’nın neredeyse bütün bileşenleri Avrupa ya da ABD emperyalizmiyle, sermaye sınıfıyla ve gericilikle ahengi vaat etmektedirler. Ülkenin temel sıkıntılarının tahlilinin tek anahtarı olan kamuculuk, laiklik ve anti-emperyalizm ile Millet İttifakı bileşenleri taban tabana zıt bir ideolojik ve siyasal çizgisi temsil etmektedirler. Emperyalist güçlerin, vaktinde AKP’nin ölçülü İslamcılığını parlatması üzere, bugün de ölçülü partnerler olarak Millet İttifakı’nın kimi bileşenlerini öne çıkarması yeni trenddir. Bugün başkanlık rejimine ve AKP’nin yenilmesi ismine ülkenin sağ bir ittifaka mecbur olduğu algısı, sermaye sisteminin ucuz propagandasıdır. Komünistler, tek adam rejiminin son bulması ismine Millet İttifakı’nın işçiler açısından bir alternatif olarak gösterilmesinin destekçisi ve modülü olamazlar. İşçileri, sağ bir alternatife mecbur bırakmamak da sosyalistlerin ve solun nazaranvidir.
3. İttifak tertip sonlarında dolaşmaktadır
HDP’nin merkezinde durduğu 3. İttifak gündeminin unsurlar yerine milletvekili pazarlığıyla yürütülmesi, 3. İttifak’ın çizgisini belgisiz kıldığı üzere hem de 3. İttifak’ın sol bir eksene çekilmesinin de önündeki pürüz olarak durmaktadır. Milletvekili pazarlığı ve sayılar üzerine dönen ittifak ekseni, devrimci bir odak arayışını değil pragmatik siyasetin ve seçim hesaplarının önünü açtığından prensiplerin belirsizliğine ve HDP’nin çelişkili pozisyonunun tesirine ziyadesiyle açık bir duruma işaret etmektedir.
Laiklik, kamuculuk ve anti-emperyalizm hususlarında HDP’nin duruşu, söylemi ve pratiği çelişkilidir ve bundan dolayı net bir sol siyasi çizgiyi temsil ettiğini söylemek zordur. Sistem siyaseti, sermaye sınıfıyla münasebetler ve laiklik başlığındaki ikircikli pozisyona sahip olan HDP’nin, emperyalizm karşısındaki tavrı da sol ittifak bağlamında çelişkilidir. Ekonomik olarak dışa bağımlılığın kıymetli bir ögesi olan AB emperyalizmiyle, Kuzey Irak ve Suriye’de askeri-siyasi iş birliği bağlamında ABD emperyalizmiyle, Cumhuriyet’in kuruluşuyla hesaplaşmayı merkeze koyduğu için gericilikle, emek ve kamuculuğun karşısında duran sermaye ve işveren örgütleriyle ortasına ara koyamayan HDP’nin durumu ve siyaseti telaffuz seviyesini aşan somut gerçeklikleri olarak karşımızda durmaktadır. Ülkenin ve işçilerin temel sorunu olan gericiliğe, sermayeye ve emperyalizme karşı tam uzunluk çaba gereksinimi ve bunun üzerinden yükselmesi gereken seçim programı ile HDP’nin somut bilgili durumu içinde uyumsuzluk bulunmaktadır.
HDP nizam siyasetinin kanatları içinde salınım göstermektedir. Ülkenin temel sıkıntılarını salt Kürt meselesine bağlayarak ve muhataplığı tek siyasi parametre haline getirerek sistemin farklı güçleriyle masa arayışı, Kürt siyasi hareketi ile sistem siyaseti içindeki arayı bununla birlikte belgisiz kılmaktadır. Geçmiş devirde AKP ile yürütülen “çözüm süreci”nin benzerinin, 2010 referandumunda AKP ve FETÖ’nün işine yaramasına dolaylı yol veren boykot tavrı üzere yaklaşımların, “Gezi’de darbe gördük” minvalli çıkışların ya da yapılan bir dizi iş birliğinin yarın da emsal bir biçimde yaşanmamasının garantisi yoktur. HDP, Kürt sorunu üzerinden muhataplık siyasetini, işçi halkın taleplerinin üzerine koymaktadır. Başka taraftan HDP bugün tertip siyasetinin bir öbür kanadı olan Millet İttifakı’na dışarıdan dayanak üzere çizgiyi de benimseyebileceğini söylemekte, sermaye sisteminin onarımının modülü olabileceğini ortaya koymaktadır.
HDP ile sosyalist hareket içinde muhakkak bir aralık bulunmaktadır. AKP-MHP karşı-devrimine karşı çaba düşünüldüğünde TÜSİAD’a, Amerikan ya da Avrupa Birliği emperyalizmine, gerici tarikatlara ve bölge işverenlerine net bir hal sergileyemeyen HDP’ye sosyalistlerin uzaklıklı bir yaklaşım geliştirmesi çok doğaldır. Bu aranın kapatılması ise HDP’nin politik tercihleri ve sol bir programı ilan etmesiyle aşılabilir. HDP’nin temel prensiplerde tavrını netleştirmesi, ülkenin ilerici ve emek gayretinin bir kazanımı olacağı ise açıktır.
Sosyalist ittifak için davet
Emeğin haklarını merkeze koyan, laiklik taleplerini öne çıkartan, kamucu ekonomiyi savunan ve anti-emperyalist bir program etrafında önümüzdeki seçimleri de kapsayan sosyalist ve devrimci güçlerle güç birliği bugün temel arayışımızdır.
Seçimlere iştirak örgütlülüğünü yerine getiren Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, ülkenin bu karanlıktan çıkması, işçi sınıfların taleplerinin yükseltilmesi, gericiliğe karşı gayretin verilebilmesi, yağma, rant ve sömürü nizamına karşı toplumsal yeni bir Cumhuriyet ve sistem seçeneğinin güçlendirilmesi için sosyalist bir ittifakın gerekli olduğunu bir sefer daha bir dahalemektedir.
Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, bu yaklaşım ve sorumlulukla önümüzdeki periyot bağımsız bir sosyalist odağın oluşturulması için görüşmelerini hızlandıracak, bu biçimdesi bir güç birliğinin oluşturulması için üzerini düşenleri yapmaya çalışacaktır. Partimiz, ortaklaşılan politik unsurların en kıymetli ortak hissede olacağı şuuruyla bütün devrimci ve sosyalist güçlerle devrimci bir ittifakın kurulması tarafında davetini bir kere daha ilan eder!”
Türkiye Komünist Hareketi (TKH) tarafınca yapılan açıklamada “Önümüzdeki seçimler, sistemin ekonomik ve politik krizine tahlil diye sunulup datalı sermaye nizamının yönetim biçim değişikliğine sıkıştırılmış ve indirgenmiş bulunmaktadır. Bu sunum yanlış olduğu üzere ülkenin ilerici kısımlarını ve işçileri aldatıcı bir yan taşımaktadır. “Sürdürülebilir düzen” arayışı bugün tertip partilerinin temel ortak noktasıdır. Özünde tertibin yönetim biçimini değiştirerek ülkenin temel toplumsal ve siyasal meselelerinin değişeceğini beklemek hem ülkenin ortasında bulunduğu mevcut durum açısından hem nizamın politik bütün aktörlerinin niteliği açısından tıpkı vakitte temel sıkıntıların tahlilinde gerekli program açısından temelsiz ve yetersiz bir beklentidir” denildi.
Başkanlık rejimi yerine güçlendirilmiş parlamenter rejime geçişin ülkenin temel sıkıntılarının tahlilinde sihirli değnek olmayacağı belirtilen açıklamada “Komünistler başkanlık rejimine kökten karşıdır, tıpkı vakitte, ülkenin temel toplumsal, ekonomik ve siyasi meselelerinin kaynağında sermayenin çıkarlarının gözetilmesi, emperyalizme bağımlılık ve gericilik bulunmaktadır” vurgusu yapıldı.
Bugün toplumun büyük bir kesitini oluşturan işçilerin ekonomik ve politik talepleri ile ülkenin ilerici birikiminin hasretleri sol bir programda karşılık bulabileceği savunulan açıklamada, “Yoksulluk, gelir adaletsizliği, işsizlik, geleceksiz, insanca yaşanacak fiyat ve hayat hakkı üzere ekonomik taleplerden laiklik, özgürlük, eşit yurttaşlık, adalet üzere bütün politik talepler 20 yıllık gerici dönüşümün ve AKP’nin temsil ettiği zihniyet ve uygulamaların reddiyesiyle mümkündür. Ülkemizin ekonomik, siyasi ve toplumsal temel meselelerinin tahlili ve 20 yıllık tahribata karşı oluşturulması gereken alternatif, sermayeye, gericiliğe ve emperyalizme karşı kamucu, laik ve emekten yana toplumsal ve siyasal bir programdır. bu biçimde bir program gericiliğe, emperyalizme ya da sermaye sınıfına prim verilerek yazılamaz” sözleri kullanıldı.
HDP’yle ilgili tartışmalara da değinilen açıklamada, “HDP ile sosyalist hareket içinde aşikâr bir ara bulunmaktadır. AKP-MHP karşı-devrimine karşı uğraş düşünüldüğünde TÜSİAD’a, Amerikan ya da Avrupa Birliği emperyalizmine, gerici tarikatlara ve bölge işverenlerine net bir hal sergileyemeyen HDP’ye sosyalistlerin aralı bir yaklaşım geliştirmesi çok doğaldır. Bu aralığın kapatılması ise HDP’nin politik tercihleri ve sol bir programı ilan etmesiyle aşılabilir. HDP’nin temel prensiplerde tavrını netleştirmesi, ülkenin ilerici ve emek gayretinin bir kazanımı olacağı ise açıktır” değerlendirmesinde bulunuldu.
Açıklama şöyleki devam etti:
“Sosyalist bağımsız bir odak inşa edilmelidir!
Ülkenin sol damarı ne sistem muhalefetinin ne de tertibin hudutlarında gezinen politik çizgilerin gölgesi altında gelişebilir. Tertip muhalefetinin mümtaz temsilcisi CHP’nin destekçisi bir konumlanışla ve Kürt siyasi hareketinin kanatları altına sığınan solun toplumsal bir siyasal kimlik edinmesi mümkün değildir.
Aykırısından sol ülkenin işçi sınıfları ve ilerici birikimine yaslanarak kendi çizgisini açık olarak örgütleyerek güçlenebilir. Sol, programıyla, siyasetiyle, takımlarıyla, telaffuzuyla, toplumsal projesiyle, aydınlarıyla toplumun karşısına amaçlarını açık olarak ilan ederek yeni bir derleniş ve çıkış atağına başlayabilir, başlamak durumundadır. Bağımsız sosyalist bir odak, yeni bir derleniş ve sinerji yeridir. Bağımsız sosyalist odağın şekillenmesi, sendikaların, aydınların, bayan ve gençlik dinamiğinin yeni bir gayret periyoduna başlamasına çarpan tesiri büyük olacaktır.
Sosyalistlerin güç birliğinin başarılı örnekleri vardır
40 yıldır dayatılan ezber bozulmalıdır. Sosyalist güçlerin, kendi bağımsız ve ortak gayret sınırını örmesinin, AKP-MHP iktidarına karşı verilen çabayı zayıflatacağı, etkisizleştireceği, ayrıştıracağı ya da bu uğraşın etkisiz ve başarısız olacağı tezi galat-ı meşhurdur; toptan reddedilmelidir. Aslında ileri sürülen bu tez, direkt sol ve sosyalist güçlerin kendi bağımsız çizgisini oluşturmasını değil, CHP ve HDP’yi desteklemenin argümanından diğer bir şey değildir. Zıddından bugün kuvvetli bir sol odak olmadığı vakit siyasetin sağa yaslanmış eğik düzleminde AKP-MHP iktidarına karşı çabanın tesiri ve başarısı son 20 yıllık yaşanan sürecin gösterdiği üzere tartışmalıdır. İnönü’ye “ortanın solunu”, Ecevit’e “su kullananın, toprak işleyenin” kelamını söyleten şahsen ülkenin sosyalist ve devrimci damarıdır! CHP’nin de yüzünü sola dönmesinin, HDP’nin de ikircikli ve çelişkili pozisyonundan sola çekilmesinin yegâne yolu, sosyalist bir odağın ve çekim merkezinin oluşturulmasıdır. Kabul edilmelidir ki, sosyalistlerin unsur ve programları ile kelam konusu partilerin görüş, telaffuz ve pratiği içinde besbelli farklar vardır. Fakat bugün eksiklik, kelam konusu partileri desteklemek değil, solun kendi bağımsız çizgisinin toplumsal ölçekte örgütlenme sorunudur!
2010 yılında anayasa değişikliği referandumunda sosyalist güçlerin oluşturduğu “Hayır Bloku” ülkenin AKP ve FETÖ eliyle teslim alınmasına karşı verilen uğraşın başarılı ve hakikat örneği olarak bugün için de örnek alınmalıdır. “Yetmez ancak evetçilik”le tarihe geçen liberallerin ihanetinin yaşandığı ve Kürt siyasetinin ‘çözüm süreci’ne kurban ettiği hayır yerine tarafsızlık manasına gelen boykot tavrı, sosyalistlerin bağımsız odağının politik tabanının gereksinimini gösteren kıymetli bir tecrübedir. bir daha birebir biçimde Tunceli lokal seçimlerinde gerçekleşen, Ovacık ve daha sonrasında Tunceli Belediye başkanlığının kazanılmasını sağlayan sosyalist ittifak, başarılı bir çıkış olarak not edilmelidir. Sosyalistlerin güç birliğinin başarılı örnekleri bugüne de ziyadesiyle ışık tutmaktadır.
Türkiye sağ bir ittifaka mecbur değildir
CHP’nin başını çektiği Millet İttifakı, bileşenleri, ittifak yeri ve söylemi itibariyle sağ bir ittifaktır. İçinden AKP’yi çıkaran SP’nin, AKP’nin ortasından çıkan DEVA ve Gelecek Partisi’nin, MHP’den kopan İP’in modülü olduğu sistem muhalefeti, AKP tarafınca temsil edilen zihniyetin, tarihin, pratiğin ortakları ve paydaşlarıdır. Millet İttifakı’nın bugün ülkenin temel meselelerine, AKP’nin yol açtığı tahribata ve AKP eliyle kurulan yeni rejime kökten bir alternatif üretmesi mümkün değildir. Nizamın idari biçimindeki değişikliğinden ibaret bir tertip onarımını önüne koyan Millet İttifakı’nın bugün işçi sınıfların çıkar ve taleplerini temsil etmesini kimse beklememelidir. Kaldı ki Millet İttifakı’nın neredeyse bütün bileşenleri Avrupa ya da ABD emperyalizmiyle, sermaye sınıfıyla ve gericilikle ahengi vaat etmektedirler. Ülkenin temel sıkıntılarının tahlilinin tek anahtarı olan kamuculuk, laiklik ve anti-emperyalizm ile Millet İttifakı bileşenleri taban tabana zıt bir ideolojik ve siyasal çizgisi temsil etmektedirler. Emperyalist güçlerin, vaktinde AKP’nin ölçülü İslamcılığını parlatması üzere, bugün de ölçülü partnerler olarak Millet İttifakı’nın kimi bileşenlerini öne çıkarması yeni trenddir. Bugün başkanlık rejimine ve AKP’nin yenilmesi ismine ülkenin sağ bir ittifaka mecbur olduğu algısı, sermaye sisteminin ucuz propagandasıdır. Komünistler, tek adam rejiminin son bulması ismine Millet İttifakı’nın işçiler açısından bir alternatif olarak gösterilmesinin destekçisi ve modülü olamazlar. İşçileri, sağ bir alternatife mecbur bırakmamak da sosyalistlerin ve solun nazaranvidir.
3. İttifak tertip sonlarında dolaşmaktadır
HDP’nin merkezinde durduğu 3. İttifak gündeminin unsurlar yerine milletvekili pazarlığıyla yürütülmesi, 3. İttifak’ın çizgisini belgisiz kıldığı üzere hem de 3. İttifak’ın sol bir eksene çekilmesinin de önündeki pürüz olarak durmaktadır. Milletvekili pazarlığı ve sayılar üzerine dönen ittifak ekseni, devrimci bir odak arayışını değil pragmatik siyasetin ve seçim hesaplarının önünü açtığından prensiplerin belirsizliğine ve HDP’nin çelişkili pozisyonunun tesirine ziyadesiyle açık bir duruma işaret etmektedir.
Laiklik, kamuculuk ve anti-emperyalizm hususlarında HDP’nin duruşu, söylemi ve pratiği çelişkilidir ve bundan dolayı net bir sol siyasi çizgiyi temsil ettiğini söylemek zordur. Sistem siyaseti, sermaye sınıfıyla münasebetler ve laiklik başlığındaki ikircikli pozisyona sahip olan HDP’nin, emperyalizm karşısındaki tavrı da sol ittifak bağlamında çelişkilidir. Ekonomik olarak dışa bağımlılığın kıymetli bir ögesi olan AB emperyalizmiyle, Kuzey Irak ve Suriye’de askeri-siyasi iş birliği bağlamında ABD emperyalizmiyle, Cumhuriyet’in kuruluşuyla hesaplaşmayı merkeze koyduğu için gericilikle, emek ve kamuculuğun karşısında duran sermaye ve işveren örgütleriyle ortasına ara koyamayan HDP’nin durumu ve siyaseti telaffuz seviyesini aşan somut gerçeklikleri olarak karşımızda durmaktadır. Ülkenin ve işçilerin temel sorunu olan gericiliğe, sermayeye ve emperyalizme karşı tam uzunluk çaba gereksinimi ve bunun üzerinden yükselmesi gereken seçim programı ile HDP’nin somut bilgili durumu içinde uyumsuzluk bulunmaktadır.
HDP nizam siyasetinin kanatları içinde salınım göstermektedir. Ülkenin temel sıkıntılarını salt Kürt meselesine bağlayarak ve muhataplığı tek siyasi parametre haline getirerek sistemin farklı güçleriyle masa arayışı, Kürt siyasi hareketi ile sistem siyaseti içindeki arayı bununla birlikte belgisiz kılmaktadır. Geçmiş devirde AKP ile yürütülen “çözüm süreci”nin benzerinin, 2010 referandumunda AKP ve FETÖ’nün işine yaramasına dolaylı yol veren boykot tavrı üzere yaklaşımların, “Gezi’de darbe gördük” minvalli çıkışların ya da yapılan bir dizi iş birliğinin yarın da emsal bir biçimde yaşanmamasının garantisi yoktur. HDP, Kürt sorunu üzerinden muhataplık siyasetini, işçi halkın taleplerinin üzerine koymaktadır. Başka taraftan HDP bugün tertip siyasetinin bir öbür kanadı olan Millet İttifakı’na dışarıdan dayanak üzere çizgiyi de benimseyebileceğini söylemekte, sermaye sisteminin onarımının modülü olabileceğini ortaya koymaktadır.
HDP ile sosyalist hareket içinde muhakkak bir aralık bulunmaktadır. AKP-MHP karşı-devrimine karşı çaba düşünüldüğünde TÜSİAD’a, Amerikan ya da Avrupa Birliği emperyalizmine, gerici tarikatlara ve bölge işverenlerine net bir hal sergileyemeyen HDP’ye sosyalistlerin uzaklıklı bir yaklaşım geliştirmesi çok doğaldır. Bu aranın kapatılması ise HDP’nin politik tercihleri ve sol bir programı ilan etmesiyle aşılabilir. HDP’nin temel prensiplerde tavrını netleştirmesi, ülkenin ilerici ve emek gayretinin bir kazanımı olacağı ise açıktır.
Sosyalist ittifak için davet
Emeğin haklarını merkeze koyan, laiklik taleplerini öne çıkartan, kamucu ekonomiyi savunan ve anti-emperyalist bir program etrafında önümüzdeki seçimleri de kapsayan sosyalist ve devrimci güçlerle güç birliği bugün temel arayışımızdır.
Seçimlere iştirak örgütlülüğünü yerine getiren Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, ülkenin bu karanlıktan çıkması, işçi sınıfların taleplerinin yükseltilmesi, gericiliğe karşı gayretin verilebilmesi, yağma, rant ve sömürü nizamına karşı toplumsal yeni bir Cumhuriyet ve sistem seçeneğinin güçlendirilmesi için sosyalist bir ittifakın gerekli olduğunu bir sefer daha bir dahalemektedir.
Partimiz Türkiye Komünist Hareketi, bu yaklaşım ve sorumlulukla önümüzdeki periyot bağımsız bir sosyalist odağın oluşturulması için görüşmelerini hızlandıracak, bu biçimdesi bir güç birliğinin oluşturulması için üzerini düşenleri yapmaya çalışacaktır. Partimiz, ortaklaşılan politik unsurların en kıymetli ortak hissede olacağı şuuruyla bütün devrimci ve sosyalist güçlerle devrimci bir ittifakın kurulması tarafında davetini bir kere daha ilan eder!”