Etrafında vahşi olan ne? Biraz çıkıyor.
Birkaç hafta önce size topluluklarınızdaki vahşi yaşamla olan etkileşimlerinizi sorduk ve çok kıskandım.
Beni yanlış anlamayın, Rio de Janeiro’da yaşayacak kadar şanslıyım. Sinsi marmosetler tarafından taciz edildim, vıraklayan tukanlar tarafından azarlandım ve ayaklarımın dibinde yüzen yeşil deniz kaplumbağaları beni şaşırttı.
Ama bizimle paylaştığınız tatlı, komik ve hatta felsefi hikayeler, her bir topluluğunuzu ziyaret etme isteği uyandırdı. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sanayi şehirlerinden, Güney Afrika’daki yeşil vahalardan veya Avrupa’daki mega şehirlerden mesajınız açıktı: doğanın varlığını hissetmek için tek yapmanız gereken durup bakmak.
Dünyanın en önemli kuş göç yollarından birinin hareketli İstanbul’dan geçtiğini, Boston sokaklarında dolaşan hindilerin biraz huysuz olabildiğini ve OECD’nin Paris ofisinin tuhaf tilkiyi yakaladığını öğrendik. (Çoğunuzun vahşi yaşamı beslediğini de öğrendik. Bunun iyi niyetli olduğunu biliyoruz, ancak şunu belirtmemiz gerektiğini düşündük: Bu genellikle sizin veya hayvanlar için iyi değildir. Kuşlar bir istisna olabilir. Kuşları besleyeceğiz, işte bunu nasıl doğru yapacağınız.)
Doğanın her yerine yukarıdan, aşağıdan bakmanıza ve birçoğunuzun yabani böcekleri desteklemek ve ihtiyacı olan hayvanlara bakmak için yerel bitkiler dikmenize bayılıyoruz.
Burada, bize gönderdiğiniz beş öyküden uzunluk ve netlik açısından düzenlenmiş alıntılar yer almaktadır. 500’den fazla aldık. Hepsini okuduk ve haber bülteni için sadece birkaçını seçmek inanılmaz derecede zordu. Hikaye gönderen herkese teşekkürler!
﹏
arka bahçedeki babun
Uzun bir bisiklet yolculuğundan yeni dönmüştüm ve arka bahçede çamurlu çoraplarımı çıkardım. Birinin bedava olduğu zaman yaptığı gibi bir elma yedi ve sen 99 kiloluk bir Chacma babunusun. Nefesim kesildi ve dondum. Dikkatle başka bir elmayı seçip cilalarken ve beni hayretler içinde büküp sapını koparırken beni izlemeye devam etti.
Onlarca yıldır, Güney Afrika’daki küçük kasabam Greyton, giyinik ve çıplak primatlar arasındaki şartları müzakere etti. İlimizde birçok şehrin huduttan anlamadıkları için canavarları yok etmek zorunda kaldıkları acıklı ve acıklı bir tarihi var. Yakın tarihli bir toplantıda, yerel bir sakinin “Neden yedekte kalamayacaklarını anlamıyorum” dediğini duydum.
Ne yazık ki babunlar kendilerini açıklamak için orada değillerdi. Ama Greyton’da işleri farklı yapmaya çalışıyoruz. Çevredeki doğa rezervini ve köyü evi olarak gören ve onları nazikçe vahşi doğaya geri götüren 50 kadar babunun nerede olduğunu izleyen organize bir babun gözlemci grubumuz var.
Radikal bir yeniden düşünmekle ilgili: elmaları seven tek kişi sen değilsin.
— Sunny Collins, Greyton, Güney Afrika
﹏
Bebek insan, bebek şahin
En sevdiğim etkileşim, birkaç yıl önce mahallemizde yaşayan Cooper’s Hawks ailesiyle, ağaçlarımızın en sevdikleri mekânlardan biri olmasıyla oldu.
Temmuz 2020’de ilk bebeğimizi dünyaya getirdik. Uykusuz kaldık ve pandemik yalnızlığın etkilerini hissediyorduk. Anlaşılan Cooper’s Hawks’ın da birkaç bebeği olmuştu ve uçmayı öğreniyorlardı. Şafakta, o gece milyonlarca kez ayağa kalkmış gibi gelen uykulu bir bebekle, üç tarafı pencereli ikinci kattaki odamıza oturduk ve daldan dala nasıl hareket edeceklerini çalışırken izledik. Ebeveynlerinin gözetimi altındaydılar. Hayatlarımıza sihirli bir şekilde paralel geldi.
– Erica Moran, Minneapolis
Son altı yıldır Yeni Delhi’de yaşıyorum ve şehrimizin en işlek bölgelerinde bile yaşayan yaratıklara hala hayret ediyorum.
Kalabalık bir caddeden çıkıp tavus kuşlarının sesini duyabilirsiniz ve hatta ABD Büyükelçiliği yakınlarındaki lüks bir caddede çakallar bile gördük. Rhesus maymunları, ev sahibimizi dehşete düşürecek şekilde, çatımızı ve bahçemizi nadiren ziyaret eder.
Tüm bunlara alışmaya başlasam da, yine de şaşırabilmeyi seviyorum. Dün akşam koşarken bir köşeyi döndüm ve evimden sadece birkaç dakika uzaklıkta Nilgai adında büyük bir antilop buldum. Delhi, kirlilik ve kentsel yayılmayla manşetlere çıkıyor, ancak aynı zamanda kentsel yaban hayatıyla da ünlü olmalı.
– Kathryn Hardy, Yeni Delhi
﹏
Bir arka bahçe ormanı
Ben 27 yıllık bahçecilik hizmetleri işimden emekli olan, Baltimore City’de yaşayan 68 yaşında bir kadınım. Ben, yok olan tozlayıcılarımız ve kuşlarımız için çimlerin (ve çim kimyasallarının) azaltılmasını ve ortadan kaldırılmasını teşvik eden bir konuşmacı ve peyzaj tasarımcısıyım.
Bahçemi bir yaşam alanına dönüştürdüğümden beri yüzlerce semender, birçok farklı türde kara kurbağası, minik yılan, birçok kuş, sincap, sincap, tilki, rakun, tavşan, balıkçıl, şahin ve sevdiğim diğer canlıları çok sevdiğimi buldum. barındırma ayrıcalığına sahiptir.
Keşke daha fazla insanı çimlerden ve bununla birlikte gelen aralıksız biçme, kirlilik ve gürültüden kurtulmaya ikna edebilseydim. Yeryüzündeki küçücük zamanımda doğanın yok edildiğini gördüm ve bu endişeleri umursayan veya paylaşabilen herkese minnettarım.
– Devra Kitterman, Baltimore
﹏
Çalışan arkadaşlar
Koşularımda bana eşlik ettiğini hayal etmekten hoşlandığım vahşi bir tilki arkadaşım var (her seferinde aynı tilki olup olmadığını bilmiyorum ama kendi kendime öyle olduğunu söylüyorum!). Burada, Lincoln’de bir bisiklet şeridinde koşuyorum ve rutin olarak onu 50 fit önümde koşarken görüyorum. Sadece yoldan çıkmak yerine, yolda ilerlemeye devam edecektir. Ara sıra bana bakmak için duruyor, ben onun arkasında yavaşça nefes alıp üflerken önümde aynı mesafede kalıyor, sonunda başka bir koşucu veya bisikletçi geçtiğinde patikadan ormana sapıyorum. Bu tilki ile “konuşmalarım” beni birçok zorlu koşudan geçirdi!
– Leah Campbell, Lincoln, Neb.
﹏
dayanılmaz günaha
Mart ve Aralık ayları arasında düzenli olarak sokaklarda dolaşan, çöp tenekelerine ve insanların evlerinin altına giren ve koi havuzumuzda yüzerek balık tutmaya çalışan kara ayılar görüyoruz. (Editörün eğlenceli gerçeği: bazı kara ayıların kahverengi kürkleri vardır.)
Göletimizdeyken, ciddi bir şekilde koi’lerimiz için balık tutuyor gibi görünmedikçe işlerini yapmalarına izin veriyoruz. O noktada “kötü ayı!” diye bağıracağım. ve bu işe yaramazsa, terasımıza bir sopa atın. Yüksek seslerden hoşlanmazlar.
Biz topluluk ayılarımızı severiz ve onlar hakkında nadiren “medyayı veya polisi ararız”. Kimseyi incitmezler ve etrafta olmaları eğlencelidir. Anneleri hoşgörüyle bakarken yavru ayıların havuzda oynamasını izlemek gelmiş geçmiş en iyi şeylerden biri olmalı!
– Rena Stone, Monrovia, Kaliforniya.
Programlama notu: Bir sonraki Climate Forward haber bülteniniz her zamankinden bir gün önce, 20 Mart Pazartesi günü yayınlanacak. Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’nin son raporu hakkında sizi bilgilendiriyoruz.
The Times’tan son dakika haberi
Güneşte yosun anı: Sığır yemi ve plastik ikamesi olarak yeniden yorumlanmıştır. Ancak algler, ısınan bir dünyada gelişebilir mi?
Daha gevşek kurallar için lobicilik: Yonga üreticileri, elektrikli araç endüstrisi ve diğerleri, insanları kimyasallardan koruyan yeni kuralları zayıflatması için Biden yönetimine baskı yapıyor.
Emisyonları azaltma planı karmaşıklaştı: Hollanda’da oy pusulasında nitrojen emisyonları vardı. Nitrojen kazandı.
Deniz Yıldızı İçin Bir Zafer: Ayçiçeği denizyıldızı federal hükümet tarafından korunmaktadır. Deniz ekosistemlerini dengede tutmaya yardımcı olurlar.
Alaska yaban hayatı için bir kazanç: Biden yönetimi, İzembek Ulusal Yaban Hayatı Sığınağı’ndan geçen bir yolun önünü açmaya yardımcı olacak Trump dönemi anlaşmasını iptal etti.
“İyi komşu” kuralı: Çevre Koruma Ajansı, fabrikaların ve enerji santrallerinin bacalardan kaynaklanan dumana neden olan kirliliği büyük ölçüde azaltmasını şart koşuyor.
Bir köle sahibinin adı: Ulusal Audubon Derneği koruma grubu, beyaz ırkçı görüşlerine rağmen 19. yüzyıl doğa bilimcisinin adını korumaya karar verdi.
Gitmeden Önce: Eriyen Dondurmanın Müziği
Bilim adamları ve müzisyenler, iklim değişikliğinin etkilerini belgelemek ve tahmin etmek için Antarktika’nın seslerini kaydediyor. Bazıları, çalışmanın farkındalık yaratmaya da yardımcı olabileceğini umuyor. Bir ses sanatçısı ve araştırmacı, bunu “bilgiyi aktarmanın tamamen farklı bir yolu, farklı bir deneyim açılışı” olarak nitelendirdi.
Abone olduğunuz için teşekkür ederiz. Pazartesi günü döneceğiz.
Claire O’Neill, Catrin Einhorn ve Douglas Alteen, Climate Forward’a katkıda bulundu. Bültenin geçmiş sayılarını buradan okuyun.
Birkaç hafta önce size topluluklarınızdaki vahşi yaşamla olan etkileşimlerinizi sorduk ve çok kıskandım.
Beni yanlış anlamayın, Rio de Janeiro’da yaşayacak kadar şanslıyım. Sinsi marmosetler tarafından taciz edildim, vıraklayan tukanlar tarafından azarlandım ve ayaklarımın dibinde yüzen yeşil deniz kaplumbağaları beni şaşırttı.
Ama bizimle paylaştığınız tatlı, komik ve hatta felsefi hikayeler, her bir topluluğunuzu ziyaret etme isteği uyandırdı. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sanayi şehirlerinden, Güney Afrika’daki yeşil vahalardan veya Avrupa’daki mega şehirlerden mesajınız açıktı: doğanın varlığını hissetmek için tek yapmanız gereken durup bakmak.
Dünyanın en önemli kuş göç yollarından birinin hareketli İstanbul’dan geçtiğini, Boston sokaklarında dolaşan hindilerin biraz huysuz olabildiğini ve OECD’nin Paris ofisinin tuhaf tilkiyi yakaladığını öğrendik. (Çoğunuzun vahşi yaşamı beslediğini de öğrendik. Bunun iyi niyetli olduğunu biliyoruz, ancak şunu belirtmemiz gerektiğini düşündük: Bu genellikle sizin veya hayvanlar için iyi değildir. Kuşlar bir istisna olabilir. Kuşları besleyeceğiz, işte bunu nasıl doğru yapacağınız.)
Doğanın her yerine yukarıdan, aşağıdan bakmanıza ve birçoğunuzun yabani böcekleri desteklemek ve ihtiyacı olan hayvanlara bakmak için yerel bitkiler dikmenize bayılıyoruz.
Burada, bize gönderdiğiniz beş öyküden uzunluk ve netlik açısından düzenlenmiş alıntılar yer almaktadır. 500’den fazla aldık. Hepsini okuduk ve haber bülteni için sadece birkaçını seçmek inanılmaz derecede zordu. Hikaye gönderen herkese teşekkürler!
﹏
arka bahçedeki babun
Uzun bir bisiklet yolculuğundan yeni dönmüştüm ve arka bahçede çamurlu çoraplarımı çıkardım. Birinin bedava olduğu zaman yaptığı gibi bir elma yedi ve sen 99 kiloluk bir Chacma babunusun. Nefesim kesildi ve dondum. Dikkatle başka bir elmayı seçip cilalarken ve beni hayretler içinde büküp sapını koparırken beni izlemeye devam etti.
Onlarca yıldır, Güney Afrika’daki küçük kasabam Greyton, giyinik ve çıplak primatlar arasındaki şartları müzakere etti. İlimizde birçok şehrin huduttan anlamadıkları için canavarları yok etmek zorunda kaldıkları acıklı ve acıklı bir tarihi var. Yakın tarihli bir toplantıda, yerel bir sakinin “Neden yedekte kalamayacaklarını anlamıyorum” dediğini duydum.
Ne yazık ki babunlar kendilerini açıklamak için orada değillerdi. Ama Greyton’da işleri farklı yapmaya çalışıyoruz. Çevredeki doğa rezervini ve köyü evi olarak gören ve onları nazikçe vahşi doğaya geri götüren 50 kadar babunun nerede olduğunu izleyen organize bir babun gözlemci grubumuz var.
Radikal bir yeniden düşünmekle ilgili: elmaları seven tek kişi sen değilsin.
— Sunny Collins, Greyton, Güney Afrika
﹏
Bebek insan, bebek şahin
En sevdiğim etkileşim, birkaç yıl önce mahallemizde yaşayan Cooper’s Hawks ailesiyle, ağaçlarımızın en sevdikleri mekânlardan biri olmasıyla oldu.
Temmuz 2020’de ilk bebeğimizi dünyaya getirdik. Uykusuz kaldık ve pandemik yalnızlığın etkilerini hissediyorduk. Anlaşılan Cooper’s Hawks’ın da birkaç bebeği olmuştu ve uçmayı öğreniyorlardı. Şafakta, o gece milyonlarca kez ayağa kalkmış gibi gelen uykulu bir bebekle, üç tarafı pencereli ikinci kattaki odamıza oturduk ve daldan dala nasıl hareket edeceklerini çalışırken izledik. Ebeveynlerinin gözetimi altındaydılar. Hayatlarımıza sihirli bir şekilde paralel geldi.
– Erica Moran, Minneapolis
Son altı yıldır Yeni Delhi’de yaşıyorum ve şehrimizin en işlek bölgelerinde bile yaşayan yaratıklara hala hayret ediyorum.
Kalabalık bir caddeden çıkıp tavus kuşlarının sesini duyabilirsiniz ve hatta ABD Büyükelçiliği yakınlarındaki lüks bir caddede çakallar bile gördük. Rhesus maymunları, ev sahibimizi dehşete düşürecek şekilde, çatımızı ve bahçemizi nadiren ziyaret eder.
Tüm bunlara alışmaya başlasam da, yine de şaşırabilmeyi seviyorum. Dün akşam koşarken bir köşeyi döndüm ve evimden sadece birkaç dakika uzaklıkta Nilgai adında büyük bir antilop buldum. Delhi, kirlilik ve kentsel yayılmayla manşetlere çıkıyor, ancak aynı zamanda kentsel yaban hayatıyla da ünlü olmalı.
– Kathryn Hardy, Yeni Delhi
﹏
Bir arka bahçe ormanı
Ben 27 yıllık bahçecilik hizmetleri işimden emekli olan, Baltimore City’de yaşayan 68 yaşında bir kadınım. Ben, yok olan tozlayıcılarımız ve kuşlarımız için çimlerin (ve çim kimyasallarının) azaltılmasını ve ortadan kaldırılmasını teşvik eden bir konuşmacı ve peyzaj tasarımcısıyım.
Bahçemi bir yaşam alanına dönüştürdüğümden beri yüzlerce semender, birçok farklı türde kara kurbağası, minik yılan, birçok kuş, sincap, sincap, tilki, rakun, tavşan, balıkçıl, şahin ve sevdiğim diğer canlıları çok sevdiğimi buldum. barındırma ayrıcalığına sahiptir.
Keşke daha fazla insanı çimlerden ve bununla birlikte gelen aralıksız biçme, kirlilik ve gürültüden kurtulmaya ikna edebilseydim. Yeryüzündeki küçücük zamanımda doğanın yok edildiğini gördüm ve bu endişeleri umursayan veya paylaşabilen herkese minnettarım.
– Devra Kitterman, Baltimore
﹏
Çalışan arkadaşlar
Koşularımda bana eşlik ettiğini hayal etmekten hoşlandığım vahşi bir tilki arkadaşım var (her seferinde aynı tilki olup olmadığını bilmiyorum ama kendi kendime öyle olduğunu söylüyorum!). Burada, Lincoln’de bir bisiklet şeridinde koşuyorum ve rutin olarak onu 50 fit önümde koşarken görüyorum. Sadece yoldan çıkmak yerine, yolda ilerlemeye devam edecektir. Ara sıra bana bakmak için duruyor, ben onun arkasında yavaşça nefes alıp üflerken önümde aynı mesafede kalıyor, sonunda başka bir koşucu veya bisikletçi geçtiğinde patikadan ormana sapıyorum. Bu tilki ile “konuşmalarım” beni birçok zorlu koşudan geçirdi!
– Leah Campbell, Lincoln, Neb.
﹏
dayanılmaz günaha
Mart ve Aralık ayları arasında düzenli olarak sokaklarda dolaşan, çöp tenekelerine ve insanların evlerinin altına giren ve koi havuzumuzda yüzerek balık tutmaya çalışan kara ayılar görüyoruz. (Editörün eğlenceli gerçeği: bazı kara ayıların kahverengi kürkleri vardır.)
Göletimizdeyken, ciddi bir şekilde koi’lerimiz için balık tutuyor gibi görünmedikçe işlerini yapmalarına izin veriyoruz. O noktada “kötü ayı!” diye bağıracağım. ve bu işe yaramazsa, terasımıza bir sopa atın. Yüksek seslerden hoşlanmazlar.
Biz topluluk ayılarımızı severiz ve onlar hakkında nadiren “medyayı veya polisi ararız”. Kimseyi incitmezler ve etrafta olmaları eğlencelidir. Anneleri hoşgörüyle bakarken yavru ayıların havuzda oynamasını izlemek gelmiş geçmiş en iyi şeylerden biri olmalı!
– Rena Stone, Monrovia, Kaliforniya.
Programlama notu: Bir sonraki Climate Forward haber bülteniniz her zamankinden bir gün önce, 20 Mart Pazartesi günü yayınlanacak. Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’nin son raporu hakkında sizi bilgilendiriyoruz.
The Times’tan son dakika haberi
Güneşte yosun anı: Sığır yemi ve plastik ikamesi olarak yeniden yorumlanmıştır. Ancak algler, ısınan bir dünyada gelişebilir mi?
Daha gevşek kurallar için lobicilik: Yonga üreticileri, elektrikli araç endüstrisi ve diğerleri, insanları kimyasallardan koruyan yeni kuralları zayıflatması için Biden yönetimine baskı yapıyor.
Emisyonları azaltma planı karmaşıklaştı: Hollanda’da oy pusulasında nitrojen emisyonları vardı. Nitrojen kazandı.
Deniz Yıldızı İçin Bir Zafer: Ayçiçeği denizyıldızı federal hükümet tarafından korunmaktadır. Deniz ekosistemlerini dengede tutmaya yardımcı olurlar.
Alaska yaban hayatı için bir kazanç: Biden yönetimi, İzembek Ulusal Yaban Hayatı Sığınağı’ndan geçen bir yolun önünü açmaya yardımcı olacak Trump dönemi anlaşmasını iptal etti.
“İyi komşu” kuralı: Çevre Koruma Ajansı, fabrikaların ve enerji santrallerinin bacalardan kaynaklanan dumana neden olan kirliliği büyük ölçüde azaltmasını şart koşuyor.
Bir köle sahibinin adı: Ulusal Audubon Derneği koruma grubu, beyaz ırkçı görüşlerine rağmen 19. yüzyıl doğa bilimcisinin adını korumaya karar verdi.
Gitmeden Önce: Eriyen Dondurmanın Müziği
Bilim adamları ve müzisyenler, iklim değişikliğinin etkilerini belgelemek ve tahmin etmek için Antarktika’nın seslerini kaydediyor. Bazıları, çalışmanın farkındalık yaratmaya da yardımcı olabileceğini umuyor. Bir ses sanatçısı ve araştırmacı, bunu “bilgiyi aktarmanın tamamen farklı bir yolu, farklı bir deneyim açılışı” olarak nitelendirdi.
Abone olduğunuz için teşekkür ederiz. Pazartesi günü döneceğiz.
Claire O’Neill, Catrin Einhorn ve Douglas Alteen, Climate Forward’a katkıda bulundu. Bültenin geçmiş sayılarını buradan okuyun.