İklim değişikliğiyle ilgili haberlerinde petrol ve doğalgaz lobicilerinin küresel ısınmaya dair şüphe uyandırmaya yönelik dezenformasyon kampanyasını açığa çıkaran araştırmacı gazeteci Ross Gelbspan (Cumhuriyetçi yetkililer ve bazı durumlarda saf haber medyası tarafından desteklenen bir inkar), 27 Mart'ta öldü. Boston'daki evi. 84 yaşındaydı.
Eşi Anne Gelbspan, nedeninin kronik obstrüktif akciğer hastalığı olduğunu söyledi.
Bay Gelbspan'ın kariyeri, Sovyetler Birliği'ndeki muhalifler ve FBI'ın ülke içindeki eleştirmenleri taciz etmesi hakkında haber yapmayı içeriyordu ve diğer konular gibi iklim krizine olan ilgisi de, bastırılan demokrasiyi desteklemek için güçlü çıkarlara duyulan ihtiyaç karşısında duyulan öfke duygusundan kaynaklandı. bilgi.
Geçen yıl YouTube'da “İklim meselesine karışmadım çünkü ağaçları seviyorum, onlara tahammül ediyorum” dedi. “Konuyu inceledim çünkü kömür endüstrisinin, iklime hiçbir şey olmadığını söylemeleri için masanın altındaki bir avuç bilim adamına para ödediğini öğrendim.”
1997 yılında aynı adı taşıyan bir kitap olarak genişlettiği Harper's Magazine'in 1995 tarihli “The Heat Is On” başlıklı kapak haberinde Bay Gelbspan, milletvekillerine bunu gazetecilere anlatmaları için kömür ve petrol şirketlerine para ödeyen bir grup bilim adamını öne çıkardı. küresel ısınmanın ciddi bir tehdit olmadığını söyledi. Fosil yakıt lobisinden 1991 yılında “küresel ısınmayı gerçek yerine teori olarak yeniden konumlandırma” stratejisi çağrısında bulunan bir notu çıkardı. Bir basın toplantısında Başkan Bill Clinton kitabı havaya kaldırdı ve okuduğunu söyledi.
“Isı Başlıyor” (1997) kitabında Bay Gelbspan, yasa koyuculara ve gazetecilere küresel ısınmanın ciddi bir tehdit olmadığını söylemeleri için kömür ve petrol şirketlerine para ödeyen bir grup bilim insanından alıntı yaptı.Kredi…Temel kitaplar
The American Prospect'in ortak editörü Bay Gelbspan'ın katkıda bulunduğu Robert Kuttner, “'The Heat Is On'da Ross, petrol ve kömür şirketlerinin sözde bilimsel bir inkar anlatısını teşvik etme ve finanse etme kampanyasını ciddi şekilde ifşa eden ilk kişiydi” diyor: bir e-postaya göre. “Ortak geleceğimize yönelik derin kaygısını azimli bir araştırmacı muhabirin tutkusu ve becerisiyle birleştirdi.”
Bay Gelbspan, Harper's'da, önde gelen iklim şüphecilerinden biri olan MIT'den Richard S. Lindzen'in, 1994 yılında yapılan bir hükümet duruşmasında bir kömür lobisi grubu adına, gelecek yüzyılda karbon emisyonlarının ikiye katlanmasının sıcaklıkların 300°C'den fazla olmayacağına dair ifade verdiğini yazdı. ihmal edilebilir 0, 3 santigrat derece artar. Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi'ne göre gezegen bu açıklamanın ardından halihazırda 0,86 santigrat derece ısındı.
Bay Gelbspan, “Kaynama Noktası” (2004) adlı ikinci kitabında muhabirleri fosil yakıt endüstrisinin “yapay inkârına” kanarak tembellik yapmakla suçlayarak kendi mesleğini sert bir dille eleştirdi.
Pek çok gazetecinin, iklim şüphecilerini refleks olarak içeren hikayeler arasında yanlış bir denge oluşturan tarafsızlık etiği nedeniyle zayıfladığını söyledi.
“Basın uzun yıllar boyunca 'şüphecilere' ana akım bilim adamlarına eşit ağırlık verdi” diye yazdı. “Bir hikayenin odak noktası gerçekler olduğunda denge sorununun hiçbir önemi yoktur. Bu durumda, iklim hakkında bilinenler tarihteki en büyük ve en titizlikle hakemli bilimsel işbirliğinden geliyor.”
“Kaynama Noktası”nda (2004) Bay Gelbspan, muhabirleri fosil yakıt endüstrisinin “yapay inkârına” kanma konusunda tembellik yapmakla suçlayarak sert sert çıkıştı.Kredi…Temel kitaplar
2000 yılında Demokratların başkan adayı olan Al Gore, Haberler'ta “Kaynama Noktası”nı değerlendirdi ve şöyle yazdı: “Bu kitabı bu kadar önemli kılan şeylerden biri de Amerikan haber medyasının son yirmi yılda küresel ısınmaya ilişkin haberlerine yönelik suçlamadır.”
Ancak Bay Gelbspan'ın ana hedefleri, iklim biliminin reddini finanse eden Exxon Mobil gibi şirketler ve enerji üretiminden kaynaklanan karbon emisyonlarını azaltma sözü veren Beyaz Saray'a aday olan Başkan George W. Bush gibi çoğu Cumhuriyetçi olan endüstriyi destekleyen yetkililer olmaya devam etti. Görev süresine birkaç ay kala endüstrinin baskısı altında istifa etti. Aynı ay hükümeti, gelişmiş ülkeler arasında ısınma emisyonlarını azaltmaya yönelik bir anlaşma olan Kyoto Protokolü'nden çekildi.
(Geçen yıl, Wall Street Journal, şirketin iklime yönelik tehditleri en aza indiren düşünce kuruluşlarına ve bilim adamlarına fon sağlamayı bırakacağını açıkça söylemesine rağmen, Exxon'un bilimi çarpıtmaya çalıştığını ve bunun işine zarar verebileceğini gösteren yeni ortaya çıkan belgeler ortaya çıkardı.)
Bay Gelbspan, “İsrarlı ve patolojik inkar karşısında gezegenin parça parça parçalanmasını izlemek dayanılmaz bir deneyim” diye yazdı.
Sayın Gelbspan, günlük gazeteciliği bırakıp kitaplara yoğunlaşmadan önce 31 yıl boyunca gazete muhabiri ve editörü olarak çalıştı. The Philadelphia Bulletin, The Washington Post, The Village Voice ve The Boston Globe'da çalıştı.
1971'de The Voice'ta yayınlanan dört bölümlük bir dizi için Sovyetler Birliği'nde üç hafta geçirdi. Daha sonra “Çok ayıltıcı bir yolculuktu” diye hatırladı. Böcek dolu apartmanlarda siyasi muhaliflerle röportaj yaptığını, el konulmaması için notlarını yok etmeden önce notlarını ezberlediğini ve Moskova'dan ayrılmasına izin verilmeden önce altı saat boyunca KGB tarafından sorguya çekildiğini anlattı. Deneyimin “totaliter bir devletteki yaşamın acımasız gerçekliğine” bir uyanış olduğunu söyledi.
Bay Gelbspan, The Globe'a 1979'da katıldı. Özel projeler editörü olarak, Boston bölgesindeki Afrikalı Amerikalılara karşı işyerinde ayrımcılık üzerine bir diziyi yönetti ve bu dizi, yerel araştırmacı gazetecilik dalında 1984 Pulitzer Ödülü'nü kazandı. Pulitzer ödülleri muhabirlere ve gazetelere verilse de The Globe, Bay Gelbspan'ı dizinin tasarımı ve kurgusu nedeniyle ödülün “ortak alıcısı” olarak adlandırdı.
1991'de, Reagan yönetiminin Orta Amerika'daki politikalarını eleştirenlere yönelik gizli federal taciz olarak tanımladığı durumu araştıran “İhlaller, Ölüm Tehditleri ve FBI” adlı başka bir kitap yayınladı.
Ross Gelbspan, 1 Haziran 1939'da Chicago'da bir mutfak malzemeleri şirketi işleten Eugene Gelbspan ve Ruth (Ross) Gelbspan'ın çocuğu olarak dünyaya geldi. 1960 yılında Ohio'daki Kenyon Koleji'nden siyaset felsefesi alanında lisans derecesi aldı.
1972'de Stockholm'de insan çevresi üzerine ilk BM konferansı hakkında haber yaparken İsveç doğumlu Anne Charlotte Broström ile tanıştı. Ertesi yıl evlendiler. 25 yıl boyunca Massachusetts'teki evsiz aileler için kar amacı gütmeyen düşük maliyetli konut geliştiricisi olarak çalıştı.
Karısının yanı sıra kızları Thea ve Johanna Gelbspan ile kız kardeşi Jill Gelbspan hayatta kaldı.
Bay Gelbspan, küresel ısınmayla ilgili raporunun başlarında bazı iklim şüphecilerinin çalışmalarını okudu ve bir süreliğine herhangi bir kriz olmadığına ikna oldu. Daha sonra Harvard oşinografi profesörü ve BM iklim değişikliği panelinin eş başkanı olan önde gelen iklim uzmanı James J. McCarthy ile görüştü. Bay Gelbspan'ı şüphecilerin hatalı olduğuna ikna etti.
Geçtiğimiz yıl YouTube'da Bay Gelbspan şöyle hatırladı: “McCarthy'ye iklim değişikliğinin gerçekten ciddi bir tehdit olup olmadığını sorduğumda, elinden geldiğince yavaş ve net bir şekilde şunları söyledi: 'Şu anda görmeye başladığımız bu istikrarsız iklim, 100'den önce gerçekleşirse. yıllar başladı.' “Gezegen hiçbir zaman mevcut nüfusunu destekleyemeyecek.”
Çevreyle ilgili haberlerini aktaran Bay Gelbspan, “hem genç bir adamın şaşkınlığını, hem de yaşlı bir adamın umutsuzluğunu” hissettiğini ekledi.
“Ben bir muhabirdim” diye devam etti, “ve kolektif insani kusurlarımızın üzüntüsüyle karşılaştım, tek tepkim gerçekle yüzleşip onu yazmak oldu.”
Eşi Anne Gelbspan, nedeninin kronik obstrüktif akciğer hastalığı olduğunu söyledi.
Bay Gelbspan'ın kariyeri, Sovyetler Birliği'ndeki muhalifler ve FBI'ın ülke içindeki eleştirmenleri taciz etmesi hakkında haber yapmayı içeriyordu ve diğer konular gibi iklim krizine olan ilgisi de, bastırılan demokrasiyi desteklemek için güçlü çıkarlara duyulan ihtiyaç karşısında duyulan öfke duygusundan kaynaklandı. bilgi.
Geçen yıl YouTube'da “İklim meselesine karışmadım çünkü ağaçları seviyorum, onlara tahammül ediyorum” dedi. “Konuyu inceledim çünkü kömür endüstrisinin, iklime hiçbir şey olmadığını söylemeleri için masanın altındaki bir avuç bilim adamına para ödediğini öğrendim.”
1997 yılında aynı adı taşıyan bir kitap olarak genişlettiği Harper's Magazine'in 1995 tarihli “The Heat Is On” başlıklı kapak haberinde Bay Gelbspan, milletvekillerine bunu gazetecilere anlatmaları için kömür ve petrol şirketlerine para ödeyen bir grup bilim adamını öne çıkardı. küresel ısınmanın ciddi bir tehdit olmadığını söyledi. Fosil yakıt lobisinden 1991 yılında “küresel ısınmayı gerçek yerine teori olarak yeniden konumlandırma” stratejisi çağrısında bulunan bir notu çıkardı. Bir basın toplantısında Başkan Bill Clinton kitabı havaya kaldırdı ve okuduğunu söyledi.
“Isı Başlıyor” (1997) kitabında Bay Gelbspan, yasa koyuculara ve gazetecilere küresel ısınmanın ciddi bir tehdit olmadığını söylemeleri için kömür ve petrol şirketlerine para ödeyen bir grup bilim insanından alıntı yaptı.Kredi…Temel kitaplar
The American Prospect'in ortak editörü Bay Gelbspan'ın katkıda bulunduğu Robert Kuttner, “'The Heat Is On'da Ross, petrol ve kömür şirketlerinin sözde bilimsel bir inkar anlatısını teşvik etme ve finanse etme kampanyasını ciddi şekilde ifşa eden ilk kişiydi” diyor: bir e-postaya göre. “Ortak geleceğimize yönelik derin kaygısını azimli bir araştırmacı muhabirin tutkusu ve becerisiyle birleştirdi.”
Bay Gelbspan, Harper's'da, önde gelen iklim şüphecilerinden biri olan MIT'den Richard S. Lindzen'in, 1994 yılında yapılan bir hükümet duruşmasında bir kömür lobisi grubu adına, gelecek yüzyılda karbon emisyonlarının ikiye katlanmasının sıcaklıkların 300°C'den fazla olmayacağına dair ifade verdiğini yazdı. ihmal edilebilir 0, 3 santigrat derece artar. Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi'ne göre gezegen bu açıklamanın ardından halihazırda 0,86 santigrat derece ısındı.
Bay Gelbspan, “Kaynama Noktası” (2004) adlı ikinci kitabında muhabirleri fosil yakıt endüstrisinin “yapay inkârına” kanarak tembellik yapmakla suçlayarak kendi mesleğini sert bir dille eleştirdi.
Pek çok gazetecinin, iklim şüphecilerini refleks olarak içeren hikayeler arasında yanlış bir denge oluşturan tarafsızlık etiği nedeniyle zayıfladığını söyledi.
“Basın uzun yıllar boyunca 'şüphecilere' ana akım bilim adamlarına eşit ağırlık verdi” diye yazdı. “Bir hikayenin odak noktası gerçekler olduğunda denge sorununun hiçbir önemi yoktur. Bu durumda, iklim hakkında bilinenler tarihteki en büyük ve en titizlikle hakemli bilimsel işbirliğinden geliyor.”
“Kaynama Noktası”nda (2004) Bay Gelbspan, muhabirleri fosil yakıt endüstrisinin “yapay inkârına” kanma konusunda tembellik yapmakla suçlayarak sert sert çıkıştı.Kredi…Temel kitaplar
2000 yılında Demokratların başkan adayı olan Al Gore, Haberler'ta “Kaynama Noktası”nı değerlendirdi ve şöyle yazdı: “Bu kitabı bu kadar önemli kılan şeylerden biri de Amerikan haber medyasının son yirmi yılda küresel ısınmaya ilişkin haberlerine yönelik suçlamadır.”
Ancak Bay Gelbspan'ın ana hedefleri, iklim biliminin reddini finanse eden Exxon Mobil gibi şirketler ve enerji üretiminden kaynaklanan karbon emisyonlarını azaltma sözü veren Beyaz Saray'a aday olan Başkan George W. Bush gibi çoğu Cumhuriyetçi olan endüstriyi destekleyen yetkililer olmaya devam etti. Görev süresine birkaç ay kala endüstrinin baskısı altında istifa etti. Aynı ay hükümeti, gelişmiş ülkeler arasında ısınma emisyonlarını azaltmaya yönelik bir anlaşma olan Kyoto Protokolü'nden çekildi.
(Geçen yıl, Wall Street Journal, şirketin iklime yönelik tehditleri en aza indiren düşünce kuruluşlarına ve bilim adamlarına fon sağlamayı bırakacağını açıkça söylemesine rağmen, Exxon'un bilimi çarpıtmaya çalıştığını ve bunun işine zarar verebileceğini gösteren yeni ortaya çıkan belgeler ortaya çıkardı.)
Bay Gelbspan, “İsrarlı ve patolojik inkar karşısında gezegenin parça parça parçalanmasını izlemek dayanılmaz bir deneyim” diye yazdı.
Sayın Gelbspan, günlük gazeteciliği bırakıp kitaplara yoğunlaşmadan önce 31 yıl boyunca gazete muhabiri ve editörü olarak çalıştı. The Philadelphia Bulletin, The Washington Post, The Village Voice ve The Boston Globe'da çalıştı.
1971'de The Voice'ta yayınlanan dört bölümlük bir dizi için Sovyetler Birliği'nde üç hafta geçirdi. Daha sonra “Çok ayıltıcı bir yolculuktu” diye hatırladı. Böcek dolu apartmanlarda siyasi muhaliflerle röportaj yaptığını, el konulmaması için notlarını yok etmeden önce notlarını ezberlediğini ve Moskova'dan ayrılmasına izin verilmeden önce altı saat boyunca KGB tarafından sorguya çekildiğini anlattı. Deneyimin “totaliter bir devletteki yaşamın acımasız gerçekliğine” bir uyanış olduğunu söyledi.
Bay Gelbspan, The Globe'a 1979'da katıldı. Özel projeler editörü olarak, Boston bölgesindeki Afrikalı Amerikalılara karşı işyerinde ayrımcılık üzerine bir diziyi yönetti ve bu dizi, yerel araştırmacı gazetecilik dalında 1984 Pulitzer Ödülü'nü kazandı. Pulitzer ödülleri muhabirlere ve gazetelere verilse de The Globe, Bay Gelbspan'ı dizinin tasarımı ve kurgusu nedeniyle ödülün “ortak alıcısı” olarak adlandırdı.
1991'de, Reagan yönetiminin Orta Amerika'daki politikalarını eleştirenlere yönelik gizli federal taciz olarak tanımladığı durumu araştıran “İhlaller, Ölüm Tehditleri ve FBI” adlı başka bir kitap yayınladı.
Ross Gelbspan, 1 Haziran 1939'da Chicago'da bir mutfak malzemeleri şirketi işleten Eugene Gelbspan ve Ruth (Ross) Gelbspan'ın çocuğu olarak dünyaya geldi. 1960 yılında Ohio'daki Kenyon Koleji'nden siyaset felsefesi alanında lisans derecesi aldı.
1972'de Stockholm'de insan çevresi üzerine ilk BM konferansı hakkında haber yaparken İsveç doğumlu Anne Charlotte Broström ile tanıştı. Ertesi yıl evlendiler. 25 yıl boyunca Massachusetts'teki evsiz aileler için kar amacı gütmeyen düşük maliyetli konut geliştiricisi olarak çalıştı.
Karısının yanı sıra kızları Thea ve Johanna Gelbspan ile kız kardeşi Jill Gelbspan hayatta kaldı.
Bay Gelbspan, küresel ısınmayla ilgili raporunun başlarında bazı iklim şüphecilerinin çalışmalarını okudu ve bir süreliğine herhangi bir kriz olmadığına ikna oldu. Daha sonra Harvard oşinografi profesörü ve BM iklim değişikliği panelinin eş başkanı olan önde gelen iklim uzmanı James J. McCarthy ile görüştü. Bay Gelbspan'ı şüphecilerin hatalı olduğuna ikna etti.
Geçtiğimiz yıl YouTube'da Bay Gelbspan şöyle hatırladı: “McCarthy'ye iklim değişikliğinin gerçekten ciddi bir tehdit olup olmadığını sorduğumda, elinden geldiğince yavaş ve net bir şekilde şunları söyledi: 'Şu anda görmeye başladığımız bu istikrarsız iklim, 100'den önce gerçekleşirse. yıllar başladı.' “Gezegen hiçbir zaman mevcut nüfusunu destekleyemeyecek.”
Çevreyle ilgili haberlerini aktaran Bay Gelbspan, “hem genç bir adamın şaşkınlığını, hem de yaşlı bir adamın umutsuzluğunu” hissettiğini ekledi.
“Ben bir muhabirdim” diye devam etti, “ve kolektif insani kusurlarımızın üzüntüsüyle karşılaştım, tek tepkim gerçekle yüzleşip onu yazmak oldu.”