A
admin
Guest
Kocaeli’de yaşayan illüzyonist Sermet Erkin, Gazi Mustafa Kemal Atatürk‘ün vefatının akabinde İstanbul Kent Tiyatroları sanatkarları tarafınca pirinç levhalardan hazırlanan ve cenaze kortejinde taşınan çelengin modüllerini meskeninde itinayla saklıyor.
Çocukluk devrinde tanıştığı dünyaca ünlü illüzyonist Zati Sungur’dan etkilenerek bu sanatı yapmaya başlayan Sermet Erkin’in (64) Kocaeli’nin Karamürsel ilçesinde yaşadığı meskeninde, 50 yıllık sanat ömrü müddetince biriktirdiği kitaplar, mecmualar ve plaklar yer alıyor.
Erkin, kendisine tiyatro sanatkarı Necdet Mahfi Ayral’dan kalan, 1938 yılında Mustafa Kemal Atatürk’ün vefatının akabinde İstanbul Kent Tiyatroları sanatkarları tarafınca pirinç levhalardan hazırlanan ve cenaze kortejinde taşınan çelengin kesimlerini da konutunda koruma ediyor.
“EVİMDEKİ EN BEDELLİ KESİM BU”
Sermet Erkin, İstanbul Kent Tiyatroları kostüm sorumluları Hamdi Şarlıgil, Adnan ve Osman Görgün ile tiyatro sanatkarlarının Atatürk’e olan sevgilerini ve vefatından duydukları üzüntüyü göstermek için sabaha kadar büyük çelenk hazırladıklarını anlattı.
Bunun çiçek çelengi olmadığını, pirinç levhalarla yapılmış özel bir çelenk olduğunu anlatan Erkin, “Ortasına da ‘İstanbul Belediyesi Kent Tiyatroları Sanatkarları’ diye yazmışlar. Cenaze kortejinde bu çelengi taşımışlar. Hatta o gün frak giymişler, çelengi nöbetleşe taşımışlar zira fazlaca büyük çelenk. Çelengi Sarayburnu’na kadar taşımışlar, daha sonra bunu saklamışlar. Etnografya Müzesi’nden Anıtkabir’e nakli sırasında bir daha bu çelengi taşımışlar. çabucak sonrasında bu çelengi İstanbul’a getirerek ortalarında hisse etmişler” diye konuştu.
Erkin, çelengi yapan sanatkarlar ile bu çelengin Atatürk’ün cenaze kortejinin en önünde taşındığı anda çekilen fotoğrafları da sakladığını anlattı.
Tiyatro sanatkarı Necdet Mahfi Ayral’ın bu çelengin modüllerini kutunun ortasında sakladığını, 2004’te vefat etmesiyle kızının bunları kendisine verdiğini söylemiş oldu.
Çelenk modüllerini Ayral’ın sakladığı biçimde koruma ettiğini lisana getiren Erkin, “Zannediyorum Necdet hocadan daha sonra kimsede kesimleri kalmadı. Kutunun üzerinde Necdet Mahfi’nin el yazısıyla ‘Hatıra Atatürk çelenk materyalleri 1938’ yazıyor. Bütün piyes, kitap, şapka, kravat, gözlük üzere aksesuarlarını saklıyordu. Bana ‘Bunlar senin evladım’ diyordu. Fakat ben sağken almadım zira onlar onun hayatının bir kesimiydi. Vefatından daha sonra kızı Jeyan Hanım ‘Al bunlar senin’ dedi” sözlerini kullandı.
Erkin, çelenk modüllerinin epey hoş yapıldığını belirterek, “Pirinç levhalarla yapılmış, sıradan emek verip yapmışlar. Konutumun üç katında Türk tiyatrosunun tarihini anlatan kitaplar, aksesuarlar, mecmualar var. Bunlar ortasında en kıymetli kesim bu. Kızım Nazlı meskene gelen herkese ‘Baba Atatürk’ün çelengini gösterelim’ kaygısı. Birebir heyecan onlara da geçti” dedi.
“HATIRASIYLA YAŞAMAYA DEVAM EDECEĞİZ”
Gazi Atatürk’ün sanata ve sanatkara verdiği ehemmiyete işaret eden Erkin, Ayral’ın ve öteki tiyatro sanatkarlarının onunla yaşadığı anılarını dinleme imkanı bulduğu için kendisini fazlaca şanslı hissettiğini lisana getirdi.
Atatürk’ün saat 20.00’de başlayacak tiyatroya geç kaldığını, o periyot, sanatkarların vatandaşları bekletmemek için gösterimi, duyurulan saatte başlatmış olduğunı aktaran Erkin, “Muhsin Beyefendi, oyunu başlatıyor ve Atatürk saat 20.05’te geliyor. ‘Paşam, biz sizin öğrettiğiniz biçimde, halka verdiğiniz kıymeti bilerek, halkın pahasına olan saygımızdan ötürü, piyesi halka ilan ettiğiniz saatte başlattık.’ diyorlar. Atatürk, ‘Doğru yapmışsınız çocuklar. Doğrusu da budur. Geç kalmamalıydım’ diyor” sözlerini kullandı.
Erkin, sanat hayatında yarım asrı geride bıraktığını anımsatarak, şunları söylemiş oldu:
“Atatürk ile fazlaca yakın temasta olmuş Safiye Ayla, Vasfi İstek, Bedia Muvahhit ile yaşadım. Atatürk’ü onlardan periyot devir fazlaca çeşitli formlarda dinledim. Hepsinde şu biçimde bir hasret vardı: ‘Ah Atatürk oburdu, Atatürk’ün devrinde sanat apayrıydı. O devirde değer değişikti. Turneye gittiğimiz vakit trenden bizi vali karşılardı, kaymakam karşılardı.’ Bunları epey duyduğum, işittiğim için daima içimde ‘Keşke Atatürk’ün vaktinde yaşasaydım’ diye bir burukluk vardı. Bir de beni niçinse Atatürk’e benzetirlerdi. Çocukken de benzetirlerdi. Hatta bir öğretmenim bana ‘Kemal’ kederi. Anısıyla yaşamaya devam edeceğiz. Umarım el birliğiyle sanat, onun bıraktığı devirden, epey daha yüksek periyotlarına ulaşacak.”
Çocukluk devrinde tanıştığı dünyaca ünlü illüzyonist Zati Sungur’dan etkilenerek bu sanatı yapmaya başlayan Sermet Erkin’in (64) Kocaeli’nin Karamürsel ilçesinde yaşadığı meskeninde, 50 yıllık sanat ömrü müddetince biriktirdiği kitaplar, mecmualar ve plaklar yer alıyor.
Erkin, kendisine tiyatro sanatkarı Necdet Mahfi Ayral’dan kalan, 1938 yılında Mustafa Kemal Atatürk’ün vefatının akabinde İstanbul Kent Tiyatroları sanatkarları tarafınca pirinç levhalardan hazırlanan ve cenaze kortejinde taşınan çelengin kesimlerini da konutunda koruma ediyor.
“EVİMDEKİ EN BEDELLİ KESİM BU”
Sermet Erkin, İstanbul Kent Tiyatroları kostüm sorumluları Hamdi Şarlıgil, Adnan ve Osman Görgün ile tiyatro sanatkarlarının Atatürk’e olan sevgilerini ve vefatından duydukları üzüntüyü göstermek için sabaha kadar büyük çelenk hazırladıklarını anlattı.
Bunun çiçek çelengi olmadığını, pirinç levhalarla yapılmış özel bir çelenk olduğunu anlatan Erkin, “Ortasına da ‘İstanbul Belediyesi Kent Tiyatroları Sanatkarları’ diye yazmışlar. Cenaze kortejinde bu çelengi taşımışlar. Hatta o gün frak giymişler, çelengi nöbetleşe taşımışlar zira fazlaca büyük çelenk. Çelengi Sarayburnu’na kadar taşımışlar, daha sonra bunu saklamışlar. Etnografya Müzesi’nden Anıtkabir’e nakli sırasında bir daha bu çelengi taşımışlar. çabucak sonrasında bu çelengi İstanbul’a getirerek ortalarında hisse etmişler” diye konuştu.
Erkin, çelengi yapan sanatkarlar ile bu çelengin Atatürk’ün cenaze kortejinin en önünde taşındığı anda çekilen fotoğrafları da sakladığını anlattı.
Tiyatro sanatkarı Necdet Mahfi Ayral’ın bu çelengin modüllerini kutunun ortasında sakladığını, 2004’te vefat etmesiyle kızının bunları kendisine verdiğini söylemiş oldu.
Çelenk modüllerini Ayral’ın sakladığı biçimde koruma ettiğini lisana getiren Erkin, “Zannediyorum Necdet hocadan daha sonra kimsede kesimleri kalmadı. Kutunun üzerinde Necdet Mahfi’nin el yazısıyla ‘Hatıra Atatürk çelenk materyalleri 1938’ yazıyor. Bütün piyes, kitap, şapka, kravat, gözlük üzere aksesuarlarını saklıyordu. Bana ‘Bunlar senin evladım’ diyordu. Fakat ben sağken almadım zira onlar onun hayatının bir kesimiydi. Vefatından daha sonra kızı Jeyan Hanım ‘Al bunlar senin’ dedi” sözlerini kullandı.
Erkin, çelenk modüllerinin epey hoş yapıldığını belirterek, “Pirinç levhalarla yapılmış, sıradan emek verip yapmışlar. Konutumun üç katında Türk tiyatrosunun tarihini anlatan kitaplar, aksesuarlar, mecmualar var. Bunlar ortasında en kıymetli kesim bu. Kızım Nazlı meskene gelen herkese ‘Baba Atatürk’ün çelengini gösterelim’ kaygısı. Birebir heyecan onlara da geçti” dedi.
“HATIRASIYLA YAŞAMAYA DEVAM EDECEĞİZ”
Gazi Atatürk’ün sanata ve sanatkara verdiği ehemmiyete işaret eden Erkin, Ayral’ın ve öteki tiyatro sanatkarlarının onunla yaşadığı anılarını dinleme imkanı bulduğu için kendisini fazlaca şanslı hissettiğini lisana getirdi.
Atatürk’ün saat 20.00’de başlayacak tiyatroya geç kaldığını, o periyot, sanatkarların vatandaşları bekletmemek için gösterimi, duyurulan saatte başlatmış olduğunı aktaran Erkin, “Muhsin Beyefendi, oyunu başlatıyor ve Atatürk saat 20.05’te geliyor. ‘Paşam, biz sizin öğrettiğiniz biçimde, halka verdiğiniz kıymeti bilerek, halkın pahasına olan saygımızdan ötürü, piyesi halka ilan ettiğiniz saatte başlattık.’ diyorlar. Atatürk, ‘Doğru yapmışsınız çocuklar. Doğrusu da budur. Geç kalmamalıydım’ diyor” sözlerini kullandı.
Erkin, sanat hayatında yarım asrı geride bıraktığını anımsatarak, şunları söylemiş oldu:
“Atatürk ile fazlaca yakın temasta olmuş Safiye Ayla, Vasfi İstek, Bedia Muvahhit ile yaşadım. Atatürk’ü onlardan periyot devir fazlaca çeşitli formlarda dinledim. Hepsinde şu biçimde bir hasret vardı: ‘Ah Atatürk oburdu, Atatürk’ün devrinde sanat apayrıydı. O devirde değer değişikti. Turneye gittiğimiz vakit trenden bizi vali karşılardı, kaymakam karşılardı.’ Bunları epey duyduğum, işittiğim için daima içimde ‘Keşke Atatürk’ün vaktinde yaşasaydım’ diye bir burukluk vardı. Bir de beni niçinse Atatürk’e benzetirlerdi. Çocukken de benzetirlerdi. Hatta bir öğretmenim bana ‘Kemal’ kederi. Anısıyla yaşamaya devam edeceğiz. Umarım el birliğiyle sanat, onun bıraktığı devirden, epey daha yüksek periyotlarına ulaşacak.”