Zonguldak’ta salgın sürecinde psikiyatrik hadise sayılarında yüzde 50 artış gözlemlendi. Pandeminin en epey tetiklediği hastalık ise paklık hastalığı üzere takıntılı hastalıkların yanı sıra depresyon ve anksiyete oldu.
HASTALIĞI YAŞAYANLAR İÇİN YARALAYICI
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Hastanesi Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Kısmı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Nuray Atasoy, bilinmezlikle başlayan korona virüs sürecinde salgının getirdiği izolasyonla hayattan kopmaların yaşandığına dikkat çekti. Atasoy, hastalığı yaşayanlar için yaralayıcı tesirleri olduğuna dikkat çekerek “Pandemi süreci tabi başlangıcındaki şartlarla şu an değişti. Başlangıcında hayli dehşet oluşturdu. Önemli bir bilinmezlik oldu. Pandeminin başlarında epey fazla mevt yaşandı. Salgının getirdiği kaygılar ve o periyotta önemli hastalananlar, vefatlar oldu. her insanın ailesinde benim de olmak üzere korona virüsten kaybettiğimiz yakınlarımız oldu. İzolasyon oldu. Bildiğimiz hayattan bir ölçü koptuk. Konuta kapanmalar oldu. Bunun oluşturduğu alışkanlıkların değişmesi, çocuklar okula gidemedi. İşini kaybedenler oldu. Kapanan işyerleri oldu. Bu ömrün bir fazlaca alanında sıhhatimizi tehdit etti. Toplumsal ömrümüzü, iktisadımızı tehdit etti. Tüm dünyada ve ülkemizde de sahip olduğumuz ekonomik güç giderek azaldı. Hastalığı yaşayanlar yada hastalık niçiniyle ağır belirtiler geçirenler mevtle karşılaşan insanlarda tabi ki bu sürecin epeyce daha yaralayıcı tesirleri oldu” diye konuştu.
SIHHAT ÇALIŞANLARI YÜZDE 50 RİSK KÜMESİNDE
Bülent Ecevit Üniversitesi Sıhhat Uygulama Hastanesi’nde vazife yapan sıhhat çalışanlarıyla yaptıkları araştırmaya dikkat çeken Nuray Atasoy, “Araştırmalar şöyleki gösteriyor. Bizim kendi klinik pratiğimizde yani bizde yavaş yavaş pandemi öncesi daha sonrası bir çalışma sağlıkçılarda yaptık. Pandemi sürecinde sağlıkçıların ne durumda olduğuyla ilgili kendi hastanemizle ilgili. Yüzde 50’ye varan sıhhat çalışanında tasa bozuklukları, depresyon geliştiğini gördük. Tahminen çalışmanın getirdiği tempodaki artış bilhassa pandeminin başlarında uzun periyodik nazaranvlendirmeler oldu. Beşerler meskenine gitmeye korktu. Bunlar aslına bakarsan pandemiyle ilgili sayılara bakıldığında da sağlıkçılardaki korona virüs hastalığı geçirme ihtimali ve korona virüsle ilgili mevt sayıları genel toplumdan epeyce daha fazla oldu. Çok fazla kayıp verdik. En azından sağlıkçılarda bunun getirdiği ruhsal bir depresyonlu olma, anksiyete halleri, takıntılı hastalıklarda artış gördük. Mikrop korkusu, paklık telaşı olan insanlarda bu kaygılar pandemiyle birlikte daha kuvvetli hale geldi. Bunun yansımalarını hastalarımızda da gördük. Pandemi öncesinde gördüğümüz hasta sayılarıyla şu anda rahatsızlanıp bize ulaşan hasta sayıları içinde yüzde 50’ye yakın artış sahiden var. Tabi ki bunu ulusal yada toplumsal çapta değerli araştırma projeleriyle daha objektif bir halde ölçmek gerekiyor. Bu bizim gördüğümüz bizim izlenimlerimiz kendi pratiğimizden yola çıkarak söyleyebileceğimiz şeyler” diye söz etti.
DEPRESYON VE ANKSİYETE BOZUKLUKLARININ 2 KATINA ÇIKTIĞI SÖYLENİYOR
Korona virüs sürecinde araştırmalar yapılan ülkelerde pandemi öncesine bakılırsa psikiyatrik hastalarda iki katına çıkan artışlar gözlemlendiğinin altını çizen Atasoy, şu biçimde devam etti: “Dünyada çabucak buna kaynak ayıran araştırmasını yapan ülkeler oldu. O araştırmalarda da pandemi öncesine nazaran psikiyatrik hastalıklarda bilhassa depresyon ve anksiyete bozukluklarının iki katına çıktığı en az yüzde 50 artış olduğu söyleniyor. Tabi pandemine kronik ruhsat hastalığı yahut öteki hastalığı olan insanlarda da kendi yakınlarımızda anne ve babalarımızda bunu yaşadık. Hastane ulaşma zorluğu, hastaneye gitme korkusu, bizim kendi nizamlı tedavi altına aldığımız hastalarda hastaneye gelemedikleri gelmekten korktukları için tedavileri aksadı. Pandeminin ikinci yılında hastalıkların ataklarında artış olduğunu gördük. Biz de kendi kliniğimizde yataklı servis şimdi pandemide de hiç boş kalmadı. Hala bir hasta yatıracağımız vakit hastayı bekletmek zorunda kalıyoruz. Servis her vakit dolu.”
KOVİD-19 SALGININDAN daha sonraSI HASTALIK RUHSAL PANDEMİSİ
Salgın öncesi hiç hastalığı olmayanların salgınla birlikte depresyon, panik yahut takıntılı hastalıklarla başvurduğunu tabir eden Atasoy, Türkiye’deki sıhhat çalışanlarının pandemiyle olan gayretinin de altını çizdi. Dünyada pek epeyce ülkede sağlıkçıların pandemi sürecinde zorluklarla karşılaşırken Türkiye’deki sıhhat topluluğunun ağır çalışmaya alışkın olduğunu belirten Atasoy, kelamlarını şu biçimde tamamladı: “Bu devrin oluşturduğu gerilimin fazlaca boyutlu istikameti var. Ekonomik kayıplar, iş kayıpları, insanların ailelerinde yaşadığı kayıplar da gerilimi beslediği için psikiyatrik hastalıkları olumsuz tarafta etkiledi. Daha evvel hiç hastalığı olmayan insanlarda bu vakitte yaşadıkları zorluklardan daha sonra depresyon, panik yahut takıntı hastalığıyla gelebiliyor. hayatı da değiştirdi. Toplumsal alışkanlıklarımız tümüyle bozulmadıysa da beşerler hala bir daha de birbirleriyle ilgili aralık konusunda huzursuz olabiliyorlar. Lakin ikinci yılı artık bitti. Tahminen aşılanma olması yardımıyla ki hem kendi adıma hem başka sağlıkçı ordusu ismine söyleyeyim. Türkiye’de sağlıkçılar epey çalışmaya ağır çalışmaya alışkın insanlardır. Daima o denli çalıştık zira. Bu niçinle pandeminin yükünü uygun göğüslediğimizi düşünüyorum. Öbür ülkelerden meslektaşlarımızla da konuştuğumuzda günde 10 hasta bakmaya alışmış olan beşerler birden teğe pandemi yükü altında dağıldılar. Birinci vakit ne yapacaklarını bilemediler. Doktora ulaşmakla ilgili beşerler hayli daha büyük zorluklar yaşadı. Biz daha ağır çalışmaya alışkın bir sağlıkçı ordusuyuz nitekim. Tabi panikler oldu. Ne yapacağımızı örneğin pandeminin başında bilhassa çabucak toplantılar yapıldı. Konuşuldu lakin hiç bir karışıklık olmaksızın çabucak organize olunup elimizden ne geliyorsa da herkes ziyadesiyle yapmaya çalıştı. Çok hastalanan arkadaşımız oldu. Hepimiz Covid-19 hastasıyla karşılaştık. Tahminen bu açıdan sağlıkçılara hakkını da teslim etmek lazım. Lakin epey yıpratıcıydı. Kendim de dahil söyleyebilirim. Geçmişteki durumumuzla şu an ki durumumuzu kıyasladığımızda hepimiz bu ruhsal yorgunluğu, depresif durumu hissediyoruz. Tahminen güvensizlik de oluyor. Yarına ne olacağımız. Tahminen her gün birtakım berbat haberlerle uyanmanın getirdiği yorgunluk da oluyor. Bu niçinle kimi araştırmalar şunu söylüyor. Covid-19 salgınından daha sonraki pandemi ruhsal hastalık pandemisi olabilir üzere epeyce önemli telaşlı telaffuzlar de var. Buna yönelik araştırma yapılıp neler yapılması gerektiğiyle ilgili toplumsal kaynak gerekiyor. Biz tabi ferdi olarak bunu yalnızca gözlüyoruz. Bilimsel topluluktan bunlar konuşuluyor, okunuyor. Neler yapılabilir bunu bir hayli kaynaktan konuşmak gerekiyor. Yalnızca sağlıkçıların göğüsleyebileceği bir şey değil.”
KAYNAK: İHA
HASTALIĞI YAŞAYANLAR İÇİN YARALAYICI
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Hastanesi Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Kısmı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Nuray Atasoy, bilinmezlikle başlayan korona virüs sürecinde salgının getirdiği izolasyonla hayattan kopmaların yaşandığına dikkat çekti. Atasoy, hastalığı yaşayanlar için yaralayıcı tesirleri olduğuna dikkat çekerek “Pandemi süreci tabi başlangıcındaki şartlarla şu an değişti. Başlangıcında hayli dehşet oluşturdu. Önemli bir bilinmezlik oldu. Pandeminin başlarında epey fazla mevt yaşandı. Salgının getirdiği kaygılar ve o periyotta önemli hastalananlar, vefatlar oldu. her insanın ailesinde benim de olmak üzere korona virüsten kaybettiğimiz yakınlarımız oldu. İzolasyon oldu. Bildiğimiz hayattan bir ölçü koptuk. Konuta kapanmalar oldu. Bunun oluşturduğu alışkanlıkların değişmesi, çocuklar okula gidemedi. İşini kaybedenler oldu. Kapanan işyerleri oldu. Bu ömrün bir fazlaca alanında sıhhatimizi tehdit etti. Toplumsal ömrümüzü, iktisadımızı tehdit etti. Tüm dünyada ve ülkemizde de sahip olduğumuz ekonomik güç giderek azaldı. Hastalığı yaşayanlar yada hastalık niçiniyle ağır belirtiler geçirenler mevtle karşılaşan insanlarda tabi ki bu sürecin epeyce daha yaralayıcı tesirleri oldu” diye konuştu.
SIHHAT ÇALIŞANLARI YÜZDE 50 RİSK KÜMESİNDE
Bülent Ecevit Üniversitesi Sıhhat Uygulama Hastanesi’nde vazife yapan sıhhat çalışanlarıyla yaptıkları araştırmaya dikkat çeken Nuray Atasoy, “Araştırmalar şöyleki gösteriyor. Bizim kendi klinik pratiğimizde yani bizde yavaş yavaş pandemi öncesi daha sonrası bir çalışma sağlıkçılarda yaptık. Pandemi sürecinde sağlıkçıların ne durumda olduğuyla ilgili kendi hastanemizle ilgili. Yüzde 50’ye varan sıhhat çalışanında tasa bozuklukları, depresyon geliştiğini gördük. Tahminen çalışmanın getirdiği tempodaki artış bilhassa pandeminin başlarında uzun periyodik nazaranvlendirmeler oldu. Beşerler meskenine gitmeye korktu. Bunlar aslına bakarsan pandemiyle ilgili sayılara bakıldığında da sağlıkçılardaki korona virüs hastalığı geçirme ihtimali ve korona virüsle ilgili mevt sayıları genel toplumdan epeyce daha fazla oldu. Çok fazla kayıp verdik. En azından sağlıkçılarda bunun getirdiği ruhsal bir depresyonlu olma, anksiyete halleri, takıntılı hastalıklarda artış gördük. Mikrop korkusu, paklık telaşı olan insanlarda bu kaygılar pandemiyle birlikte daha kuvvetli hale geldi. Bunun yansımalarını hastalarımızda da gördük. Pandemi öncesinde gördüğümüz hasta sayılarıyla şu anda rahatsızlanıp bize ulaşan hasta sayıları içinde yüzde 50’ye yakın artış sahiden var. Tabi ki bunu ulusal yada toplumsal çapta değerli araştırma projeleriyle daha objektif bir halde ölçmek gerekiyor. Bu bizim gördüğümüz bizim izlenimlerimiz kendi pratiğimizden yola çıkarak söyleyebileceğimiz şeyler” diye söz etti.
DEPRESYON VE ANKSİYETE BOZUKLUKLARININ 2 KATINA ÇIKTIĞI SÖYLENİYOR
Korona virüs sürecinde araştırmalar yapılan ülkelerde pandemi öncesine bakılırsa psikiyatrik hastalarda iki katına çıkan artışlar gözlemlendiğinin altını çizen Atasoy, şu biçimde devam etti: “Dünyada çabucak buna kaynak ayıran araştırmasını yapan ülkeler oldu. O araştırmalarda da pandemi öncesine nazaran psikiyatrik hastalıklarda bilhassa depresyon ve anksiyete bozukluklarının iki katına çıktığı en az yüzde 50 artış olduğu söyleniyor. Tabi pandemine kronik ruhsat hastalığı yahut öteki hastalığı olan insanlarda da kendi yakınlarımızda anne ve babalarımızda bunu yaşadık. Hastane ulaşma zorluğu, hastaneye gitme korkusu, bizim kendi nizamlı tedavi altına aldığımız hastalarda hastaneye gelemedikleri gelmekten korktukları için tedavileri aksadı. Pandeminin ikinci yılında hastalıkların ataklarında artış olduğunu gördük. Biz de kendi kliniğimizde yataklı servis şimdi pandemide de hiç boş kalmadı. Hala bir hasta yatıracağımız vakit hastayı bekletmek zorunda kalıyoruz. Servis her vakit dolu.”
KOVİD-19 SALGININDAN daha sonraSI HASTALIK RUHSAL PANDEMİSİ
Salgın öncesi hiç hastalığı olmayanların salgınla birlikte depresyon, panik yahut takıntılı hastalıklarla başvurduğunu tabir eden Atasoy, Türkiye’deki sıhhat çalışanlarının pandemiyle olan gayretinin de altını çizdi. Dünyada pek epeyce ülkede sağlıkçıların pandemi sürecinde zorluklarla karşılaşırken Türkiye’deki sıhhat topluluğunun ağır çalışmaya alışkın olduğunu belirten Atasoy, kelamlarını şu biçimde tamamladı: “Bu devrin oluşturduğu gerilimin fazlaca boyutlu istikameti var. Ekonomik kayıplar, iş kayıpları, insanların ailelerinde yaşadığı kayıplar da gerilimi beslediği için psikiyatrik hastalıkları olumsuz tarafta etkiledi. Daha evvel hiç hastalığı olmayan insanlarda bu vakitte yaşadıkları zorluklardan daha sonra depresyon, panik yahut takıntı hastalığıyla gelebiliyor. hayatı da değiştirdi. Toplumsal alışkanlıklarımız tümüyle bozulmadıysa da beşerler hala bir daha de birbirleriyle ilgili aralık konusunda huzursuz olabiliyorlar. Lakin ikinci yılı artık bitti. Tahminen aşılanma olması yardımıyla ki hem kendi adıma hem başka sağlıkçı ordusu ismine söyleyeyim. Türkiye’de sağlıkçılar epey çalışmaya ağır çalışmaya alışkın insanlardır. Daima o denli çalıştık zira. Bu niçinle pandeminin yükünü uygun göğüslediğimizi düşünüyorum. Öbür ülkelerden meslektaşlarımızla da konuştuğumuzda günde 10 hasta bakmaya alışmış olan beşerler birden teğe pandemi yükü altında dağıldılar. Birinci vakit ne yapacaklarını bilemediler. Doktora ulaşmakla ilgili beşerler hayli daha büyük zorluklar yaşadı. Biz daha ağır çalışmaya alışkın bir sağlıkçı ordusuyuz nitekim. Tabi panikler oldu. Ne yapacağımızı örneğin pandeminin başında bilhassa çabucak toplantılar yapıldı. Konuşuldu lakin hiç bir karışıklık olmaksızın çabucak organize olunup elimizden ne geliyorsa da herkes ziyadesiyle yapmaya çalıştı. Çok hastalanan arkadaşımız oldu. Hepimiz Covid-19 hastasıyla karşılaştık. Tahminen bu açıdan sağlıkçılara hakkını da teslim etmek lazım. Lakin epey yıpratıcıydı. Kendim de dahil söyleyebilirim. Geçmişteki durumumuzla şu an ki durumumuzu kıyasladığımızda hepimiz bu ruhsal yorgunluğu, depresif durumu hissediyoruz. Tahminen güvensizlik de oluyor. Yarına ne olacağımız. Tahminen her gün birtakım berbat haberlerle uyanmanın getirdiği yorgunluk da oluyor. Bu niçinle kimi araştırmalar şunu söylüyor. Covid-19 salgınından daha sonraki pandemi ruhsal hastalık pandemisi olabilir üzere epeyce önemli telaşlı telaffuzlar de var. Buna yönelik araştırma yapılıp neler yapılması gerektiğiyle ilgili toplumsal kaynak gerekiyor. Biz tabi ferdi olarak bunu yalnızca gözlüyoruz. Bilimsel topluluktan bunlar konuşuluyor, okunuyor. Neler yapılabilir bunu bir hayli kaynaktan konuşmak gerekiyor. Yalnızca sağlıkçıların göğüsleyebileceği bir şey değil.”
KAYNAK: İHA