İşte rahatsız edici bir gerçek. Aktivistlerin, gazetecilerin, politikacıların ve hatta ünlülerin giyim endüstrisinin gezegeni yok etmesiyle ilgili tüm gürültülerine rağmen alışveriş yapanlar dinlemiyor.
Bilgi istediğiniz zaman elde edilebilir. Google, modanın çevre için neden kötü olduğuna dair 88 milyondan fazla arama sonucu sunabilir, ancak dünya, tek kullanımlık trendlere yönelik doyumsuz iştahın yönlendirdiği bilişsel bir uyumsuzluk durumunda kalmaya devam ediyor. Şu anda yılda 62 milyon ton olan küresel giyim tüketiminin 2030 yılında 102 milyon tona ulaşacağı tahmin ediliyor.
Sektördeki pek çok gözlemciye göre sorunlardan biri, moda ve sürdürülebilirlik hakkındaki birçok mesajın fazlasıyla sıkıcı, fazla vaaz verici ve göz ardı edilmesinin çok kolay olması. Peki bu konu hakkında konuşma şeklimizi değiştirmek mümkün mü?
Bu hafta, outdoor giyim markası Patagonia, şirketin bu konuşmayı yeniden şekillendirme çabalarını yansıtan ilginç yeni bir film yayınladı. David Garrett Byars'ın yönettiği 45 dakikalık bir belgesel olan “The Shiththropocene”, mağarada yaşayan atalarımızdan Ludwig'in öncü soylu sarayına kadar insanlığın tüketici alışkanlıklarına, akılsız dijital reklamcılığa ve pek çok şeye tuhaf, yeniden canlandırılmış antropolojik bir bakış. Aradaki her şey. Önümüzdeki aylarda Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Patagonya mağazalarında satışa sunulacak.
Arsız oyun, Patagonya için bir pazarlama teması ile ürünlerini yapma biçimleri, iklim kriziyle ilgili bilgiler, tüketici psikolojisi ve sıra dışı hicivden kasıtlı olarak çocuk mizahına kadar uzanan aralıksız mizah girişimleri arasında gidip geliyor. Başlık, insanların gezegenimiz üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu dönemi tanımlayan ve izleyiciye ne olacağına dair uygun bir ipucu veren Antroposen kelimesine skatolojik bir göndermedir.
Giriş seslendirmesi kalın bir Kuzey İngilizcesi aksanıyla (Britanya'da gerçek dili göstermek için düzenli olarak kullanılır) “Pek çok bilim insanı ve tarihçi yeni bir döneme girdiğimize inanıyor – her şeyin daha da boktan olduğu bir döneme” diye açıklıyor ). arsız pragmatizm). Fragmandaki YouTube yorumcuları, tüm insanlık tarihini alaycı bir mizah ve alaycı bir saflıkla anlatmaya çalışan kurgusal İngiliz televizyon muhabiri Philomena Cunk ile -belki kasıtlı, belki de kasıtsız- benzerliklere dikkat çekiyor.
Bu, Patagonya markasıyla uyumlu olmasına rağmen sıradan bir kurumsal jargon değil. Sonuçta şirket, 2011 Kara Cuma günü yayınlanan, insanları yalnızca ihtiyaç duydukları şeyleri satın almaya ve çevre üzerindeki etkilerini düşünmeye teşvik eden cesur “Bu Ceketi Satın Almayın” reklam kampanyasının arkasındaydı. Milyarder kurucu Yvon Chouinard, 2022 yılında şirketin mali durumunu, kârın iklim değişikliğiyle mücadelede kullanılmasını garantileyen özel bir fona aktardı.
Patagonia Films daha önce somon balıkçılığını, yükselen okyanusları, hidroelektrik barajlarını ve Amerika'nın kamu arazilerini hedef alan düz filmler üretmişti. Puma ve Diesel'in de aralarında bulunduğu diğer markalar, tedarik zincirleriyle ilgili, genellikle sosyal medya platformlarında tanıtılması amaçlanan belgesellere yatırım yaptı. Ancak Patagonya kendisini işleri farklı yaparak tanımlamayı seviyor.
Kazandıran bir kumar mı?
Tam olarak değil. 45 dakikada kapsanan bilgi hacmi çok geniş ve iddialı; iyi bir konuşmacı seçkisi, etrafımızdaki dünya üzerinde zararlı bir etkisi olduğunu bildiğimiz halde, modanın bizi neden daha fazlasına aç bıraktığını etkili bir şekilde analiz ediyor. Bay Byars, filmine sponsor olan ürünleri satan bir markanın getirdiği zorlukların da haklı olarak farkında. Anlatıcı, Patagonya'yı “geri dönüştürülmüş Subarus'tan yün yaptığı ve gezegen için daha fazla su yaratmak için fizik yasalarına meydan okuduğu” için öven sahte bir reklamda kurumsal yeşil yıkamaya selam vermek de dahil olmak üzere sık sık buna atıfta bulunuyor.
Ancak film nefes kesici bir sahne ve konseptten diğerine baş döndürücü bir hızla atlıyor. Bu, toplumun giderek azalan dikkat etme veya acil meseleler üzerinde durma becerisinin bir taklidi olabilir, ancak aynı zamanda bunun gerçek anlamda uygulanmasıdır.
Belki çocuklara o kadar meraklı değilim, ama mağara adamlarının “parçaları”, kurumsal koyun kafaları, felsefi dışkılar ve pantolon giymeyen Yeni Zelandalı bilim adamlarıyla ilgili şakaların çoğu oldukça yarım yamalak geldi. Film, insanların bizi mutlu eden ve tatmin eden şeyleri yeniden değerlendirebilen ve değerlendirmesi gereken akıllı varlıklar olduğuna dair olumlu bir notla biterken – spoiler uyarısı, dolu bir dolap yerine dolu bir kalp ve anlamlı bir yaşam arayın – kendimi aşırı yüklenmiş, aşırı uyarılmış hissettim. ve biraz kestirmeye ihtiyacım vardı.
Gerçek ilerlemeyi başarmak zordur. Yeni kitlelere ulaşma girişimleri de memnuniyetle karşılanmalıdır, özellikle de materyalizmle ilgili güncel tartışmaların çoğu, iklimin çöktüğü bir dönemde sınırlı etkiye sahip gibi göründüğünde.
Bununla birlikte, belki de Patagonya bir dahaki sefere bundan vazgeçmelidir.
Bilgi istediğiniz zaman elde edilebilir. Google, modanın çevre için neden kötü olduğuna dair 88 milyondan fazla arama sonucu sunabilir, ancak dünya, tek kullanımlık trendlere yönelik doyumsuz iştahın yönlendirdiği bilişsel bir uyumsuzluk durumunda kalmaya devam ediyor. Şu anda yılda 62 milyon ton olan küresel giyim tüketiminin 2030 yılında 102 milyon tona ulaşacağı tahmin ediliyor.
Sektördeki pek çok gözlemciye göre sorunlardan biri, moda ve sürdürülebilirlik hakkındaki birçok mesajın fazlasıyla sıkıcı, fazla vaaz verici ve göz ardı edilmesinin çok kolay olması. Peki bu konu hakkında konuşma şeklimizi değiştirmek mümkün mü?
Bu hafta, outdoor giyim markası Patagonia, şirketin bu konuşmayı yeniden şekillendirme çabalarını yansıtan ilginç yeni bir film yayınladı. David Garrett Byars'ın yönettiği 45 dakikalık bir belgesel olan “The Shiththropocene”, mağarada yaşayan atalarımızdan Ludwig'in öncü soylu sarayına kadar insanlığın tüketici alışkanlıklarına, akılsız dijital reklamcılığa ve pek çok şeye tuhaf, yeniden canlandırılmış antropolojik bir bakış. Aradaki her şey. Önümüzdeki aylarda Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Patagonya mağazalarında satışa sunulacak.
Arsız oyun, Patagonya için bir pazarlama teması ile ürünlerini yapma biçimleri, iklim kriziyle ilgili bilgiler, tüketici psikolojisi ve sıra dışı hicivden kasıtlı olarak çocuk mizahına kadar uzanan aralıksız mizah girişimleri arasında gidip geliyor. Başlık, insanların gezegenimiz üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu dönemi tanımlayan ve izleyiciye ne olacağına dair uygun bir ipucu veren Antroposen kelimesine skatolojik bir göndermedir.
Giriş seslendirmesi kalın bir Kuzey İngilizcesi aksanıyla (Britanya'da gerçek dili göstermek için düzenli olarak kullanılır) “Pek çok bilim insanı ve tarihçi yeni bir döneme girdiğimize inanıyor – her şeyin daha da boktan olduğu bir döneme” diye açıklıyor ). arsız pragmatizm). Fragmandaki YouTube yorumcuları, tüm insanlık tarihini alaycı bir mizah ve alaycı bir saflıkla anlatmaya çalışan kurgusal İngiliz televizyon muhabiri Philomena Cunk ile -belki kasıtlı, belki de kasıtsız- benzerliklere dikkat çekiyor.
Bu, Patagonya markasıyla uyumlu olmasına rağmen sıradan bir kurumsal jargon değil. Sonuçta şirket, 2011 Kara Cuma günü yayınlanan, insanları yalnızca ihtiyaç duydukları şeyleri satın almaya ve çevre üzerindeki etkilerini düşünmeye teşvik eden cesur “Bu Ceketi Satın Almayın” reklam kampanyasının arkasındaydı. Milyarder kurucu Yvon Chouinard, 2022 yılında şirketin mali durumunu, kârın iklim değişikliğiyle mücadelede kullanılmasını garantileyen özel bir fona aktardı.
Patagonia Films daha önce somon balıkçılığını, yükselen okyanusları, hidroelektrik barajlarını ve Amerika'nın kamu arazilerini hedef alan düz filmler üretmişti. Puma ve Diesel'in de aralarında bulunduğu diğer markalar, tedarik zincirleriyle ilgili, genellikle sosyal medya platformlarında tanıtılması amaçlanan belgesellere yatırım yaptı. Ancak Patagonya kendisini işleri farklı yaparak tanımlamayı seviyor.
Kazandıran bir kumar mı?
Tam olarak değil. 45 dakikada kapsanan bilgi hacmi çok geniş ve iddialı; iyi bir konuşmacı seçkisi, etrafımızdaki dünya üzerinde zararlı bir etkisi olduğunu bildiğimiz halde, modanın bizi neden daha fazlasına aç bıraktığını etkili bir şekilde analiz ediyor. Bay Byars, filmine sponsor olan ürünleri satan bir markanın getirdiği zorlukların da haklı olarak farkında. Anlatıcı, Patagonya'yı “geri dönüştürülmüş Subarus'tan yün yaptığı ve gezegen için daha fazla su yaratmak için fizik yasalarına meydan okuduğu” için öven sahte bir reklamda kurumsal yeşil yıkamaya selam vermek de dahil olmak üzere sık sık buna atıfta bulunuyor.
Ancak film nefes kesici bir sahne ve konseptten diğerine baş döndürücü bir hızla atlıyor. Bu, toplumun giderek azalan dikkat etme veya acil meseleler üzerinde durma becerisinin bir taklidi olabilir, ancak aynı zamanda bunun gerçek anlamda uygulanmasıdır.
Belki çocuklara o kadar meraklı değilim, ama mağara adamlarının “parçaları”, kurumsal koyun kafaları, felsefi dışkılar ve pantolon giymeyen Yeni Zelandalı bilim adamlarıyla ilgili şakaların çoğu oldukça yarım yamalak geldi. Film, insanların bizi mutlu eden ve tatmin eden şeyleri yeniden değerlendirebilen ve değerlendirmesi gereken akıllı varlıklar olduğuna dair olumlu bir notla biterken – spoiler uyarısı, dolu bir dolap yerine dolu bir kalp ve anlamlı bir yaşam arayın – kendimi aşırı yüklenmiş, aşırı uyarılmış hissettim. ve biraz kestirmeye ihtiyacım vardı.
Gerçek ilerlemeyi başarmak zordur. Yeni kitlelere ulaşma girişimleri de memnuniyetle karşılanmalıdır, özellikle de materyalizmle ilgili güncel tartışmaların çoğu, iklimin çöktüğü bir dönemde sınırlı etkiye sahip gibi göründüğünde.
Bununla birlikte, belki de Patagonya bir dahaki sefere bundan vazgeçmelidir.