Loreto, Peru'nun yerli sakinlerinden Heriberto Vela, çocukluğunda babasının Amazon ormanındaki ağaçlardan vahşi iğnesiz arı yuvaları çıkarmasını izledi. Daha sonra ikisi birlikte soğuk algınlığını ve diğer hastalıkları iyileştirmek için yuvalardan bal çıkardılar.
İğnesiz arılar, Afrika ve Avrupa'dan Amerika'ya yayılan, daha iyi bilinen fakat istilacı bal arılarının aksine, Amazon'a özgüdür. Belki de en belirgin fark iğnesiz arıların sokmamasıdır. Sıvı gibi içilebilecek kadar akıcı olan ve ağızda limonsu bir tada sahip olduğu söylenen bal, birçok yerli Perulu tarafından doğal ilaç olarak kullanılıyor.
Bay Vela'nın babası arıları nasıl kurtaracağını bilmiyordu; uçup giderlerdi, hatta ölürlerdi. Bay Vela, “Yuvaları çıkarıp ormanda yere bırakırdık” dedi. “Bu arılar kayboldu.”
Bugün Bay Vela'nın yöntemleri daha karmaşıktır. Ailesi, evinin çeşitli yerlerine dağılmış, çubukların üzerinde duran kare ahşap kutularda 76 adet iğnesiz arı yuvası barındırıyor. Her yapay yuvanın birkaç çekmecesi var ama Bay Vela, mielera veya bal kabı adını verdiği yalnızca bir çekmeceden bal topluyor ve gerisini arılara bırakıyor. “Yaşamak için buna ihtiyaçları var” diye açıkladı. “Eğer onu onlardan alırsam kaçabilirler.”
Amazon yüzlerce iğnesiz arı türüne ev sahipliği yapıyor, ancak ormanların yok edilmesi tropikal bölgede çiftlikler ve çiftlikler yarattıkça, bunlar ve diğer yerli polen taşıyıcılar yok olma riskiyle karşı karşıya. Pestisitler, iklim değişikliği ve tarım arazilerine iğnesiz arılara göre daha iyi adapte olan bal arılarıyla rekabet ek strese neden oluyor.
Bay Vela'nın ailesi, iğnesiz arı yetiştiren ve onların ürettiği gelirle geçinen az sayıdaki aileden biridir. Peru Amazon Araştırma Enstitüsü'nde Bay Vela'nın uygulamalarını geliştirmesine yardımcı olan böcek bilimci César Delgado, ilgiyi artırmak istiyor. Arıcılık, ormanların ve toplulukların iklim değişikliğine uyum sağlaması için çok iyi bir yoldur” dedi.
Amazon Research Internacional'ın kurucusu ve kimyasal biyolog Rosa Vásquez Espinoza, Amazon'un yerel bitki örtüsünün çoğunu tozlaştıran iğnesiz arılar etrafında bir ekonomi kurmanın, ormansızlaşmayla mücadelede yaratıcı bir yol olduğunu söyledi. Ancak çalışma çabaları için Dr. Vásquez Espinoza, yağmur ormanlarını evi olarak gören yerli halkların bilgi ve yaşam tarzlarını birleştirmeliler. Bunun “kendi kendini idame ettiren ve toplulukların kültürüne uyum sağlayan bir süreç” olması gerektiğini söyledi.
İğnesiz arılar, Afrika ve Avrupa'dan Amerika'ya yayılan, daha iyi bilinen fakat istilacı bal arılarının aksine, Amazon'a özgüdür. Belki de en belirgin fark iğnesiz arıların sokmamasıdır. Sıvı gibi içilebilecek kadar akıcı olan ve ağızda limonsu bir tada sahip olduğu söylenen bal, birçok yerli Perulu tarafından doğal ilaç olarak kullanılıyor.
Bay Vela'nın babası arıları nasıl kurtaracağını bilmiyordu; uçup giderlerdi, hatta ölürlerdi. Bay Vela, “Yuvaları çıkarıp ormanda yere bırakırdık” dedi. “Bu arılar kayboldu.”
Bugün Bay Vela'nın yöntemleri daha karmaşıktır. Ailesi, evinin çeşitli yerlerine dağılmış, çubukların üzerinde duran kare ahşap kutularda 76 adet iğnesiz arı yuvası barındırıyor. Her yapay yuvanın birkaç çekmecesi var ama Bay Vela, mielera veya bal kabı adını verdiği yalnızca bir çekmeceden bal topluyor ve gerisini arılara bırakıyor. “Yaşamak için buna ihtiyaçları var” diye açıkladı. “Eğer onu onlardan alırsam kaçabilirler.”
Amazon yüzlerce iğnesiz arı türüne ev sahipliği yapıyor, ancak ormanların yok edilmesi tropikal bölgede çiftlikler ve çiftlikler yarattıkça, bunlar ve diğer yerli polen taşıyıcılar yok olma riskiyle karşı karşıya. Pestisitler, iklim değişikliği ve tarım arazilerine iğnesiz arılara göre daha iyi adapte olan bal arılarıyla rekabet ek strese neden oluyor.
Bay Vela'nın ailesi, iğnesiz arı yetiştiren ve onların ürettiği gelirle geçinen az sayıdaki aileden biridir. Peru Amazon Araştırma Enstitüsü'nde Bay Vela'nın uygulamalarını geliştirmesine yardımcı olan böcek bilimci César Delgado, ilgiyi artırmak istiyor. Arıcılık, ormanların ve toplulukların iklim değişikliğine uyum sağlaması için çok iyi bir yoldur” dedi.
Amazon Research Internacional'ın kurucusu ve kimyasal biyolog Rosa Vásquez Espinoza, Amazon'un yerel bitki örtüsünün çoğunu tozlaştıran iğnesiz arılar etrafında bir ekonomi kurmanın, ormansızlaşmayla mücadelede yaratıcı bir yol olduğunu söyledi. Ancak çalışma çabaları için Dr. Vásquez Espinoza, yağmur ormanlarını evi olarak gören yerli halkların bilgi ve yaşam tarzlarını birleştirmeliler. Bunun “kendi kendini idame ettiren ve toplulukların kültürüne uyum sağlayan bir süreç” olması gerektiğini söyledi.