1995 yılında 14 kurt, kamyon ve kızakla Wyoming'deki Yellowstone Milli Parkı'nın kalbine, hayvanın uzun süredir ortadan kaybolduğu yere nakledildi. Diğerleri de onu takip etti.
O zamandan beri, önceki araştırmalara dayanarak, kurtların sayısı arttıkça parktaki geyik sürülerini avladıkları ve sayılarının 17.000'den yarı yarıya azaldığına dair hikaye yayıldı.
Kurtların geri dönüşünün ve yırtıcı baskınlığının, otlatmayı azaltan ve ormanları, otları ve diğer yabani hayvanları onarıp artıran, trofik çağlayan olarak bilinen yaygın bir etkiye sahip olduğu düşünülüyordu. İddiaya göre nehir kenarındaki bitki örtüsü geri döndüğünde nehrin gidişatını bile değiştirdi.
Yellowstone Milli Parkı'nın kurtların yeniden ortaya çıkmasıyla dramatik dönüşümü, dengesiz ekosistemlerin nasıl düzeltileceğine dair küresel bir benzetme haline geldi.
Ancak son yıllarda yapılan yeni araştırmalar bu hikayeyi çürüttü. Evet, bazı yerlerde titrek kavak ve söğüt meşcereleri yeniden gelişiyor. Ancak onlarca yıldır geyik sürülerinin otlatılması ve çiğnenmesi nedeniyle oluşan hasar, manzarayı o kadar derinden değiştirdi ki, geniş alanlar yaralı durumda ve belki de uzun süre iyileşemeyebilir.
Başka bir deyişle kurt sürüleri ekosistemin restorasyonu için her derde deva değildir.
Colorado Eyalet Üniversitesi'nde doğal kaynak ekolojisi profesörü ve Yellowstone'un bir trofik çağlayan yaşayıp yaşamadığı konusundaki tartışmaya yeni bir ivme kazandıran uzun vadeli bir çalışmanın baş yazarı Thomas Hobbs, “Bunun abartıldığını, çok abartıldığını söyleyebilirim” dedi.
Bu fenomeni inceleyen parkın kıdemli kurt biyoloğu Daniel Stahler, “Belki de trofik bir damlama hakkında konuşabilirsiniz” dedi. “Brofik çağlayan yok.”
Parkın toparlanmasının ilk düşünülenden çok daha az sağlam olmasının yanı sıra anlatılan hikayenin de daha karmaşık olduğunu belirten Dr. Hobbs.
Ancak kurtların park üzerindeki etkisine dair efsane devam ediyor.
O zamandan beri, önceki araştırmalara dayanarak, kurtların sayısı arttıkça parktaki geyik sürülerini avladıkları ve sayılarının 17.000'den yarı yarıya azaldığına dair hikaye yayıldı.
Kurtların geri dönüşünün ve yırtıcı baskınlığının, otlatmayı azaltan ve ormanları, otları ve diğer yabani hayvanları onarıp artıran, trofik çağlayan olarak bilinen yaygın bir etkiye sahip olduğu düşünülüyordu. İddiaya göre nehir kenarındaki bitki örtüsü geri döndüğünde nehrin gidişatını bile değiştirdi.
Yellowstone Milli Parkı'nın kurtların yeniden ortaya çıkmasıyla dramatik dönüşümü, dengesiz ekosistemlerin nasıl düzeltileceğine dair küresel bir benzetme haline geldi.
Ancak son yıllarda yapılan yeni araştırmalar bu hikayeyi çürüttü. Evet, bazı yerlerde titrek kavak ve söğüt meşcereleri yeniden gelişiyor. Ancak onlarca yıldır geyik sürülerinin otlatılması ve çiğnenmesi nedeniyle oluşan hasar, manzarayı o kadar derinden değiştirdi ki, geniş alanlar yaralı durumda ve belki de uzun süre iyileşemeyebilir.
Başka bir deyişle kurt sürüleri ekosistemin restorasyonu için her derde deva değildir.
Colorado Eyalet Üniversitesi'nde doğal kaynak ekolojisi profesörü ve Yellowstone'un bir trofik çağlayan yaşayıp yaşamadığı konusundaki tartışmaya yeni bir ivme kazandıran uzun vadeli bir çalışmanın baş yazarı Thomas Hobbs, “Bunun abartıldığını, çok abartıldığını söyleyebilirim” dedi.
Bu fenomeni inceleyen parkın kıdemli kurt biyoloğu Daniel Stahler, “Belki de trofik bir damlama hakkında konuşabilirsiniz” dedi. “Brofik çağlayan yok.”
Parkın toparlanmasının ilk düşünülenden çok daha az sağlam olmasının yanı sıra anlatılan hikayenin de daha karmaşık olduğunu belirten Dr. Hobbs.
Ancak kurtların park üzerindeki etkisine dair efsane devam ediyor.